#334 - Heb me lief

Heb me lief. Een onuitgesproken fluistering die zich telkens weer manifesteert in de armen van een ander. Dit keer was hij makkelijk gevonden: de aantrekkingskracht van twee gebroken zielen is verbazingwekkend. Doelbewust liep ik naar hem toe. Zijn grijze haren keken spottend op mij neer, alsof het gebrek aan wijsheid op mijn gezicht geschreven stond.

‘Mag zo’n jonge meid wel alleen op pad?’ vroeg hij. Ik glimlachte terwijl mijn blik op de ring om zijn vinger viel: een symbool voor vage herinneringen en ongelukkige tijden. Voor mij niets meer dan een stukje metaal, net zo waardeloos als mijn afgelopen relaties.

‘Ik ben al bijna twintig, hoor’ zei ik, terwijl ik mijn gezicht naar hem toe draaide. Mijn ontembare verlangen weerspiegelde in zijn ogen. Die avond verleidde ik hem zoals ik altijd deed: ik heb mijn gebroken hart immers eindeloos met geknakte mannen proberen te lijmen.