#334 - Klassieker

Hoi Dinneke, gaat dit over de liefde van een ooievaar voor een kikker? Dat zou inderdaad een sprookje zijn. 
"...bengelden over de rand van het meer." -- deze zin klopt dan niet. Een ooievaar laat zijn benen niet bengelen. Ik kan me de ooievaar niet zittend aan de rand van het meer voorstellen.

Het ruisende gras was het enige geluid, verder was er niets.  --- "verder was er niets" kun je weglaten. Er staat al dat het ruisende gras het enige geluid was.

haar alleen achter latend. ---- achterlatend

Dank je Fief,

Ik zie de ooievaar zo wel zitten, allicht in een illustratie? Misschien gaat het uiteindelijk ook weer niet echt over een ooievaar en een kikker, maar is het het eerder een metafoor, ik weet het niet zeker ...

Ik wilde met de "verder was er niets" eigenlijk haar eenzaamheid benadrukken zonder dat te zeggen. Maar op deze manier is het inderdaad dubbele info. ik heb het aangepast.

Hey Dinneke, wat een verhaal! Ik was vervoerd (buiten enkele kleine ergernisjes) in de eerste alinea's. Maar de laatste zin deed het niet voor mij. Ik voelde iets heel anders dan een sprookje. Misschien kan je dit overwegen - waarschijnlijk is het mijn perverse zijn.

de zeurpolitie:

"Hier zat ze al tijden stiekem te kijken naar het jongens en het meer." - tenzij zeer transseksuele - wat ik niet vermoed - is het de jongens"

Misschien gaat het uiteindelijk ook weer niet echt over een ooievaar en een kikker, maar is het het eerder een metafoor, ik weet het niet zeker ...

Tja Dinneke, als jij het ook niet weet ...

Hoi Dineke, ik heb het idee dat je in elk geval de ooievaar (en misschien de kikkers) vermenselijkt, en dat maakt dat het prima kan dat ze aan de rand van het meer zit. Ik denk alleen wel dat het bungelen moet zijn in plaats van bengelen.

Verder een leuk verhaal. Echt onmogelijk, deze liefde!

Wat leuk, heel origineel aangepakt!

@TonyCoppo: dank je voor de reactie, de insteek was echter wel het klassieke liefdesverhaaltje

@Vincent: Dank je, dat is het inderdaad vermenselijkt!

@Evelien: Dank je wel!

Dag Dinneke,

Ik vond het een vermakelijk verhaal. O.K. je kan je afvragen of een ooievaar zijn poten kan laten bungelen of bengelen (allebei juist) maar voor mij is dat niet storend en doet niets af aan het verhaal.

Graag gelezen

Hoi Dinneke, de stille liefde die in al zijn stilheid niet verder komt dan gluren naar het goddelijke lijf, zij het van een afstand. Zou het inderdaad een kikker zijn, zou het te overwegen zijn deze te kussen, opdat het een prins wordt. Althans, dat schijnt in de sprookjeswereld zo te werken.
Hier kon ik de ooievaar niet helemaal plaatsen, wellicht bleef ik bij het verkeerde sprookje hangen. Ik heb je met plezier gelezen!  

Ton, ik ben allergisch aan foute lidwoorden (dat heb ik op dit forum al eerder laten merken). Een sprook bestaat niet dus is een sprookje geen verkleinwoord maar toch is en blijft het een 'HET' woord.

@Gi, dank voor de terechtwijzing.
Ik heb inmiddels mijn reactie conform jouw directief gecorrigeerd. 

Ik lees de reacties en merk direct dat ik een hele andere conclusie trok. Ik zag het als 'gewone mensen' en de laatste zin deed mijn concluderen dat zij zichzelf als een kikker zag (minder mooi) en hem als een ooievaar (statig en mooi). Dat zij zich dus niet goed genoeg voor hem voelde.
Het kan dus nog meerdere kanten op en ik lees in de reacties dat je er zelf ook nog niet helemaal over uit bent. Het werkt toch het beste als jij als schrijver wel weet hoe het zit, dan kun je dat ook duidelijk in je verhaal beschrijven. Wel ontzettend leuk geschreven!

Ik las het ook zoals Annemieke.
Als je zijn schoonheid meer beschreef en haar zichzelf laat spiegelen in het water en haar gêne over haar eigen uiterlijk laat beschrijven, komt het denk ik beter uit de verf.