Dit zou mijn jaar worden

Dit zou mijn jaar worden. Na een punt gezet te hebben achter een huwelijk van 15 jaar, zou ik dit jaar mijzelf een keer voorop zetten. Het zou een jaar moeten gaan worden waarin ik een thuis voor mijzelf en mijn kinderen zou creëren. Om te leren voelen, denken en handelen voor mijzelf. Misschien wel voor het eerst in mijn leven. 

Maar hoe kan het toch dat ik nog voor de scheidingspapieren getekend zijn, me bevind in de situatie dat ik iemands maitresse ben? Iemand die leeft in een totaal andere andere wereld, met partner en kinderen? 

Het is half januari wanneer ik wakker word en de realisatie ineens mokerhard binnenkomt: mijn goede voornemen lijkt al gestrand nog voor ik er echt aan begonnen ben.

Ja, het voelt goed met hem. Op een manier dat volledig onbekend voor me is. Maar ik merk dat ik mijn denken en handelen alweer teveel laat beïnvloeden door een ander. Ik weet dat deze relatie geen kans van slagen heeft. Hij zal zijn leven niet compleet overhoop gooien door zijn relatie te verbreken, zijn kinderen elke week achter laten bij hun moeder en te verhuizen naar mijn woonplaats. Ik zou het niet eens willen, want zoiets komt ooit terug als een boomerang. Maar los van zijn keuzes…. Ik ben hier helemaal niet klaar voor.

Ik stap uit bed, pak mijn telefoon en stuur resoluut een berichtje naar het laatst gebruikte nummer: “Sorry, het is afgelopen. Dit zou mijn jaar worden.”