#333 Love me tender

Chantal toch, maar troost je, alleen Elvis blijft bestaan...
Op de 7e regel van de derde alinea moet beloofd met een 't' (of er moet een 'hebt' toegevoegd worden).

Dacht even dat het verhaal zou gaan over een zwaarwegende belofte, een bewijs dat er heus wel beloftes zijn die je niet breekt teneinde erger te voorkomen. Toch mooi dat dit jonge meisje haar belofte serieus neemt en de bitterzoete herinnering aan een held die dat nalaat.

Hoop dat ie toch zijn belofte uiteindelijk gaat houden! Mooie insteek!

Hoi Chantal, wat een prachtig verhaal. Je had me vanaf het eerste woord al te pakken. Het verhaal is zo geschreven dat het alsnog een levensechte droom geweest zou kunnen zijn. Het zou een geweldig idee voor een film kunnen zijn  waarbij de toeschouwer naar huis gaat met de vraag: is het nu waar of niet? Top!!

ik heb een ieniemienie zeertje. Ookal ---- ook al

Hoi Chantal,

Wat een mooi verhaal. Je hebt goed de kant van het meisje belicht. Ik hoopte vurig dat de muzikant op het einde toch nog zijn gezicht liet zien. Misschien was het dan toch een luchtspiegeling. Goed gedaan!

Hoi Chantel,

Wat een mooi verhaal. Ik vind de beschrijvingen sfeervol. Ik zie het voor me.

Er is een ding wat mij opvalt. Je begint met 'Ik had een fortuin kunnen maken, beroemd kunnen zijn, de wereld kunnen opschudden.'

En in de laatste alinea begin je met 'Had ik beroemd kunnen worden met mijn verhaal? Ach, waarschijnlijk niet. Wie had immers een dromerig jong meisje geloofd?'

Misschien deed je het met opzet. Maar ik liep er met lezen een beetje door vast. Want ik begon met lezen aan de laatste alinea en toen moest ik van mezelf eerst weer terug naar de eerste zinnen omdat het daar net andersom stond. Ik werd dus een beetje uit het verhaal gehaald.

Maar een mooi sfeerverhaal is het.

Hoi Gi, daar houden we ons aan vast ;).

En dank voor je correctie; aangepast!

Hoi Chantal,

Een leuk verhaal met een origineel uitgangspunt. Je hebt een mooie schrijfstijl en het verhaal is levendig. 
Ik begrijp alleen de samenhang tussen de eerste alinea en de rest van het verhaal niet helemaal. 

De ontmoeting met Elvis komt over als een heel intiem geheim die je personage koestert. Ze heeft zo lang gehoopt dat Elvis haar nog eens kwam opzoeken. Je beschrijft het zodanig dat de ontmoeting net zo goed een vrijpartij met Elvis had kunnen zijn. Als in: dit is zo intiem, dit zijn andermans zaken niet. 
Hoe verwarrend het allemaal ook is voor je personage, het is wel degelijk iets dat zeer persoonlijk is. Daarom snap ik niet helemaal waarom de gedachte om  Elvis te verklikken zelfs maar bij je personage opkomt.

Dit doet niet zozeer af aan de vaart van je verhaal, het is verder vlot geschreven. Maar het roept die vraag wel bij me op. 

Groet, 

Nadine
 

Tony, Katja, Fief en Jurrit, bedankt voor jullie reacties! @Fief, bedankt voor je prachtige compliment!

@Madrid, dank voor het lezen en je reactie! De herhaling is inderdaad met opzet. Ik wil hiermee weergeven hoezeer de hp heen en weer wordt geslingerd door wat er gebeurd is. Ik kan me voorstellen dat als je zo'n verhaal altijd voor jezelf moet houden, je uiteindelijk ook zelf gaat twijfelen of het niet gewoon een hersenspinsel is. In de eerste alinea is ze misschien boos over het verraad van haar idool,  wil ze wraak door ook haar belofte te breken. In de laatste alinea is ze meer gelaten. 

Zo had ik het iig bedacht :), maar wellicht komt dat nog niet goed uit de verf.

Hoi Nadine, dank voor je uitgebreide reactie! Ik zie dat je tegen hetzelfde punt als Madrid aanloopt. De hp heeft zich aan haar belofte gehouden. Elvis niet. Hij is nooit meer terug gekomen en dat heeft haar jonge meisjeshart toch wel gebroken. Omdat ze hierdoor gekwetst is, heeft ze gespeeld met de gedachte haar verhaal te delen. Hierdoor wordt het ook voor haar weer tastbaarder. 

Maar goed, dit komt in mijn verhaal dus toch niet helemaal duidelijk uit de verf.