Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 333 Luchtpost

 

Email
Aan: Vincent
Van: Luca
Onderwerp:  vondst: zie bijlage

Hoi Vince,

Door die gekke coronatijden gaat een mens rare dingen doen, zoals kasten opruimen.  Zo vond ik vanmorgen de brief terug die je mij lang geleden stuurde.  Ik was amper vijftien en jij was net zevenentwintig toen ik zielsgelukkig was met jouw schrijven op dat magische lichtblauwe briefpapier in een briefomslag met rode en blauwe randen en een postzegel van Costa Rica. 

Het is nu meer dan veertig jaar geleden, broer, maar het is alsof het gisteren was toen je mij die belofte deed vóór jouw vertrek  en waaraan jij je getrouw hebt gehouden.  Mocht je zelf niet meer weten wat je mij toen schreef stuur ik deze kopij.

Bijlage:

Hey Luca, 

Zo zeker als wat weet ik dat jij weer op de rots onder de vuurtoren zit.

Daar zaten wij vaak samen te turen naar de zee en de horizon waarachter wij beiden een kijkje wilden nemen.

Toen ik aanmonsterde  was jij blij voor mij maar ook bedroefd omdat je nog te jong was en niet meekon. Het ging allemaal zo snel en er was geen tijd om je uit te leggen wat ik aan boord ging doen.

Ik ben dekofficier ter lange omvaart, Luca en moet het koopvaardijschip kunnen manoeuvreren, rekening houdend met stromingen, wind en stabiliteit. Ik moet alles kennen over laden, stockeren en het behandelen van de lading. Vroeger was dit een taak van de stuurman.  Ik moet een zeereis kunnen plannen en in alle wateren de positie weten te bepalen met mijn kennis van kustnavigatie en van astronomie.

Bij mijn vertrek zag ik hoe je jouw tranen verbeet. Maar je hield je sterk wetende dat eens de tijd  komt dat wij samen op de boarding bridge stappen. Dat heb ik je beloofd.

Hoelang deze reis nog duurt weet ik niet precies maar het staat in de sterren geschreven dat we elkaar spoedig zullen weerzien.

Hoe ik dat zo weet?

Op volle zee, als er ’s nachts geen wolken zijn, staat de hemel stikvol sterren.

Dan leg ik mij op mijn rug en met mijn vinger schrijf ik in de lucht allerlei dingen over het leven, over ons.

Net als in dat liedje: ‘Zie ik de lichtjes van de Schelde’ gaat het draailicht van de vuurtoren ons schip leiden als wij huiswaarts keren.

Dan zal ik je honderden verhalen  vertellen en kan jij mij opbiechten wat je de laatste maanden zoal hebt uitgespookt.

Vanuit Puerto Limón stuur ik je van achter de horizon veel liefs.

Adios, tot binnenkort, broertje.

Vincent, 28 mei 1976

Inmiddels heb jij al geruime tijd voorgoed voet aan wal gezet en zeer binnenkort kom ik ook aan de beurt.  Vooral de zeereizen, Vince, die wij samen maakten zal ik nog lang blijven koesteren.  Het zal niet de eerste keer zijn dat ik je bedank voor alles wat je voor mij hebt gedaan, maar na mijn vondst van vandaag wil ik het nog eens luidop herhalen:  Thanks, bro!

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Dit is dus een oude belofte die ook al lang geleden ingelost is, klopt dat? En onder de noemer van het corona/opruimvirus heb je dit nu opgeduikeld. Je vertelt niet wat er gebeurd zou zijn als de belofte niet was ingelost (ik ook niet), maar ik mis wel een zwaarwegende reden om deze belofte gestand te doen. Verder interessant om te lezen.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hallo Gi,

Deze uitwisseling is in een leuke vorm gegoten. Mooi om te zien hoe de broers uiteindelijk een soortgelijke weg in het leven hebben bewandeld door die ene belofte. Zo kun je goed zien hoe veel invloed een belofte kan hebben!

Ik heb nog wel een paar kanttekeningen:

Als ik je tekst goed heb geïnterpreteerd, dan zijn deze broers heel hecht en dat ook altijd geweest. De toon van de e-mail suggereert niet dat dit de eerste mail sinds jaren is, en dat er daarom dus ook geen jaren aan informatie moet worden ingehaald. Het lijkt mij dat de broers van elkaar weten dat ze allebei veel hebben gevaren.
Als die belofte zoveel invloed heeft gehad dat de jongere broer uiteindelijk een soortgelijk beroep kiest, zal die brief waarschijnlijk een soort fysieke belichaming van de belofte zijn. De kans is groot dat die brief hoge emotionele waarde heeft.

De inleiding van de e-mail voelt daarom wat misplaatst. Waarom zou Vince die brief vergeten zijn?  “Ik heb waardevol object teruggevonden!” Lijkt mij hier een logischere insteek dan “Kan je die brief nog herinneren?”

Daarnaast mis ik de noodzaak om de belofte te houden. Wat zou er misgaan zijn of op het spel gestaan hebben als de belofte was gebroken? Nu klinkt de belofte om terug te komen naar het vasteland nog wat vrijblijvend. Alsof er wordt gezegd: “ooit, wanneer de tijd daar is, kom ik terug.”. Als je een belofte heel serieus neemt, zou je eerder denken aan iets dat impliceert: “ik doe er alles aan om zo snel mogelijk naar je terug te komen. Ik moet en zal volgend jaar bij je terug zijn.”

Het verhaal zelf is echter leuk bedacht, en de beschrijvingen van werkzaamheden op een schip passen mooi in de tekst.

Groet,

Nadine

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, mooi dat Luca die brief na zo'n lange tijd hebt teruggevonden en dat het uitgekomen is. Bij mij kwam de vraag op hoe het kan dat hij bij het opruimen die brief vond. Hij schrijft op het eind van zijn mail "inmiddels heb jij al geruime tijd voorgoed voet aan wal gezet en zeer binnenkort kom ik ook aan de beurt." Zit Luca dan nog op de vaart, maar is hij even thuis of heeft hij al die brieven nog aan boord?

Maar verder een mooie en originele invulling van de opdracht. Graag gelezen.

Vooral de zeereizen die wij samen maakten, Vince zal ik nog lang blijven koesteren.  --- achter Vince hoort nog een komma, anders lijkt het alsof er staat dat hij Vince nog lang zal blijven koesteren. Je zou de naam ook weg kunnen laten. Dan blijft er naar mijn idee een betere zin over.
Eerder schrijf je ook zo'n soort zin met Luca. 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Katja, Nadine en Fief, bedankt alweer voor het lezen en voor jullie fijne reacties. Misschien ligt het aan mij maar ik heb het gevoel dat er enige verwarring is over de tijdfases. Vincent is inmiddels zeeman op rust en Luca zijn jongere broer nadert straks zijn pensioen. Luca vindt de brief terug die zijn broer hem meer dan veertig jaar geleden stuurde nadat die  stellig had beloofd dat hij hem zou steunen om ooit samen met hem op de brug van een schip te staan.

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Inmiddels denk ik als ik verhalen van je lees: O ja, dit is een typisch Gi-verhaal. Je hebt een bepaalde stijl. Ik lees de verhalen altijd graag.

Ik vind dit een heel sterk verhaal. Het geeft me een soort van nostalgisch gevoel. Overigens heb je mij een nieuw woord geleerd deze week: dekofficier. Had ik nog nooit gehoord. Ik ben uiteraard weer nieuwsgierig naar jouw volgende verhaal.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Madrid, het is al de derde keer dat een collega schrijver mij hier expliciet een compliment maakt over mijn stijl.  Het doet deugd dat te horen en ik hoop mijn fans te kunnen blijven verrassen. Nostalgie is inderdaad een rode draad doorheen mijn schrijfsels. Het gedeelte van dit verhaal waar het over de brief gaat nam ik over van mijn vroegere bijdrage aan https://microverhalen.nl waar men teksten van alle genres schrijft bij een foto. De foto waar ik toen de tekst bij schreef was van een jongen die onder een vuurtoren wacht.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Met plezier gelezen Gi. Ik geniet vooral van de Vlaamse taal. Ter lange omvaart en stockeren in plaats van grote vaart en stouwen. Ja zo kan het ook.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Dank je HaveeWee. Tof dat er in Nederland lezers zijn die het Vlaams appreciëren. Voor mijn kleinkinderen schreef ik enkele jaren geleden mijn voorlopig eerste jeugdboekje met drie avonturenverhalen. Het werkje werd in Nederland uitgegeven maar er is daar nog geen enkel exemplaar over de toonbank gegaan. Enkele Nederlandse (volwassen) commentatoren  vonden  de verhalen prima maar oordeelden dat het te Vlaams was voor de Nederlandse jeugd, die een aantal woorden niet zou verstaan. Ik heb in Vlaanderen nog nooit iemand horen beweren dat een boek te Nederlands zou zijn voor de Vlaamse jongeren. Hier verstaat men zonder probleem woorden als harstikke, vet of gozer.  Zolang de Nederlandse kinderen het boek niet aangereikt krijgen zal ik nooit te weten komen of ze het ook fijn om lezen vinden. In Vlaanderen wordt het boekje regelmatig uitgeleend in een twintigtal bibliotheken. Aangeschreven bibs en boekenwinkels in Nederland nemen niet eens de moeite om te reageren .

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi,

Origineel idee om het verhaal in mailvorm te gieten. Je hebt de vorm en stijl van een brief en een mail ook goed verwerkt. Dat maakt het een mooi, nostalgisch verhaal.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Interessant, eigentijds en toch is de email vorm ook weer niet tijdloos. (om niet te spreken over het veruit verouderde beroep van zeeman, lange omvaart)

Goed gedaan! Ik ben fan!

T

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, ik zit ook bij je fans! Geniet van de nostalgie en je mooie taalgebruik. Het kost me weinig moeite om de broers voor me te zien. Als in een oude foto met zo'n mooi geschulpt wit randje.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je, Chantal, welkom in de fanclub. Jouw verwijzing naar een foto is terecht want zoals ik hierboven aan Madrid reeds schreef kwam mijn inspiratie door een z/w foto op microverhalen.nl. Dat is een schrijversforum dat zeker een bezoekje waard is. Ik vraag mij dikwijls af waarom er daar zo weinig auteurs deel van uitmaken want er staan bij de prachtige foto's veel lezenswaardige verhalen. De webmaster is daarenboven een toffe gast die je bijna altijd beloont met een complimentje.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, jouw opmerking over microverhalen triggerde mij om naar die site te gaan. Ik kan er echter geen chocola van maken. Hoe werkt het op die site? Zijn er opdrachten of kun je random iets insturen? Wat zijn de spelregels? Kun je er iets meer over vertellen?

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal; de sterke band tussen de broers is voelbaar. Deze zin maakt dit helemaal duidelijk, erg mooi:

Dan leg ik mij op mijn rug en met mijn vinger schrijf ik in de lucht allerlei dingen over het leven, over ons.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@ Fief: je kan alles lezen op de site zelf, even zoeken. Het is een gratis website waarop je je zoals hier éénmaal moet aanmelden. De bedoeling is dat je verhalen (micros van 150 woorden of brieven, verhaaltjes voor het slapengaan, enz) schrijft bij de foto's. Zelf heb ik er veel plezier aan gehad maar de laatste tijd worden er maar met mondjesmaat verhalen ingestuurd. Het zou tof zijn, ook voor de begeesterde webmaster (Hans Stavleu) dat er wat meer auteurs zich lid maken.
 

@ Evelien, dank je voor de reactie