Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#333 "Handle with care"

 

Ik had er zeker een week op gewacht, was iedere dag wel een keer naar de website van de expediteur gegaan, maar vandaag zou mijn pakketje eindelijk bezorgd worden. Er stond geen gepland aflevertijdstip op de site, dus ik had gisteren al boodschappen voor vandaag in huis gehaald. Als de koerier zou bellen, zou ik thuis zijn, klaar om mijn pakketje in ontvangst te nemen.

Elf uur. Nog geen koerier. Maar een kop koffie nemen, dan? Kop koffie op mijn bureau gezet, voor de zoveelste keer op de computer naar www.tnt.com. Track en trace aanklikken, code van het pakket intikken, return: ja hoor, het staat er echt. “13 januari:--- aflevering”.

Ik besluit dat ik geduldig blijf wachten. Moet kunnen, tenslotte heb ik hier al zo lang naar uitgezien. Dus ik blijf achter mijn bureau zitten, vanwaar ik goed zicht heb op de weg voor het huis – de weg waar straks de auto van TNT zal rijden, om te stoppen voor mijn huis. Intussen blader ik van de ene website naar de andere. Blijf even hangen op een paar publicatie- en uitgeefsites, maar ontdek dat mijn interesse daar niet naar uit gaat. Vandaag niet.

Om half een nog niks. Ik slof de trap af naar beneden, de keuken in om een lunch klaar te maken. Bammetje ham, bammetje kaas, bammetje jam. Televisie erbij, bij wijze van behang – het journaal brengt iedere keer dezelfde nutteloze nonsens, maar je ogen hebben tenminste wat afleiding. En als je het geluid op stom zet, ergeren die suffe teksten je ook niet.

Terwijl ik mijn lunch naar binnen werk hoor ik ineens een claxon. Het zal toch niet... ja hoor, de oranje TNT bestelbus staat voor het hek. Ik sprint naar buiten – mondkapje voor, waar is dat kreng, oh, hoeft niet, ik blijf achter mijn eigen hek – en begroet de chauffeur. “Eindelijk. Niet dat u er zo lang over heeft gedaan, maar ik zit er al een poos naar uit te kijken”. De chauffeur mompelt iets terug vanachter zijn mondkapje, reikt mij een soort pinautomaat met een plastic stiftje aan, en ik teken voor ontvangst. Vervolgens overhandigt hij mij een pakketje, en ik haast me naar binnen.

Ik leg het pakketje op tafel – wat is het klein voor zulke grote verwachtingen! – en ga op zoek naar een schaar. Buitenpapier eraf – ik hoor een onheilspellend gerammel. Voorzichtig snij ik het tape door dat de doos dicht houdt, vouw de dekselkleppen opzij, en zie mijn bestelling liggen. Een tegel, of beter, een aantal stukjes tegel. Ik pak ze één voor één uit de doos, leg ze op tafel bij elkaar en lees wat er op stond: “Ik word een groot auteur”, plus mijn handtekening.

Een tikje verdoofd loop ik de trap op naar mijn kamer, ga aan mijn bureau zitten en tik een naam in op de opdrachtregel van mijn browser: "www.onbreekbarebeloftes.com". Eenmaal op de site blader ik door het assortiment. Wat zal ik mezelf dan beloven? En hoe zal dat uitpakken?

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Bobcom, op zich een aardig gegeven: een website waar je beloftes kunt downloaden.
Je weidt alleen erg uit over het wachten op het pakje. Pas bij de vijfde alinea kom ik in het verhaal en zie ik waar het over gaat. Min of meer een anticlimax: een gebroken tegeltje. Een zin op een tegeltje is voor mijn gevoel nog geen belofte. Misschien had je meer kunnen beschrijven waarom je het op een tegeltje schreef. Wilde je het ophangen om je eraan te herinneren wat je doel in het leven is? Met het breken van het tegeltje is die belofte aan jezelf toch nog niet gebroken?

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het beste aan deze story vind ik de links, enerzijds reclame voor TNT en anderzijds de link waar iedereen op gaat duwen om ....(geen spoiler aub).

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Fief, die site is bijzaak. Het leven is niet anders dan wachten tot beloftes in vervulling gaan. Of niet, natuurlijk. In die tussentijd  zit je achter je bureau, drink je kofie en eet je een bammetje. 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Bobcom,

Je hebt een heel erg leuke manier gevonden om de opdracht in te vullen! Helaas komt het verhaal niet op gang om de vaart erin te houden. De eerste alinea is voldoende om de spanning  bij de lezer aan te wakkeren. In plaats van te schrijven hoe je de tijd doorkomt, zou je kunnen schrijven over wat je met dat - nog onbekende-  pakketje van plan bent. 
Ga bijvoorbeeld dagdromen over het zou zijn een bekende auteur te worden.  Of, als je dat geheim wil houden, over hoe je door mensen wordt toegejuicht op straat. 

Voor het vervolg kun je meenemen: als je informatie deelt, kijk dan goed wat iets toevoegt aan het verhaal en wat slechts details zijn. In jouw verhaal zijn details bijvoorbeeld wat er op je boterhammen zit, hoe het postorder bedrijf heet en wat je intikt op de website om achter de status van je bezorging te komen.

Groet, 

 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Nadine, dank voor je reactie. Ik moet concluderen dat mijn missie is mislukt,. Waarom valt te lezen als je op de (inmiddels aangepaste) laatste link in het stukje drukt. Jammer, maar scherven brengen geluk.

 

Lid sinds

3 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi,

Ik vond het eigenlijk wel een geslaagd stukje. Naar mijn idee past het heel goed in deze tijd. Ik ervaar de dagen vaak een beetje zo. Beetje thuiswerken, kinderen helpen met school, kopje koffie, stukje lopen met de honden. Alles voelt heel langzaam. En dat spreekt ook uit dit verhaal. De versloming van de wereld.

En ik vind het einde wel een beetje grappig: Wat zal ik mezelf dan beloven? En hoe zal dat uitpakken? Het heeft iets heel tragikomisch.