# 333 Belofte aan mijn opa’s sterfbed

Op de derde lijn graag 'konden' ipv 'kon' maar dat terzijde, ben je aardig op weg om bekend te raken. Is Katja Stienen nu een pseudoniem of moet je dat nog kiezen?

Hallo Gi,

Wat bedoel je met de derde lijn? Ik vind het niet.

Tips zijn welkom😄

'dat we het niet over koetjes en kalfjes kon hebben' staat er in de tweede zin (op de derde regel). Ja die Belgen zijn soms moeilijk te verstaan. ;-)

Volgens mij is Katja Stienen geen pseudoniem. Een eenvoudige doch voedzame zoekactie levert deze website op:  http://www.katjastienen.nl/  

Maar begrijp ik nu goed dat je bent gestopt met kunst en atelier?

Helaba, HaveeWee, maar het is goed jij hebt het dan toch verstaan. Dat van het pseudoniem was als grap bedoeld maar Hollanders en humor??

Hallo Katja,

Je hebt een leuk verhaal met een prettige toon en leuke humor geschreven! Je laat goed zien dat je er alles aan doet om de belofte te houden, maar in dat proces komt er wel een vraag bij me naar boven. Je beloofde opa dat je beroemd zou worden, ondanks dat je niet wist hoe. Als dat op dat moment nog een vraagstuk voor je was, wat maakte dan dat je uitgerekend dat op opa’s sterfbed beloofde? Opa foeterde Zusje wel uit, maar het wordt niet duidelijk waarom. Was ze met de verkeerde man getrouwd, had ze een waardeloze baan, hield ze zich niet aan opa’s conservatieve waarden…? Of is Zusje niet hogerop geklommen en is opa iemand die beroemde mensen hoog in het vaandel had staan? Is dat waarom je beloofde beroemd te worden? Dat is niet helemaal duidelijk.

Je afsluiting is erg leuk: je bent nog niet beroemd, maar gaat dat zeker worden, omdat je er hard aan werkt. Of dat nu als kunstenaar is of als secretaresse 😉.
Ik zou de zinnen die je daarna nog hebt geschreven weglaten. Die maken de toon wat plechtig, terwijl je je reis naar roem juist hier en daar met een knipoog beschrijft. De inhoud van het verhaal maakt de belofte an sich al voldoende plechtig van toon. Maar dat is persoonlijke voorkeur.

Goed gedaan!

Groet,

Nadine

Hoi Katja, je hebt jezelf wel een lastige taak gesteld door iemand iets op zijn sterfbed te beloven waarvan je nog niet weet wat het zal zijn. Maar zoals jezelf al schrijft, het maakt niet uit waarmee je beroemd wordt, als je maar beroemd wordt. Zorg dat het niet berucht wordt, want daarmee kun je ook nog naam maken.

Hallo HaveeWee,

Dat heb je goed gezien. Ik ga vaak uit van mijn eigen ervaringen, maar niet alles is per se waar, dit aspect wel. 

Hallo Gi,

Inmiddels mag je wel weten dat niet alle Nederlanders Hollanders zijn en dat Limburgers het zeker niet zijn!

Het grapje was wel aangekomen, ik heb nog overwogen mijn naam inderdaad als pseudoniem op te geven, maar dan was ik snel door de mand gevallen, zoals ook is gebeurd.

Dankjewel Nadine!

Ik vond het mooi om het gegeven vh sterfbed te gebruiken met die twee zeer uiteenlopende gevolgen. Het voert te ver om uit te leggen waarom het zusje op haar donder kreeg. Ik dacht altijd dat wijsheid met de jaren komt en daar kon ik opa's gedrag niet mee overeenstemmen, daar ging het mij om. Wij waren nog kinderen, dat verklaart mijn belofte.

De laatste zin, tja, het blijft moeilijk te weten wanneer je kunt stoppen😊. Het was een beetje volgens de opdracht, maar overbodig.

Bedankt Fief,

Nee, ik ken het verschil😆. Al kun je in films soms nog wel in bepaalde mate bewondering koesteren voor dare devils.

Katja, sorry, sorry, sorry, dat moet hard aankomen dat ik een medelimburg(st)er hollander heb genoemd. Als ik de Nederlandse vriend van mijn zus echt wil pesten noem ik hem hollander. Ik heb trouwens nooit begrepen waarom alle Nederlanders in het Engels telkens 'I am from Holland' zeggen maar dat zal wel komen omdat de Engelsen en nog meer de Amerikanen mogelijk niet weten waar 'The Netherlands" liggen. Zoals HVW reeds aangaf en ik al eerder mocht ontdekken, heb je overigens een fameuze website.

Hoi Gi,

Ik denk dat ze niet zo trots zijn als wij Limburgers. Het klinkt natuurlijk ook vlotter dan die hele mond vol "I am from the Netherlands", met het gevaar dat je dan moet gaan uitleggen welke dat dan zijn. Ik zeg dat trouwens wel, maar dat had je vast al begrepen😄

Bij ons in het dorp hoor je wel eens van 'die-en-die is een Hollender'. Bedoelt men iemand van boven de Moerdijk? Nee, het is een inboorling die ieder rondje in de kroeg meedrinkt, maar er zelf nooit eentje geeft en daarbij ten onrechte denkt dat dit asociale parasietengedrag niet opvalt in het feestgedruis. 

En internationaal is het al helemaal een rommeltje. Ik noem op straat elke Duitser die denkt dat hij in Holland is, gewoon Pruis. Aber, aber äh.. hören Sie mal, NRW. Nou dan kom je tot een vruchtbaar gesprek. Die persoon zal daarna NOOIT meer denken dat je bij Vaals Holland binnenrijdt, dat verzeker ik je.

Dit is een ouwe maar toch even proberen: een Schot is een overgezwommen Hollander.

Klinkt leuk Gi, maar het klopt niet. Echte Schotten (een minderheid in eigen land) zijn Kelten en Hollanders zijn Germanen van de Saksische tak. De meerderheid van de Schotten zijn Germanen. Ze hebben sterke genetische banden met Friezen en Scandinaviers. Niet met Saksen.

Als Franken hebben wij daar gelukkig niks mee te maken. Nee, raar volk die Saksen.

De grap heeft niet de pretentie om historisch correct te zijn en gaat enkel om de hebberigheid en gierigheid van bepaalde volkeren. Toen roken vroeger nog maatschappelijk aanvaard werd reikten wij onder vrienden regelmatig ons pakje sigaretten aan om een sigaret aan te bieden. Mijn Nederlandse ex-zwager reikte nooit het pakje aan maar nam er zelf een sigaret uit, die hij mij met duidelijke tegenzin overhandigde. Je merkt waar mijn vooroordelen vandaan komen.

Hoi Katja,

Het stukje komt inderdaad een beetje autobiografisch over. Ik vind de kruising van autobiografisch en fictie vaak ook wel leuk. Want als je jezelf heel erg opblaast, dan kan iets heel menselijks heel grappig en op het randje worden (niet dat je dat nu hebt gedaan trouwens).

Ik vond dit mooi:

'Mijn opa ervoer dat zelf ook zo, want hij foeterde mijn zusje uit alsof hij op de valreep de gelegenheid te baat wilde nemen om haar nog duchtig de waarheid te zeggen. Daar schrok ik van. Ik was altijd gek op mijn opa, en dit vond ik niet aardig van hem, want hij bedierf voor goed haar laatste herinnering aan hem.'

Want hij bedierf voor goed haar laatste herinnering aan hem. Hier voel ik letterlijk een stukje pijn. Door de conclusie die HP trekt, haar mededogen naar haar zusje, maar ook de mogelijkheid dat de opa zichzelf dit misschien ook nog bedenkt op zijn sterfbed.

Bedankt voor je reactie Madrid!

Ja wie weet heeft hij beseft dat hij niet zo aardig was, je weet het niet. Ik weet niet meer waaraan hij gestorven is. Als het kanker was kan dat zijn hersens hebben aangetast en kun je het hem niet kwalijk nemen.

Ik ben het helemaal eens met wat je in de eerste alinea zegt.😊

Hoi Katja,

Je stukje kwam heel persoonlijk op mij over. Ik zou zweren dat het echt over jou gaat. Ik had wel wat moeite met de boze opa. Dat stuk had je voor mij wat mogen verduidelijken om het beter te laten passen in het geheel. Verder een prima verhaal.

Hoi Katja, heerlijk stuk, dat quasi nonchalant lijkt te zijn opgeschreven. Daardoor krijgt het een licht ironische toon, met hier en daar een vleugje verpakte emotie. Erg goed gedaan!

"Tot op het laatste nippertje twijfelde ik tussen journalist en kunstenaar. Dat laatste werd het. Dat wil zeggen: ik werd secretaresse."

Fantastisch stukje Hollandse (of Limburgse..;)) nuchterheid. 

Dankjewel Jurrit en Chantal😊

Ik had ook moeite met de boze opa, Jurrit😉