Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#328 - Door de bocht

10 december 2020 - 16:25

 

‘…dus je ziet het al aankomen: hij paste niet door het raam. Hup, terug naar beneden, langzaam natuurlijk want anders zaten we al meteen opgescheept met brandhout ter waarde van een klein fortuin. De trap dus. De trap waarvan we wisten dat hij net breed genoeg zou moeten zijn, of net niet, in ieder geval, de trap zelf zou nog wel lukken, daar hadden we toch redelijk wat vertrouwen in. Het was die draai op het tussenverdiep, die scherpe bocht steil omhoog, al was het maar voor een tree of vier. Maar we hadden een idee: we steken hem met de onderkant naar voren recht de badkamer in, en dan in z’n achteruit met de voorkant verder omhoog. Nee, ik bedoel, niet wijzelf, de mannen die hem kwamen leveren. Voor ons was die kast toch veel te zwaar. Enfin, als we eenmaal dat punt bereikt hadden, zeiden we tegen elkaar, zou het in principe toch moeten lukken. En ergens hadden we gelijk, de trap op bleek inderdaad het probleem niet, met wat gesteun en gepuf en enkele beschadigingen aan muren en houtwerk waren die mannen dus tot boven geraakt. Bijna dan. Want toen zat er doodleuk een plafond in de weg. In ieder geval, ik zal je de verdere details besparen, feit is dat hij nu hier staat, zoals je ziet. En eigenlijk, ik weet niet wat jij ervan vindt, maar wij keken elkaar laatst eens aan en moesten toch bekennen dat die kast hier best goed past. Je ziet hem nu vaker, en anderen ook natuurlijk. ‘’Alsof het zo had moeten zijn’’, zei iemand een keer, maar dat vind ik allemaal net wat te zweverig. En toch, er kleeft nu wel een verhaal aan vast, ik bedoel, niet dat die kast opeens zo speciaal is, maar toch…’

 

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 december 2020 - 20:11

Hoi WS75, interessante benadering en een toch wat onverwacht einde; na alle moeite om de kast boven te krijgen blijkt die helemaal niet zo speciaal ...
Het verhaal boeide me toch, al zou wat meer wit (nieuwe alinea, nieuwe regel, witregel) het wat aantrekkelijker en makkelijker leesbaar maken; nu staart een groot blok grijze letters mij aan vanaf mijn scherm.
Nog een kleine tip: voor en na het beletselteken (...) een spatie.  

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 december 2020 - 20:41

Hi WS75, ik zie dat je nieuw bent op het forum. Welkom! Je hebt een interessant verhaal geschreven. Het is allemaal uitgesproken tekst en dat heb je treffend opgeschreven. Toch moet je ook uitkijken dat het niet uit de hand loopt. Zo voelt de volgende zin voor mij net iets té warrig aan:

De trap waarvan we wisten dat hij net breed genoeg zou moeten zijn, of net niet, in ieder geval, de trap zelf zou nog wel lukken, daar hadden we toch redelijk wat vertrouwen in.

Net als Ton heb ik vragen over het einde. Het voelt wat tegenstrijdig, vooral ook omdat de opdracht was om een verhaal te schrijven over een personage die juist wél toenadering bij het object zoekt en het wél bijzonder vindt. Dat zie ik hier minder terug. 

Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 december 2020 - 14:10

Mooi relativerend stukje. Aan het eind hebben objecten geen waarde. Soort stream of conciousness of gedachtenkots. Zelfs het ontbreken van witregels of structuur lijkt functioneel. 

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 december 2020 - 10:38

Bedankt voor de feedback! Ik heb nog getwijfeld over de laatste zin; of ik de verteller wel of geen affectie met het object zou laten uiten. Uiteindelijk wilde ik met 'maar toch...' laten zien dat de verteller weliswaar zegt dat hij er geen band mee heeft, maar het stiekem toch wel leuk vindt dat er een bepaald verhaal aan kleeft.