Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#324 Een officieel afscheid

 

Een officieel afscheid

Onder mijn ogen bevinden zich dikke wallen, die zelfs de beste make-up niet kunnen wegtoveren.  Je ziet het aan me. De afgelopen nachten heb ik geen oog dicht gedaan, net als vannacht. Mijn lichaam is gevoelloos en zwak, mede door de corona die ik heb moeten doorstaan. Toch reageer ik vooral lichamelijk, als ik het nieuws hoor: Het is voorbij. Mijn tijd zit er op, binnen 2 maanden zal ik mijn spullen moeten pakken.

Het nieuws komt hard aan. Straks wordt er een reactie van mij verwacht. Straks moet ik mezelf bij elkaar rapen, maar op dit moment lijkt dat onbegonnen werk. Als ik ophang na een lang gesprek met de persadviseur barst ik in snikken uit. Ik zit alleen op mijn kamer en daarom laat ik mezelf even gaan. Het waren stressvolle maanden, wat zeg ik jaren, waarin ik alles op alles heb gezet om deze race te winnen. Het snikken stopt. Ik kijk naar mijn handen, ze rusten op het bureau waar ik zo van ben gaan houden. Zachtjes streel ik het gladde oppervlak van het blad. Links van me pronkt een foto van mijn overleden broer. Sinds zijn dood, hij is gestorven aan alcoholisme, heb ik de alcohol afgezworen, maar nu kan ik wel een borrel gebruiken.

Dan is het tijd voor mijn officiële reactie op de verkiezingsuitslag. Weet wel dat dit allemaal volgens een vooropgezet plan verloopt. Straks ziet de wereld de zakenman zonder scrupules, die zijn verlies niet accepteert. Een president die zijn plek niet op zal geven. Voordat ik dat masker op zet, loop ik nog even bij mijn vrouw naar binnen. Ze heeft zich teruggetrokken en zit op ons bed. Als ze me ziet binnenkomen opent ze haar armen. Ik zie haar betraande gezicht, die onmiddellijk de tranen in mijn eigen ogen weer ontlokken. “Ik had gehoopt”, zegt ze, maar ze maakt haar zin niet af. Ik knik. We hadden allemaal gehoopt dat het anders was.

De tijd na de verkiezingsuitslag is als een waas aan me voorbij getrokken en opeens is het zo ver. Na vier jaar moet ik het Witte Huis verlaten en het valt me zwaar. Op mijn verzoek heeft het personeel ons alleen gelaten. Het is buiten al donker als ik samen met mijn vrouw hand in hand alle kamers doorloop, die de afgelopen jaar dienst hebben gedaan als ons thuis. Hoewel het Witte Huis niet groot is, heeft het meer charme als menig gebouw dat ik tijdens mijn werk als vastgoedondernemer heb mogen aanschouwen. We zijn beide van het huis gaan houden.

Dan komt het moment dat we de deur achter ons dicht trekken. We kijken elkaar met een glimlach aan. Dit hebben we toch mooi mogen meemaken.

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Olala, een heel apart inkijkje in het hoofd van T en M. Tja, wie weet heeft de ruwe bolster toch een klein hartje.

Het verhaal zou er scherper van worden als je wat zou schrappen hier en daar, vooral in de eerste alinea.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Janneke, je laat een kwetsbare president zien. Misschien moet je de man beter kennen om dit voor je te zien. Met interesse gelezen.
Ik ben het met Katja eens dat sommige zinnen strakker kunnen. Bijvoorbeeld de zin "je ziet het aan me" hoeft er niet tussen te staan. Je beschrijft de wallen onder zijn ogen.

Toch reageer ik vooral lichamelijk, als ik het nieuws hoor ---- hoe bedoel je dit? 

Ik kijk naar mijn handen, ze rusten op het bureau waar ik zo van ben gaan houden. Zachtjes streel ik het gladde oppervlak van het blad. ---  Persoonlijk vind ik het mooier als je schrijft: Mijn handen rusten op het bureau waar ik zo van ben gaan houden en zachtjes streel ik het gladde oppervlak van het blad. 

De afgelopen nachten heb ik geen oog dicht gedaan, net als vannacht. --- dit is dubbelop. Vannacht hoort bij de afgelopen nachten. Je kunt "net als vannacht" weglaten, of de volgorde omdraaien:  Vannacht heb ik geen oog dicht gedaan, net als voorgaande nachten. 

binnen 2 maanden  ---- getallen voluit schrijven. Twee maanden.

“Ik had gehoopt”, zegt ze, maar ze maakt haar zin niet af. ---- 'Ik had gehoopt ...,' ze maakt haar zin niet af. Zegt ze hoef je er dan niet achter te zetten. De aanhalingstekens geven al aan dat ze het zegt. 

heeft het meer charme als menig gebouw  --- dan menig gebouw

 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Janneke

Ik vind het een goede insteek, je verhaal en het leest gemakkelijk maar hier en daar zou ik toch wat bijspijkeren, zodat het nog vlotter leest.

Zoals deze zin: Je ziet het aan me. De afgelopen nachten heb ik geen oog dicht gedaan, net als vannacht. (die net als vannacht lijkt me overbodig, want zit al vervat in de afgelopen nachten). Je geeft ook weer dat hij lichamelijk zwak is en dan is de volgende zin die begint met 'toch' een beetje vreemd, ik denk dat het woord toch hier niet helemaal gepast is.

Ik zou zeggen: lees nog eens na; eventueel hardop, zodat je zelf merkt waar het wat stroever gaat.

Johanna