Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#318 Lazarushuis

 

Het eerste wat me opviel was de stilte. Stilte die niet oorverdovend was, maar juist doorzichtig. Vol van belofte. Ik keek versuft om me heen. Ik lag in het gras. Het rook naar herfst. Lang geleden dat ik de herfst zo had kunnen ruiken. Ik dacht aan de droom. 

De duiker. Zo’n ouderwetse duiker, met een koperen helm en slangen. Zijn gezicht verborgen achter een donker ruitje. Het leek alsof hij zweefde. Alsof hij in het water zweefde. Hij maakte de kabel waaraan hij hing in het ‘water’ los en haakte me vast. En terwijl ik langzaam omhoog werd getrokken zag ik de aarde onder me weg draaien, sneller en sneller….

De kerk zag er anders uit! Maar het was ongetwijfeld dezelfde kerk die ik iedere ochtend als ik uit het raam van de slaapkamer keek als eerste zag. Maar anders. Kleiner. De toren was platter. Waar was mijn huis?

Een gestalte in lompen gehuld kwam op me afgelopen. Het gezicht niet te zien in het donker onder de kap. Zij droeg een staf met een belletje eraan. De geur om haar heen was die van de dood. Zij gebaarde me te volgen. Zonder geluid. Mijn paniek onderdrukkend liep ik, op gepaste afstand, achter haar aan. Om me heen kijkend zag ik geen auto’s. Geen rijtjeshuizen met tuintjes. Geen fietsen. Alsof ik terug in de tijd was geslingerd. Ver weg van het door een pandemie geteisterde 2020.

We kwamen bij de kerk aan. Het was meer een kapel. In de deuropening hing een kleed. De gedaante gebaarde me naar binnen. Daarbij zag ik een met zweren overdekte hand. Een melaatse?!

Binnen was het bedompt en de geur van de dood was hier misselijkmakend. Ik taste in mijn achterzak naar het mondkapje dat ik daar sinds enige dagen droeg. Het in mijn tijd bediscussieerde mondkampje. Nu was ik er blij mee. Hier in dit lazarushuis….

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leen, een mooi verhaal. De voorloper van het coronavirus. Goed dat je je mondkapje bij je had.
Het valt met op dat je veel korte zinnen schrijft waardoor het verhaal stokkend en als een opsomming leest.

Hij maakte de kabel waaraan hij hing in het ‘water’ los en haakte me vast. --- achter water hoort een komma.

Maar het was ongetwijfeld dezelfde kerk die ik iedere ochtend als ik uit het raam van de slaapkamer keek als eerste zag.  --- deze zin leest ook beter als je er een paar komma's in zet.
Maar het was ongetwijfeld dezelfde kerk die ik iedere ochtend, als ik uit het raam van de slaapkamer keer, als eerste zag.

...keek als eerste zag. Maar anders. ----  "Maar anders" is geen complete zin.
... keek als eerste zag, maar anders.

Het gezicht niet te zien in het donker onder de kap. --- in de zin erop schrijf je dat "zij" een staf droeg. Hoe weet je dat als je het gezicht niet kon zien?
 

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hallo Fief, dankjewel voor je opmerkingen. Dat van de komma’s ga ik zeker ter harte nemen. Maar at blijft voor mij lastig. Dat van hij of zij heb ik mee geworsteld, want je weet ook niet of het een hij is... is gedaante niet vrouwelijk?

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leen, dat is inderdaad een lastige. Gedaante en gestalte is allebei vrouwelijk. Omdat je in de rest van je zinnen zij en haar schrijft, wek je de suggestie dat het om een vrouw gaat. Misschien kun je de zin met gestalte veranderen?
Een vrouw in lompen gehuld kwam op me afgelopen. Haar gezicht was moeilijk te zien in het donker onder de kap. Of zoiets.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leen, wat een prachtig begin van je verhaal. Poëtisch; ik werd er direct door meegevoerd. Het beeld van de droom is ook mooi, maar vind ik hier persoonlijk minder goed passen. Het trekt me weg van de essentie. Zou je deze alinea (hoe mooi ook) weg kunnen laten? En wat doet dat met je verhaal?

"Een gestalte in lompen gehuld" hier zou ik " een in lompen gehulde gestalte" van maken. Naar mijn gevoel leest dat vlotter.

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi onderwerp, mooi geschreven, maar ook wat mij betreft moet de droom er uit. Ik vond het heel verwarrend.

In tegenstelling tot Chantal vind ik een gestalte in lompen gehuld mooier dan een in lompen gehulde gestalte, maar ik zou in lompen gehuld wel graag tussen komma's of aandachtstreepjes zien.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Edwinchantalenquinten en Musonius,

Dank jullie wel voor jullie complimenten en opmerkingen. Het 'droomstuk' zou er op zich wel uit kunnen. Ik wilde alleen een soort van verklaring geven voor het terug gaan in de tijd. Ik heb zelfs het 'haakje' uit de opdracht willen gebruiken. Ik ga kijken of ik het eruit kan halen, dat geeft me ook wat meer woorden over voor de rest. Ik vind het lastig om binnen de 300 woorden te blijven. 'De gestalte in lompen gehuld' moet ik nog wat over nadenken...

Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een mooi stuk met een mooie vergelijking naar de actualiteit. Het droomstuk zou je inderdaad weg kunnen laten. Het is mooi, maar op deze manier voegt het niet zoveel toe omdat het niet helemaal helder is wat je bedoelt (ik lees nu je reactie dat je het 'haakje' probeert uit te beelden, maar zo zag ik het niet voor me) en het haalt me uit de rest van het verhaal.
Verder heel mooi gedaan, ik zie het helemaal voor me!