Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Onderweg

 

Onderweg

 

De wind fluistert in mijn oor. Iets verrukkelijks. In het gras bewegen kleine gele knopjes van speenkruid zachtjes heen en weer. Voor mij slingert een groen hart van klimop zich om twee bomen. Mijn beide voeten staan stevig naast elkaar op de grond. Boven mij reikt blauwe lucht. Eindeloos blauw. Ik strek mijn beide armen omhoog. En dan ben ik weg. Reis op vleugels van verlangen door de tijd.

 

Ik loop het pad op van de kloostertuin. Langs perken met verschillende kruiden. Ambrosia. Marjolein. Rozemarijn. Vrouwenmantel. Ik kniel neer. Mijn vingers woelen als wormen door de grond. Een zware kruidige geur van aarde stijgt langzaam omhoog.  Ik vul de mand naast mij met kruiden. Met bloemen. Violen. Trek mijn afzakkende zwarte sluier vaster om het hoofd. Met toegeknepen ogen kijk ik omhoog naar de zonnige hemel. Een zachte wind streelt mijn gezicht. Totdat de kerkklok mij roept voor het getijdengebed.

 

Mijn ogen knipperen en voorzichtig kijk ik om heen. Nog wat dazig neem ik de omgeving in mij op. Het gras met de gele bloemen, de hoge bomen. Ik zie het groene hart. Ik zie de ruïne. Het restant van oorspronkelijke rode bakstenen muur is lichter gekleurd met tinten grijs en geel. Ik adem in. Adem uit. Wandel verder.

                             

Ineke Wielinga

 

 

 

             

 

 

 

             

 

 

 

 

 

 

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ineke, ik zie dat dit je eerste verhaal is. Je geeft een mooie beschrijving van wat je ziet en ruikt, maar daardoor leest het naar mijn gevoel meer als een verslag dan als een verhaal. Dat kan natuurlijk ook een invulling van de opdracht zijn.

Tussen de alinea's staan erg brede witregels. Met enter krijg je al een witregel. Nu heb je waarschijnlijk iedere keer twee keer enter gedaan. 

Persoonlijk vind ik het ook mooier lezen als de zinnen meer in elkaar vloeien. 
Ik vul de mand naast mij met kruiden. Met bloemen. Violen. --- Ik vul de mand naast mij met kruiden, bloemen en violen. (violen zijn natuurlijk bloemen, dus in deze zin is dat dubbelop.) 
Ik vul de mand met kruiden en violen. 

Boven mij reikt blauwe lucht. Eindeloos blauw. --- Boven mij reikt de eindeloze blauwe lucht.

voorzichtig kijk ik om heen. --- kijk ik om me heen

Ik ben benieuwd naar je volgende verhaal. 

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ineke,

Prachtig verhaal. Ik vind het juist helemaal niet lezen als een verslag. Meer als een gedicht bijna. Je neemt me echt mee in je reis. En ik snap de punten in plaats van de komma,s. Daardoor geef je alles in beetje nadruk. Het klinkt goed in mijn hoofd. 'Ik vul de mand met kruiden en violen' klinkt meer als een verslag dan: 'Ik vul de mand naast mij met kruiden. Met bloemen. Violen.' Dat vind ik bijna filmisch. En ik zie het voor me. Het zelfde ook voor: 'Boven mij reikt blauwe lucht. Eindeloos blauw.' Prachtig! Zeer benieuwd naar je volgende verhaal.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ineke, graag het nummer van de schrijfopdracht voor jouw titel vermelden.Met Enter/Shift kan je overbodige witregels wegwerken maar het vele wit in jouw stukje stoort niet echt.  Ik had bij het lezen het gevoel dat het lichtblauw was, net als jouw eindeloze lucht.