# 316 Fanfaron

Haar afstuderen in de jaren ’80 viel samen met de zoveelste crisis en boeiende banen waren zelfs met een vergrootglas niet te vinden. Fanny was niet te beroerd het heft in eigen handen te nemen, gezien de omstandigheden zat er ook niets anders op. Dat het de handel moest worden, zag ze meteen, en die legde haar geen windeieren. Ze zei: 'Ik lever voor ieder wat wils, dat is mijn kracht'. Op niveau mochten er onderling nauwelijks verschillen zijn, men wilde iets te kiezen hebben, was haar overtuiging. Bij Fanny was men aan het juiste adres.

Hoewel ze precies wist wat ze wilde en hoe ze het zou aanpakken, begon ze klein. Mensen vonden haar al snel arrogant. Waarom, begreep ze niet en ze herkende zich er evenmin in. Maar als het om het maaiveld ging dan kon ze hen wel een scheetje laten ruiken. Flexibel was ze wel en ze paste er een mouw aan. Geen probleem. Ze was een doener, creatief en avontuurlijk aangelegd. Sprak haar talen, was uiterst sociaal, maar werkte het liefst alleen. Het metier zat haar als gegoten en het bracht haar over de hele wereld. 

In het begin waaide ze met alle winden mee, 'zo leer je het ’t beste', vond ze. Vervolgens kreeg ze de wind eronder. Toen het tijd was voor een frisse wind waaiden de klanten tot haar verrassing met haar mee; ze had de wind mee. Dat was niet bij iedereen zo, verzekerde ze. Je kunt een slag in de wind slaan en soms zit je ernaast. Zo niet Fanny! 

Iemand die ze uit de wind moet houden, de wind van voren geven, of juist om haar vinger winden, dat zijn de klusjes die ze inmiddels aan haar volgers overlaat. De Volvo Ocean Race, de brandweer (Australië en Californië smeekten haar om hulp) of dichter bij huis: een regisseur op zoek naar een windhoos of de Nederlandse politiek, dat is haar speelveld. Noem haar een windbuil die handelt in wind, het deert haar niet. Zij is dé woman for the job.