#314 Ochtendhumeur
Ochtendhumeur
De muffe geur van zweet en warmte dringt mijn neus binnen terwijl ik in de overvolle bus overeind probeer te blijven staan. Als er iets tegen me aandrukt, draai ik me met samengeknepen ogen om, en spot een scholier met een overvolle rugtas, waardoor hij net een schildpad lijkt.
Op dat moment roept de buschauffeur mijn halte om.
Eindelijk! Ik begin me een weg door de dichte menigte te banen – voornamelijk puistenkoppen, gerimpelde fossielen en anderen die net als ik onderweg zijn naar de hel die hun werkplek is.
De deuren schuiven open en ik val nog net niet naar buiten in mijn haast om uit de stank te ontsnappen. Mijn dunne hakken klappen op de stoeptegels en mijn laptoptas beukt tegen mijn heup terwijl ik richting het treinstation ren. Mijn trein staat er al. Als ik deze dankzij die rot bus mis, dien ik een klacht bij de busmaatschappij in!
Net wanneer ik de trein bereik en op de knop druk om de deuren te openen, dooft het licht en vertrekt de trein. Vloekend kijk ik hem na.
-
Vrolijke geklets vult mijn oren terwijl ik me aan een handvat vasthoud om niet te vallen. Mijn blik valt op de kinderwagen naast me, erin zit een jong meisje dat nieuwsgierig om haar heen kijkt. Haar blauwe ogen ontmoeten de mijne. Niet in staat mezelf te bedwingen, trek ik een gek gezicht, waarop ze begint te giechelen.
Op dat moment roept de buschauffeur mijn halte om. Ik kijk op mijn horloge en dan naar het station, waar mijn trein al staat te wachten. Die ga ik niet halen.
‘Pardon, mag ik er langs?’ vraag ik aan de vrouw voor me. Ze draait zich om en fronst, waarna ze zuchtend opzij stapt. Een wenkbrauw optrekkend loop ik langs haar, en stap de bus uit.
Buiten plug ik mijn muziekoordopjes in mijn telefoon en met zachte klanken in mijn oren en de warme ochtendzon die mijn huid verwarmd loop ik op mijn gemak naar het station. Vlak voordat ik het platform bereik, klinkt de schelle fluit van de conducteur en vertrekt de trein. Het maakt niet uit. Ik pak de volgende wel.
Hoi FictieChick, duidelijk…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi FictieChick, duidelijk hoe je ochtendhumeur je dag kan beïnvloeden. Goed gevonden en in die zin graag gelezen.
Ik struikelde wel over een aantal zinnen. Voor een verhaal waar je zo weinig woorden voor mag gebruiken, is elk woord kostbaar. Dan hoef je niet alles uit te schrijven en kun je met kortere formuleringen toch je verhaal vertellen.
welke hem op een schildpad doet lijken --- Ik zou eerder schrijven: ..., waardoor hij net een schildpad lijkt.
Ik druk op de stopknop en begin me een weg door de dichte menigte te banen – welke bestaat uit met acne bedekte jongeren, gerimpelde fossielen en andere mensen als ik die onderweg zijn naar de hel die hun werkplek is. --- Een hele lange zin die niet lekker leest. Is het nodig om te vertellen dat je op de stopknop druk? Het gebruik van "welke" zou ik vermijden. Ook "met acne bedekte jongeren" leest heel voorzichtig, terwijl je daarna "gerimpelde fossielen" schrijft. ..., voornamelijk puistenkoppen, gerimpelde fossielen en anderen die net als ik onderweg naar hun werk zijn. Of zoiets.
Als ik die door die te late rot bus mis ---- dit leest erg stroef. "te late" hoeft er niet tussen. Twee keer die in de zin zou ik ook vermijden.
Als ik deze mis, dien ik een klacht in bij de busmaatschappij. Of: als ik deze dankzij die bus mis, dien ik een klacht in.
Een moment denk ik na, druk dan op de stopknop --- dit zou je er ook mogen halen van mij. Het voegt niets toe aan het verhaal.
Eenmaal buiten, open ik mijn tas en pak mijn muziekoordopjes eruit, waarna ik ze in mijn telefoon plug en muziek aanzet. Op mijn gemak en met zachte muziekklanken die mijn oren vullen, loop ik naar het station. --- Dit kun je korter en pakkender zeggen. Je hoeft niet elke handeling uit te schrijven.
Buiten plug ik mijn oordopjes in mijn telefoon en met zachte klanken in mijn oren loop ik op mijn gemak naar het station.
Hoi Fief, Bedankt voor je…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Fief,
Bedankt voor je feedback. Ik ben het er helemaal mee eens. Te uitgebreid uitleggen is een punt in waar ik nog aan werk. De meeste van je feedbackpunten heb ik dan ook aangepast.
De dame in het tweede…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
De dame in het tweede verhaal draagt duidelijk geen hoge hakken, het soort schoeisel dat alleen maar voor ellende zorgt. Maar naar het schijnt is er iets nieuws op de markt: de inklapbare hak. Graag gelezen. Heb ook dikwijls last van mijn zinnen te lang te rekken. Zoals Fief aantoont is schrappen de boodschap.
Hallo Gi, O nee, de oorzaak…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hallo Gi,
O nee, de oorzaak van haar slechte humeur is ontdekt ;) Wie weet...
Een inklapbare hak zou trouwens een goede uitvinding zijn.
Ik ben blij dat je van het verhaal genoten hebt en inderdaad; schrappen, schrappen, schrappen. Het blijft belangrijk... en soms lastig.
Hoi FictieChick, mooie…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi FictieChick, mooie interpretatie van de opdracht, o zo herkenbaar onderwerp, leuk en beeldend geschreven. Ik heb je graag gelezen.
Klein zeurtje: ... die mijn huid verwarmt ...
Verder eens met Fief, niets aan toe te voegen.
Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd