Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #313 Zomerse liefde

Jeuk aan mijn enkel. Ik krab te lang en te woest, waardoor de jeuk verandert in schrale pijn. ‘Pestmug’, mompel ik. Ik kijk op mijn telefoon. Vijf over zeven; hij kan er elk moment zijn. Er vlamt een onrustige kriebel op in mijn buik. De avondzon brandt onverstoorbaar op mijn hoofd. Ik scan het overvolle terras. Aan het tafeltje naast me zit zo te zien een stelletje. Zij praat geïrriteerd en te hard, hij klokt verveeld zijn laatste restje bier naar binnen. Hij doet me denken aan mijn echtgenoot. Ook kaal. En ongeïnteresseerd. Te lang samen, dan krijg je dat blijkbaar.

Ineens zie ik hem aankomen. In een witlinnen broek en stijlvol streepjesoverhemd, de mouwen nonchalant opgerold. Blonde krullen, sterke armen, zachte trekken. Zelfverzekerd en doelgericht steekt hij het plein over. Een deel van mij gelooft het nog steeds niet: is hij echt op weg naar mij? Mijn lijf wordt week en warm, mijn adem stokt. Hij ziet me niet meteen, waardoor ik hem rustig van een afstandje in me op kan nemen. Onvoorstelbaar dat er maar vier dagen nodig waren om me in deze verliefdheid te verliezen. Zo ken ik mezelf helemaal niet, beheerst als ik ben. Op mijn hoede ook, normaalgesproken. Wat weet ik nou helemaal van hem? Komt het door de zon? Vakantiezorgeloosheid? Er is geen ontkomen aan; als een magneet trekt mijn lichaamsenergie naar hem toe. Op dat moment vindt zijn blik die van mij. Een glimlach breekt zijn gezicht open en hij loopt langzaam richting mijn tafeltje. Blijzenuwachtig sta ik op, trek mijn te korte jurkje strak. Ik voel spijt dat ik mijn lippenstift niet heb bijgewerkt. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat hij bij me is.

En dan staat hij voor me. De lucht knettert. Gesprekken op het terras veranderen in onbestemd achtergrondgeroezemoes. Hij pakt mijn hand en trekt me naar zich toe. ‘Hi beautiful’, zegt hij voorzichtig. Ik doe mijn ogen dicht en voel hoe zijn warme lippen me raken. Het is dat hij me vasthoudt, anders was ik door mijn benen gezakt. Het is bijna te groot. Te overweldigend. Een gevoel van diepe liefde overspoelt me, doet mijn hoofd duizelen. Zijn lippen laten los en ik heb geen idee hoe lang we zo hebben gestaan. Ik kijk hem lachend aan. ‘Hi honey’, zeg ik verlegen. We gaan zitten en hij pakt mijn hand opnieuw. Terwijl hij zachtjes mijn vingers kneedt, wuift hij naar een serveerster.

Ik zou willen dat de wereld bevroor. Dat er nooit meer iets anders is dan dit Italiaanse terras en wij. Dat de tijd stopt en alles simpel blijft. Geen morgen om over na te denken. Geen vliegtuig om te halen. Geen thuis dat op me wacht en om verantwoording vraagt. Hoe ga ik in godsnaam afscheid nemen van dit? En hoe kan ik überhaupt terug naar mijn oude leven, dat geleefd lijkt te zijn door een compleet ander persoon? Pas twee weken hier waarin het voelt alsof ik als een vlinder uit mijn cocon ben gekropen. Getransformeerd en eindelijk klaar om het luchtruim te kiezen. ‘Are you ok?’, vraagt hij. ‘You seem distracted?’ ‘I’m totally fine’, stamel ik, en druk een kus op de rug van zijn hand.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dorien, een hoog Bouquet-reeks gehalte. Zwijmelen op hoog niveau. Met recht een zomerse liefde. Misschien nog een eigen originele titel bedenken en dan is het af. Graag gelezen.

Blijzenuwachtig ---- is dat een bestaand woord of moet het misschien apart geschreven worden?

Bij gesproken teksten wordt de ELDA-regel gehanteerd. 
Bijv. bij: ‘Pestmug’, mompel ik  --- de komma moet vóór de aanhalingsteken staan.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dorien, mooi verhaal. Het wachten is wel op wat er komen gaat, maar dat is misschien juist wat het spannend maakt. De lezer kan zijn fantasie nu zelf laten dwalen ...
Ook mooi hoe je een contrast oproept met het stelletje aan de tafel ernaast. Ik dacht even dat het streepjesoverhemd op 'haar van daarnaast' zou afstappen, maar gelukkig voor HP deed hij dat niet ...
Eens met Fief wat de titel betreft; net als veel andere forumleden vind ik dat het onderdeel uitmaakt van de opdracht om een passende en pakkende titel bij je verhaal te kiezen.

Met vriendelijke groet,

Ton Badhemd

PS Terwijl ik dit schrijf, krijg ik bezoek van een paar muggen. Toeval bestaat niet ... ;-)

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dorien, met recht een klassieke zomerliefde! Een paar opmerkingen:

"Aan het tafeltje naast me zit zo te zien een stelletje."
Ik zou 'zo te zien' weglaten. Het leest voor mij een beetje vreemd (maar dat zal misschien aan mij liggen) en het is in mijn ogen overbodig. 

"als een magneet trekt mijn lichaamsenergie naar hem toe."
Ik snap wat je bedoelt, maar ik vind het toch net iets teveel van het goede en een beetje gek klinken. Ik zou er persoonlijk gewoon 'mijn lichaam' van maken.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is hierboven al gezegd; een klassieke zomerliefde, met een heuse Italiaan (toch?) in een witlinnen broek. Je laat de lezer goed meevoelen hoe je hoofdpersoon wordt overspoeld door emoties, de verwarring en de onzekerheden. Ik ben benieuwd hoe het verder gaat.. ben je van plan om nog verder te schrijven?

Een tip; kijk nog eens kritisch naar je tekst en schrap woorden weg die niets toevoegen. Hiermee wordt je tekst sterker. Zoals; 'Ineens zie ik hem aankomen,' kan zijn 'Ineens zie ik hem.' En 'Hij ziet me niet meteen, waardoor ik hem rustig van een afstandje in me op kan nemen,' wordt dan 'Hij ziet me niet meteen, waardoor ik hem rustig in me op kan nemen.' En 'Zo ken ik mezelf helemaal niet, beheerst als ik ben,' wordt dan 'Zo ken ik mezelf niet, beheerst als ik ben.' Chantal noemde in de reactie hierboven nog een voorbeeld. 

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dorien,

Oef what een experience met je Italian lover beschrijf je hier, heerlijk en pijnlijk tegelijk want het naderende afscheid, de vergankelijkheid der dingen....

Graag gelezen en ik sluit qua tip aan bij Lizette.