#312 Witwassen

Ik heb er een UKV van gemaakt (99 woorden)

Witwassen

Lucia staart gebiologeerd naar het witte laken. Het wappert aan de waslijn, gespannen tussen twee bomen. De wind blaast het laken bol. Geen vlek is meer te bekennen, zelfs niet in het felle zonlicht. Zo gemakkelijk is witwassen.

‘Bewaar je reinheid tot de huwelijksnacht,’ leerde mama haar. ‘Je lichaam is een tempel.’

Tot voor kort begreep ze deze woorden niet.

Haar moeder sneert: ‘Lucia, begin aan je huiswerk.’

Ze vertrekt naar haar kamer, het bed is afgehaald. Ze kokhalst van de geur die is blijven hangen. Haar besluit staat vast, ze wil een slot op haar deur. Vandaag nog.