#310 - Hè
Dit ging niet meer goed komen. Wat een doffe ellende. Ik had nooit op de uitnodiging in moeten gaan. Vanochtend had de dag er nog zo veelbelovend uit gezien. Onbewolkt met een stralend voorjaarszonnetje. Rijdend langs de prachtige villawijken van Haren richting het centrum. Een collega had me al gewaarschuwd dat Groningers ‘geen greintje gevoel voor humor hebben.’
‘Wat zit je nou met je nek te trillen idioot. Is er misschien een aardbeving of heb je gisteren weer te veel gezopen klootviool,’ zegt ze met die eeuwige bevroren glimlach.
‘Nou, nou, overdrijven is ook een kunst hè Evelyn,’ improviseer ik.
‘Ik zeg godverdomme gewoon wat jij denkt achterlijke voetschimmelbaviaan,’ zegt ze met wild rollende ogen en overdreven wenkbrauwbewegingen.
Een meisje met blonde vlechtjes, een zuurstokroze jurkje en onschuldige ogen had al een tijdje gebiologeerd naar ons zitten staren.
Interactie, daar gaat het om.
‘Zeg heb ik iets van je aan of zo, tut hola.’
Hè…, wie had dit eigenlijk gezegd? Was het Evi of was ik het? Hoe kan het dat ik dit niet (meer) weet? Nadenken Novus, denk na. Concentreer je en blijf bij de les.
Ik begin het warm te krijgen. Zweetplekken onder mijn oksels. Een droge keel.
Nu stoppen. Een lichte buiging maken en dan gewoon weglopen. Daar ben ik goed in. Lichte buigingen maken om alles te ontwijken en langs me af te laten glijden en weglopen natuurlijk.
‘Jij gaat helemaal nergens heen mannetje. Je blijft gewoon hier… laffe neuspeuteraar’, klinkt het licht hysterisch, met overslaande stem.
Evelyn’s gezicht is nu vlakbij. Van ver af valt het niet zo op maar van dichtbij zijn duidelijk de sporen van jarenlange verwaarlozing te zien. Het rechteroog dat niet meer goed dicht gaat. De schaafplek op de rechterwang nadat ik haar vorige week uit frustratie ruw op de grond had gegooid. Het fletse rood van haar lippen.
Hartkloppingen. Angst. Alsof ik weer zeven ben en bang voor de hele wereld.
‘Hou je nog van me? Zeg dat je van me houdt Evi. Zeg het,’ smeek ik. Een gevoel van walging overvalt me wanneer ik hoor hoe pathetisch dit klinkt.
Ze begint me keihard uit te lachen. ‘Waar haal je het gore lef vandaan. Denk je dat ik niet weet hoe je je stiekem zit af te rukken bij steeds extremere filmpjes van liefst zo jong mogelijke tienerslekjes.’
Slekjes. Slekjes? Er knapt iets in mijn hoofd. Neuronen in het centrale zenuwstelsel die met miljarden tegelijk vernietigd worden. Ontploffingen, kortsluiting. Dendrieten in het cerebrum die door oververhitting massaal verschrompelen.
‘En nu is het genoeg. Meer dan genoeg. Houd je bek vuil secreet, of ik vertimmer die grijns op je tronie!’ schreeuw ik geheel buiten zinnen.
Als een buikspreekpop waaruit de hand is verdwenen zakt ze in elkaar.
In een flits zie ik de vingers die naar mijn keel grijpen en als een knijptang mijn luchtpijp beginnen af te knellen. Een niet aflatende ijzeren greep die het laatste restje leven uit mijn strottenhoofd begint te persen.
Langzaam, slow-motion-beelden van een slechte cliché B film, val ik achterover.
Iemand begint te klappen maar houd hier gelijk, betrapt, weer mee op.
Het geluid van één klappende hand.
Dan is het stil.
Hoi Novus, wat heb jij je…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Novus, wat heb jij je lekker uitgeleefd. Heb ik het mis of heb je hier een aanvaring met je buikspreekpop? In ieder geval graag gelezen en jaloers op je inspiratie.
of ik vertimmer die grijns op je tronie!,’ --- achter een uitroepteken komt geen komma meer. Timmert hij die grijns op haar tronie of van haar tronie?
'Slekjes’, ‘Slekjes?,’ ---- idem bij een vraagteken. Bovendien staan deze woorden in dezelfde zin, dus dan hoef je tussendoor geen aanhalingstekens te plaatsen.
Langzaam, slow-motion-beelden van een slechte cliché B film, val ik achterover. --- mis ik hier wat woorden in deze zin? Langzaam, als in slow-motion-beelden ... of zoiets.
Hoi Novus, Ik heb een…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Novus,
Ik heb een beetje moeite om het verhaal te volgen. Ik denk dat de hp hallucineert en tegen zo'n hoofdschud pop op een dashboard aan het praten is, maar ik kom er niet helemaal uit.
Ik kom er ook niet helemaal…
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Ik kom er ook niet helemaal uit, maar mij stoort dat niet. Een goed verhaal heeft een geheim. Je hoeft volgens mij niet alles tot op de komma te begrijpen om ervan te genieten. En er valt hier heel wat te genieten. Het lijkt inderdaad of de hoofdpersoon fantaseert over een ruzie tussen poppen in een auto. Maar de fantasie en de werkelijkheid ontmoeten elkaar en doen een dansje. Surrealistisch. Het doet wel wat denken aan de vergeten Roland Topor. Ik vind het knap geschreven.
Hoi Fief, eerst had ik…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Fief, eerst had ik zitten zwoegen op een geheel ander verhaal waarbij ik uiteindelijk uitkwam op zo’n 1.000 woorden. Hoewel schrappen om aan de woordlimiet te voldoen een van de interessantste uitdagingen is van de schrijfopdrachten (wat, bij mij althans, meestal meer tijd kost dan de initiële versie op papier krijgen) heb ik het in dit geval opgegeven. Daarna heb ik mijn frustratie uitgeleefd in het uiteindelijke verhaal waarbij de eerste kladversie al redelijk snel op papier stond.
Het gaat inderdaad om een aanvaring met mijn buikspreekpop. Knap dat je dit heb gevonden gezien de overige feedback.
De foutieve punten achter het uitroepteken en vraagteken had ik gemist. Weer wat geleerd. Ik denk dat het ‘vertimmeren van’ die grijns op haar tronie en ‘timmeren op’ die grijns van haar tronie is maar ik kan het mis hebben. Ga ik opzoeken.
Eerst had ik ‘Slekjes, Sleksjes?,’ staan en daarna weer veranderd. Zoals het er nu staat is inderdaad in ieder geval fout. Misschien zonder aanhalingstekens met een punt; Slekjes. Slekjes?
Ook bij Langzaam, slow-motion-beelden had ik eerst Langzaam, als slow-motion-beelden staan maar dit beviel me toch minder vooral omdat in de voorgaande zinnen al twee keer een vergelijking met ‘als’ gemaakt wordt. Ik ga hier nog eens over nadenken of misschien laat ik het toch zo staan.
De setting is de een…
Lid sinds
5 jaarRol
De setting is de een optreden in Haren, Groningen van mijzelf (Novus) met mijn buikspreekpop Evelyn. De idee was dat dit toch ergens zo halverwege het verhaal wel duidelijk zou zijn. Zonder dit gegeven blijft het denk ik inderdaad niet veel meer dan een absurdistische hallucinatie zoals Jurrit terecht opmerkt. Dit (het te cryptisch, als een spelletje ‘raden maar’, opzetten van mijn verhaaltjes) begint toch wel een dingetje te worden waar ik eens hard over na ga denken.
Ha Novus, ondanks dat het…
Lid sinds
4 jaar 9 maandenRol
Ha Novus, ondanks dat het inderdaad enigszins gissen blijft naar wie Evelyn nu precies is vond ik het toch een prachtig verhaal. Een mooi voorbeeld van iets dat zich afspeelt tussen twee figuren en boeiend is zonder dat helemaal duidelijk is om wie het gaat en wat hun relatie is. Na twee keer lezen dacht ik ook aan een pop of een onzichtbare compagnon of iets dergelijks. Met veel plezier gelezen!
Ook voor mijn gevoel is deze zin niet helemaal lekker. Ik dacht aan zoiets, om nog een 'als' te voorkomen: 'In slow motion val ik achterover. God, het lijkt wel een een slechte cliché B film.' en misschien moet er tussen cliché en B-film nog 'uit een'?