Vind me

Soms lijkt het alsof de wereld elke dag een beetje groter wordt. Alsof de straten elke ochtend een stukje langer zijn en de bomen elke nacht een heel stuk groeien. Elke dag lijken we op te gaan in een opnieuw gegroeide groep mensen. Mensen die zelf overigens ook groeien. Het bewandelen van de weg naar het einddoel wordt almaar belangrijker, terwijl de afstand tot het doel slechts toeneemt. Het is makkelijk te verdwalen op de nieuwe zijwegen die steeds maar blijven opduiken en niemand heeft tijd om de juiste richting aan te wijzen.

Verloren in de doolhof van het leven, op zoek naar een strohalm om me aan vast te grijpen. Het verlangen naar houvast is sterker dan het ooit is geweest. Elke keuze lijkt te leiden naar een nieuw kruispunt. Hoe weet ik welke afslag ik moet nemen? Zijn er meerdere juiste antwoorden? Het lijkt er eerder op dat elke afslag de verkeerde is. Misschien is dat wel mijn doel, om voor altijd rond te dolen. Alleen. Verloren. Verdwaald.

Vind me.