Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#303 Opdiepen

Opdiepen

'Dag jongen,' zegt mijn moeder.
Haar hoofd vult het scherm voor me. De software filtert het lichte schudden van haar hoofd weg. Alleen aan de vage rimpels in haar huid zie ik dat de computer zware berekeningen maakt. Mijn moeder houdt zich er niet meer mee bezig.
'Hallo mama, hoe gaat het met je?'
'Goed hoor.'
'Wat mis je het meest?'
'Jou en je vader natuurlijk. Maar jij leeft nog.'
Ja, ik leef nog. Mijn vingers glijden over het toetsenbord. De vensterloze kamer is nu nog verlicht. Het is twee uur 's nachts. Ik blijf hier zitten tot de stroom uitvalt. Het beeld knippert kort.
'Hee kerel,' zegt mijn vader.
Zijn gezicht straalt. Zijn snor is vol en vertoont nog geen enkele grijze haar.
'Het kan beter,' antwoord ik naar waarheid.
'Ik snap het kerel. Hou vol.'
De gesprekken met mijn vader vind ik prettiger dan die met mijn moeder. Met haar praat ik het liefst op de hoge leeftijd die ze bereikt heeft. De andere leeftijden roep ik bij haar niet aan. Met mijn vader praat ik op alle leeftijden. De computer hoort mijn vragen en mijn antwoorden en past de gesproken reacties zo aan dat de beelden en woorden levensecht lijken. Alsof ze nooit overleden zijn.
De wijzers van de accu's staan in het rood. Straks zal de stroom uitvallen. Dit is het moment om naar bed te gaan. Morgen word ik gewekt door de zonnekracht, die het licht hierbinnen weer tot leven zal wekken. Die de gloeilampen in de onderaardse kas naast deze ruimte van stroom zal voorzien.
Misschien ben ik nog de enige mens. Ik weet het niet. De meters geven aan dat ik niet naar boven kan.
Morgen zal ik weer water winnen, eten oogsten en praten met de door algoritmes aangestuurde beelden van de mensen uit mijn jeugd.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi verhaal, Hadeke. Fijn om op die manier toch met de overledenen te kunnen praten. 
Zou dit ons toekomstbeeld kunnen zijn? Leven in een onderaardse bunker. 

Met mijn vader praat ik op alle leeftijden. ---- mooi!

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Hadeke,

Mooi verhaal! Het is een interessant gegeven, en je maakt het heel beeldend door het knipperen van het beeld en wat omgevingsfactoren toe te voegen. Het deed me denken aan de film op Mars met Matt Damon én de film Interstellar, waarin iemand ook filmpjes van geliefdes terug kijkt (maar zonder interactie). Zou graag verder lezen!|

Qua feedback . zeurtjes: "De software filtert het lichte schudden van haar hoofd weg." - Deze zin vind ik bij tweede keer lezen wat vaag, aangezien het de software is die überhaupt haar hoofd creeert. Dus waar komt het schudden van vandaan?  Ook de zin daarna, "mijn moeder houdt zich er niet meer mee bezig.", lees ik in het verhaal als: ze houdt zich er niet mee bezig dat de software bezig is met haar rimpels. Dat lijkt me logisch, ook onder normale omstandigheden, omdat je dat als videobeller nooit door zou hebben. 

Maar mooi verhaal dus. Deze zin was trouwens ook mooi: "Ik blijf hier zitten tot de stroom uitvalt." Dank!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Hadeke, interessant verhaal. 

Je beschrijft een bijzondere wereld, die je langzaamaan introduceert. Hier en daar zijn de beschrijvingen wat vaag, waardoor ik niet helemaal hoogte kan krijgen van de volledige wereld waarin ze leeft, maar dat heeft ook wel iets: het zorgt ervoor dat ik zelf de details in moet vullen. Goed geschreven :)

Graag gelezen!