Hij heeft een saaie baan. Nu is 'saai' een subjectief begrip, maar voor wie eindredacteur is van het kookboek 101 verrassende aardappelgerechten nadert 'saai' het objectieve.

Hoe blijft men scherp in een afstompend beroep? Door 's morgens met een paarse step naar kantoor te gaan. Hij heeft er een bel op gemonteerd. Ring ring. Hij haalt een voetganger in. Ze is lid van de bende van Roerdepan Maggi, te herkennen aan de pollepelvormige oorbellen, en heeft een pistool in haar schoudertas. 

Als een bezetene stept hij ervandoor, wetend dat er elk moment een kogel in zijn rug kan belanden. Er wordt een schot gelost, hij springt met step en al de weg op, houdt zich vast aan de buitenspiegel van een voorbijrijdende auto. De bestuurster kijkt alsof ze hem van de dodenlijst herkent. Vast ook een bendelid. De auto remt met piepende banden, hij wordt gekatapulteerd richting een stoplicht dat juist op oranje springt- o nee, dan is de vloer lava tussen beide stoplichten. Met alle kracht die hij in zich heeft zet hij zich af en zoeft, rolt, vertraagd, haalt net de overkant! Gauw zet hij zijn benen op de grond, voordat de step omvalt.

Af en toe wegduikend achter een boom voor langsrijdende bendeleden, komt hij zonder kleerscheuren op het werk aan. Fris van geest stapt hij naar binnen.

Hij heeft er weer zin in.