#303 Een andere wereld
Inademend sluit ik mijn ogen. Een flinke adem teug vult me terwijl ik geniet van vandaag, mijn eerste echt vrije dag sinds eeuwen lijkt het wel. Na een rustige opstart besloot ik om een wandeling in het park te maken. Niets moet behalve genieten van de rust.
Met een lichte lach en mijn haren in de wind sla ik linksaf naar het parkmeertje. De rozenboog aan het begin van het pad nodigt me uit, maar eenmaal erdoor gelopen verandert alles. Mijn lichaam schokt van de plotselinge kou. Het parkmeer ziet er verlaten uit en op het veld ernaast is niemand. Niemand! Geen informele bespreking, geen moeder met kinderen of een man die zijn hond uitlaat. Doodse stilte omarmt me, zuigt me op, maakt me nietig.
Duisternis is overal maar ik kan het niet weerstaan. Terug gaan lijkt geen optie meer. Ik loop naar het meer waar ik een weerspiegeling van mijn bezorgde gezicht verwacht als ik er een blik in werp. Niks. Rillingen worden heftiger als ik zoek naar antwoorden. Waar is iedereen? Ik kijk omhoog op zoek naar de zon, maar zelfs die lijkt verdwenen in een sluier van donkergrauwe wolken.
Ik loop langs bomen en struiken, probeer mijn zintuigen te dwingen ze te voelen zoals eerder. Maar gehuld in het grauwe van het duister is er niets meer. Besta ik dan nog wel?
Ik stop een moment om mijn blik scherp te stellen. Verderop zie ik een soort wervelstorm op zijn kant. Als een tunnel die je naar binnen zuigt. Alles in mij schreeuwt dat ik moet vluchten maar ik lijk haast overgenomen. Ik sla mijn handen voor mijn ogen als ik de tunnel in stap en eindig in de realiteit van wat er net ook al was. Niks. Niets. Niemand.
Hallo Nicky, Je gebruikt…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hallo Nicky,
Je gebruikt verleidelijke zinnen die hun doel niet missen, maar wat ik mis is spanning. Je verhaal dooft uit als een kaars. Dat zal niet je bedoeling zijn.
Hoi Nicky, een gewaarschuwd…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Nicky, een gewaarschuwd mens telt voor twee. Ik zal voortaan een rozenboog mijden.
Inademend sluit ik mijn ogen. Een flinke adem teug vult me ---- Dit leest vreemd voor mijn gevoel. Ik zou eerder iets zeggen als: Ik sluit mijn ogen en haal diep adem. Of zoiets.
Alles in mij schreeuwt dat ik moet vluchten maar ik lijk haast overgenomen. ---- het laatste deel van de zin leest niet lekker.
Tot slot mis ik een originele titel.
Het is een mysterieus…
Lid sinds
9 jaar 8 maandenRol
Het is een mysterieus verhaal. Ik zou zeggen: 'na een rustige opstart besluit ik.....' omdat de rest van je tekst ook in de tegenwoordige tijd is. Je zintuigen voelen lijkt me niet logisch. Ik zou ervan maken '...probeer mijn zintuigen te dwingen om weer te werken, zoals gewoonlijk' of iets dergelijks.
Je laatste zin zou ik sterker maken. Nu bloedt het verhaal een beetje dood.
Groetjes, Nynke
Hi Nicky, mooi, dromerig…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Hi Nicky, mooi, dromerig verhaal!
Je hebt al wat feedback gekregen, waar ik me bij aansluit. Eén dingetje:
Je schrijft hier 'besloot' terwijl de rest van het verhaal in de tegenwoordige tijd is geschreven. Probeer altijd consistent te blijven met de tijd waarin je schrijft.
Graag gelezen!
Dank jullie wel! Hier kan ik…
Lid sinds
9 jaar 2 maandenRol
Dank jullie wel! Hier kan ik echt iets mee.
Het uitdoven/doodbloeden snap ik nu bij herlezen.
@Fief: een originele titel. Snap ik, dit was de titel van de schrijfopdracht. Mag je die veranderen dan? Dat wist ik dus niet, maar ga ik de volgende keer wel doen.
Uiteraard moest 'besloot' 'besluit' zijn. Domme fout, mijn excuses!