De uitgroei is uitgegroeid. Een dikke laag shampoo voor dik en futloos haar heeft niet geholpen. Na drie maanden in het oerwoud zijn de bomen verdwaald. En moet ik ze als natuurliefhebber laten omhakken. Want stiekem zal ik ze wel missen al die beschermingshaartjes. Maar ik kan niet langer met de eeuwige smoes blijven komen dat toch niemand het ziet. Want zelfs in een uitgezoomd zoomgesprek is de look, die nog het best te omschrijven valt als een halfslachtige poging op een neohippische punker te lijken, onmiskenbaar. 

‘Jochem dat is lang geleden,’ zegt ze met haar schorre stem. Haar donkere zwarte krullen zouden in een zoveelste remake van Aladdin niet misstaan. Ik vraag me af of het haar zal lukken om een van die talloze hopeloze coronacoups die ongetwijfeld haar deur zullen platstormen, om te toveren in haar prinsessenlook.
‘Ja ik zat nog even naar die filmpjes te kijken op de website. Heb zelf de schaar erbij gepakt, maar kwam er al snel achter dat ik veel te onhandig ben om hem recht te houden.’ 

Eigenlijk weet ik niet hoe ze mijn naam weet. Kennelijk is deze gemeenschap klein genoeg om herkend te worden.
‘Wat kan ik voor je doen?’ Ze haalt haar handen door mijn haar, waardoor het nog warriger zit.
‘Probeer maar wat. Alles beter dan dit.’
Ik had de tekst voorbereid en had ook al op zo’n beetje elke kritische vervolgvraag een antwoord paraat. Ze snoert me de mond door te zwijgen en haar gereedschap erbij te pakken. 

Na wat rap knipwerk is mijn haar gepromoveerd tot een punkerig bloempotkapsel. Misschien had ik toch kieskeuriger moeten zijn.
‘Hoe is het met Jan?’, is mijn poging om een gesprek te onderhouden. 
‘Afgelopen uit,’ zegt ze zonder haar ogen van mijn omhoog staande haren af te houden. 
‘Heeft nog best lang geduurd toch?’
Ze trekt een wenkbrauw op. ‘Zeg maar gerust iets te lang.’
‘Beter te lang dan te kort toch. Heb jij het uitgemaakt?’
‘Je bent wel van de vragen vandaag. Maar inderdaad.’ 

Wanneer ze mijn haar vastpakt om de punten bij te knippen, lijkt ze hier wat meer geweld bij te gebruiken. Alsof ze me wil straffen voor mijn bemoeizuchtige vragen.
‘Jij had geen vriendin toch?’
‘Zeg maar gerust ‘hebt’.’
‘Wat niet is, kan wel komen. Jan heeft ook altijd volgehouden geen relatie te willen. En toen kwam ik.’
‘Ik denk dat ik dat volhouden wel wat beter onder de knie heb. Het is trouwens wel kort genoeg zo.’ 

Ze heeft wat extra strong gel in mijn haarpunten geduwd, waardoor ik er gevaarlijk uit zie. 
‘O, je vroeg of ik geen vriendin had toch?’
‘Ja?’, vraagt ze terwijl ze het bedrag aanslaat.
‘Vriend was beter geweest. Ik val niet op vrouwen.’
‘Je bent niet de enige hoor. Er lopen er hier niet zo veel rond die wel op vrouwen vallen.’ Ze haalt een hand door haar haar waardoor het er eindelijk een beetje warrig uitziet. Eigenlijk weet ik ook niet waarom ik dat zei. Misschien had deze kapperszaak wat nieuwe roddels nodig.