#301 Ontmoeting in de ruimte

De lancering verliep vlekkeloos. Douggie en Bob hadden niet anders verwacht. SpaceX wilde het voor de buitenwereld zo spectaculair mogelijk houden, op die manier genereerde het bedrijf meer publiciteit, anders keek geen hond meer. Nee, ze trainden al jaren uitentreuren op wat fout kon gaan. Afgelopen januari nog lieten ze een onbemande lancering opzettelijk floppen. Zo konden ze er gerust op zijn dat van die kant geen bedreiging te duchten viel en de bemanning veilig terug gehaald kon worden.

Maar ook nu de Dragon met een snelheid van 40.000 km de ruimte doorkliefde, moest het er op  blijven lijken dat nog van alles mis kon gaan. Dat was de opdracht die ze van Musk hadden meegekregen in de digitale ‘verzegelde enveloppe’ die zich op het scherm ontvouwde toen ze stap Xb222onair aantikten.  Ze hadden deze vier dagen de tijd om een geloofwaardige oplossing te vinden. Dat was niet gemakkelijk aangezien ze toch echt aan alles gedacht hadden. Wat hadden ze over het hoofd gezien? Niets! Dat was Musk, berucht om zijn accuratesse, wel toevertrouwd.

En nu moesten ze desondanks een maas in het net zien te vinden. Eerdere, onbemande Dragons hadden al meerdere ruimtevluchten gemaakt naar het ISS station. Dat was allemaal vlekkeloos verlopen. Maar nu was de Dragon bemand. Wat kon er fout gaan?

“Als er fouten gemaakt worden, zijn dat altijd menselijke fouten,” bedenkt Douggie hardop.
“Ja, zelfs als er sprake is van een mechanische fout is dat te wijten aan incorrect menselijk handelen,” beaamt Bob.
“Alles is duizend keer gecontroleerd, de kleinste handeling moest een automatisme worden. Je hoeft nergens meer bij na te denken.”
“Precies, en daar zit het probleem, als je het mij vraag. Je mag niet eens meer nadenken, nergens aan twijfelen, alleen dan gaat het goed.”
“Het zou beter zijn om het bij onbemande vluchten te laten. Niets is onberekenbaarder dan de mens.”
“Het is dat de mens een dromer is, een avonturier, een fantast.”
“Zo is dat,” zucht Douggie, “en vooral Musk kan er wat van, hij is de grootste dromer op aarde. Ik heb het eigenlijk wel gezien, nu iedereen die niet weet waar hij met zijn geld naar toe moet naar het ruimtestation kan, is voor mij de lol eraf. Het degradeert ons tot chauffeur en suppoost.
“Helemaal mee eens. Dat besef schoot ook al door mijn hoofd, maar ik dacht dat het mijn midlife crisis was.”
“En wat dan nog? Ik denk dat je je gevoelens serieus moet nemen. Anders ben je niet meer dan een machine.”
“Absoluut maat. Maar...”
Op dat moment verschijnt er een berichtje op het scherm:
“Do you still love me?”
“Verdomd, waar komt dat vandaan?” fronst Bob.
“Ofcourse I still love you,” tikt Douggie zonder na te denken.
“Looking forward to seeing you soon!”
“Where will we meet?”
“Just turn left as soon as you see the station, we will be waiting for you there! You can't miss it”

Douggie en Bob kijken elkaar verrast aan. “Dit is ons antwoord, onze maas in het net! Ik wist het wel! Zodra we gesettled zijn laten we Karen en Megan overkomen. Tot nooit meer weerziens Elon!