Hoi Richard, weer een bijzonder verhaal, zoals ik van je gewend ben! Mooi geformuleerd: Zijn agressie piekte naar een negen en een half. Gelukkig toch een happy end voor jouw HP, alleen jammer dat hij het voortaan zonder Frank moet stellen; zoals ik het begrijp waren het vroeger dikke vrienden, totdat Hera ten tonele verscheen.  RIP Frank.

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd 

Hoi Richard,
ik heb iets meer moeite met het begrijpen van je verhaal. Gaat het om een relatie tussen twee mannen? Om een relatie tussen een vader en een zoon? Of een dochter? Dat kan ik uit het verhaal niet herleiden.
Doordat "de man in het blauw" (politieman?) door zijn knieën zakt, krijg ik het idee dat de hp een kind is. Ook omdat je steeds "de man in het blauw" schrijft en de hp in "de auto met prachtige lichten" stapt. Zo lijkt het vanuit het gezichtspunt van een kind geschreven. In dat geval 
Een volwassen man laat zich naar mijn idee niet zo snel terugbrengen naar het huis waar hij zojuist met veel moeite uit ontvlucht is.
Als Hera Frank vermoord heeft, waarom krijgt de hp dan door de man in het blauw een maaltijd voorgeschoteld? 

Hij liep op me af en in ging instinctief in een defensieve houding staan.  ---  ik ging

Hoi Richard, helaas heb je het verhaal met je toelichting alleen maar nog ingewikkelder gemaakt. Waar moet ik aan afleiden dat de hp geen mens is en Hera geen levend wezen?
 

Volgens mij is de hp een poes, en ik dacht dat Hera een vrouw was. Maar ik begrijp nu dat het heroïne is.

Met deze info vind ik het "ik heb Franks adres altijd bij me" niet passend. Uiteraard weet een poes altijd de weg terug te vinden, dus ik zou dat anders formuleren, om in stijl te blijven.

Poezen zijn bij uitstek trouw aan zichzelf, dus dat is treffend gekozen. Alleen zou een kat het nooit zover hebben laten komen.😼

Hoi Richard,

Mooi verhaal! Het gaat echt leven voor mij. Ik kwam er bij eerste lezing eigenlijk al soepel doorheen, dus misschien heb je al dingen aangepast? Het was, na het commentaar hierboven, ook leuk om het nog eens te lezen met "kat" als hypothese en "heroïne". Het is breed inzetbaar :D! Enige zeurpuntje, maar ik besef me ook dat woordenaantal hier een restrictie is, is dat de overgang naar de laatste zin (de volgende ochtend werd ik wakker met een frisse geur en zette de man in blauw en heerlijke maaltijd voor mijn neus.) wel erg abrupt is. Ik zou hier eerder tijd voor opluchting of (eindelijk) rouw over de nare tijd verwachten. Maar sowieso goed verhaal dank!

Hoi Richard, met de opmerking van Katja erbij heb ik het verhaal nog eens gelezen en in dat licht is het verhaal goed gevonden. Jammer dat er eerst zoveel uitleg nodig is om een verhaal te begrijpen, maar dat is meer iets van mij denk ik. Ben nooit zo goed geweest in cryptogrammen.

Ok, vandaar dat ze/hij nog terug wilde 😉