#300 Jordy en Ik

Hoi Karel, mooi verhaal over de loyaliteit van twee vrienden, maar ook de gewetensnood van de hp. Met interesse gelezen. 

Paar opmerkingen:

Acht uur journaal,’ fluisterde Jordy.
In de huiskamer was het koud. Tot mijn opluchting had mevrouw Johnson een bakbeest van een televisie, echt zo’n oud model. --- dit gedeelte begrijp ik niet zo goed. Waarom fluistert Jordy "acht uur journaal"? Omdat die mevrouw dat zit te kijken? Zijn zij in de huiskamer terwijl die mevrouw tv aan het kijken is?
In de huiskamer was het koud. Is dat interessant om te weten? Er wordt verder niets mee gedaan en is voor het verhaal niet van belang. Ik zou het eerder geloven als het juist warm was in de kamer, want mevrouw Johnson is oudere dame. Tenzij ze niet thuis is en de verwarming uit staat, maar dan snap ik de opmerking over het journaal weer niet.

Als Jordy in de gaten had dat de hp van plan was om hem te verraden, zou hij zich zonder slag of stoot laten overleveren aan de politie? Dat vraag ik me af.

Hoi Fief! Ik moet het duidelijk wat helderder gaan neerzetten :)! Hartelijk dank voor de feedback, daar kan ik wat mee! Ik ga er binnenkort eens goed voor zitten.

Om alvast antwoord te geven op je vraag: nee, mevrouw Johnson is weg (met haar auto), hij zegt "acht uur journaal", omdat dat de reden is dat dus niemand reageert op het rinkelend glas. Alle mensen zitten rond die tijd in de buurt het acht uur journaal te kijken.

Jordy had het verder niet in de gaten, pas toen het te laat was. Hij vond het vreemd dat de hoofdpersoon ineens zo was omgeslagen en daar werd hij achterdochtig van. Ik zal nog kijken of ik die overgang naar de politie was duidelijker kan maken. Supertnx voor de feedback, ik zie al dat als ik nog 200 woorden nodig heb voor uitleg ik de boel even wat strakker moet maken :p.

Hoi Karel123, wat een indringend verhaal! De strijd tussen loyaliteit en gerechtigheid heb je heel mooi verwoord!

Met vriendelijke groet,
Ton Badhemd 

Spannend verhaal!

Het rechttrekken hoeft niet per se meer woorden te kosten. Ik begrijp wel dat hij fluistert vanwege de buurt, maar het was me niet duidelijk dat zij niet eens thuis was. En inderdaad, dat moment dat hij denkt dat Jordy hem doorziet, krijgt geen vervolg, dus je zou er aan toe kunnen voegen, dat het zo leek.

Mooi hoe je de gewetensnood van de HP beschrijft. Je zou de tekst nog een keer door kunnen lezen en kijken waar je eventueel wat dingen kan weglaten. Je geeft voor mijn gevoel hier en daar wat te veel informatie die ik als lezer ook prima zelf in kan vullen. 

groetjes, Nynke

@Allen, heel veel dank! Ik heb het verhaal nu herschreven, waardoor het (naar mijn idee) een stuk soepeler is geworden.

@Ton. Dank, dank :D!

@Katje. Dank voor je feedback! Ik heb wat zaken kunnen aanpassen, waardoor het nu beter loopt en die onduidelijkheden eruit gehaald. Dank!

@nyceway. Tnx! Ik vind het heel lastig om te zien wat je wel erin laat, of niet, en ook waarin dingen misschien teveel "tell" zijn in plaats van show. Heb je enkele voorbeelden waarin jij als lezer het gevoel had: dit had ik ook zelf in kunnen vullen? Dan ga ik dat eens goed bestuderen voor mezelf.

Fijn verhaal Karel, waarin je veel over de vrienden te weten komt. Soms met veel woorden, en soms in een enkele zin - zoals 'Het was de stem en de kracht, die mij altijd redde op het schoolplein.' De loyaliteit die Abel voelt, wordt hiermee duidelijk. In de eerste alinea zien we dat mevrouw Johnson niet rijk is (of al haar centjes opspaart); een oud houten huis, met afgebladderde verf. Ze heeft ook nog eens een oud bakbeest van een televisie staan. Ik vind de koude huiskamer aannemelijk, omdat mevrouw Johnson de verwarming uit zet als ze weg is.  De innerlijke strijd die Abel voert, is mede door deze details voor de lezer invoelbaar. Het thema is mooi verwerkt in dit verhaal. 

In mijn suggesties sluit ik aan bij Nynke; je legt soms veel uit, waar dat niet hoeft. Een voorbeeld; "Je denkt teveel", is iets wat Jordy altijd al tegen me zei. Ik zag maar één mogelijkheid. Dit gaf een beetje opluchting, maar vooral verdriet.' De laatste gearceerde woorden zijn overbodig en je tekst wordt krachtiger als je deze weglaat. Je laat de lezer dan zelf denken en voelen. Iets verderop schrijf je 'Het voelde niet als een opluchting.' Dit zou je anders kunnen formuleren, zodat het minder een algemeen gevoel is - de opluchting - maar iets meer beeldend of suggestief; de kamer voelde plotseling nog killer dan voorheen' of 'ik ontweek zijn blik en aarzelde terwijl ik de kamer uitliep.' 

Beste Lizette, hartelijk dank voor de zeer uitgebreide feedback! Daar kan ik zeker wat mee, ook voor toekomstige verhalen!!