Opdracht #299 - De laatste zin
De laatste zin is: "Ze nam een trek, drukte de pas aangestoken sigaret tegen de onderkant van haar schoen uit en stak hem in haar zak. Toen ging ze naar binnen".
Ze wandelde de gang in, duwde tegen de zware toegangsdeur van haar afdeling en ging richting het koffie-apparaat. Gelukkig, niemand bij het koffie-apparaat. Niemand die haar betraande ogen kon zien en niemand die vragen ging stellen. Haar collega's waren leuk, maar soms hoefde ze niet tegen te komen. Met een volle kop zwarte koffie liep ze naar haar kamer. Deed de deur dicht en ging met een zucht aan het bureau zitten. Ze pakte haar mobiel uit haar broekzak. Opende de telefoon en las nogmaals het berichtje van Fred. Stond het er nu echt? Ja hoor. Kort en duidelijk: "onze afspraak was een vergissing. Ik wil je niet meer zien". Ze voelde tranen weer opkomen. Ze durfde niet te reageren. Het was zo'n bot berichtje. En ze wilde eigenlijk ook niet reageren, ze wilde Fred zien. Hem aankijken en vragen: waarom? Ze keek op haar horloge. Half elf pas. Ze wilde hier niet meer zijn, ze wilde naar huis. In bed en de dekens over haar heen. Zou ze zich ziek melden? Ze voelde een bonkende hoofdpijn opkomen. Ze nam een besluit: ze ging naar huis. Haar manager zat in vergadering, dus ze stuurde een mail met de boodschap dat ze zich ziek voelde en naar huis ging. Ze sloot haar computer af, pakte haar tas en jas, de koffie gooide ze in de plantenbak en liep de gang in. Hopelijk kwam ze niemand tegen. Snel liep ze naar buiten richting haar auto. Eenmaal in de auto merkte ze dat haar adem had ingehouden, pfft. Even diep adem halen.
Hoi Anneke, welkom om het…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Anneke, welkom om het forum. Een realistisch verhaal. Je hp maakt een goede beslissing om naar huis te gaan. Van werken zou er toch niets gekomen zijn.
Ik heb een paar technische opmerkingen over het verhaal:
De tekst leest als een blok. Als je het verdeelt in alinea's leest het vlotter.
Je begint veel zinnen met ZE. Ze wandelde, ze wilde, ze sloot, ze durfde, ze pakte, ze nam, ze ging. Als je de zin anders formuleert vermijd je dit en dan leest het naar mijn gevoel prettiger. Nu stoort het en haalt het me uit het verhaal.
...maar soms hoefde ze niet tegen te komen. --- wilde ze hen niet tegen te komen.
...naar haar kamer. Deed de deur --- de punt moet een komma zijn. .... naar haar kamer, deed de deur dicht en ...
...haar broekzak. Opende de telefoon ---- idem. Of je moet de zin beginnen met ze. Ze opende de telefoon ... Maar dan begin je de zin weer met ze.
De laatste zin mag je ook weglaten. Als je eindigt met "....merkte ze dat ze haar adem had ingehouden." dan voel je nog meer de spanning bij de hp. Dat ze daarna weer moet ademhalen is wel logisch en kunnen we als lezer zelf wel bedenken.
Ik hoop dat je iets hebt aan mijn opmerkingen. Het is hoe ik het als lezer ervaar. Je hoeft het er natuurlijk niet mee eens te zijn. Het is jouw tekst.
Anneke, Goed eerste verhaal…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Anneke,
Goed eerste verhaal. Je krijgt meteen veel goede hulp van Fief om het nog sterker te maken. Wat ik goed vind aan het verhaal is het drama, dat je mooi handelend toont. Daardoor kan de lezer meeleven. Ik vind die handelingen ook goed het karakter van de vrouw laten zien. Daardoor ben ik benieuwd wat ze verder gaat ondernemen.