#298# Onverwacht
Onverwacht
Het was alsof ik door een spookstad reed. De wegen lagen er zo goed als verlaten bij. Een hoge haag op de hoek van de straat verborg een corona controlepost. Ik volgde de arm der wet en schoof aan de kant. Ik opende mijn raam op een zuinige drie centimeter. De agent, met mondmasker zodat ik niet kon zien of hij vriendelijk glimlachte of een nurkse blik vertoonde, bleef op afstand staan. Hij vroeg me naar de reden van mijn verplaatsing.
Hij had blijkbaar een te grote maat van masker opgezet want tijdens het spreken zakte het wat af en liet me een vrijwel perfecte afdruk van de helft van twee bloedrode lippen op zijn wang zien. Hij was er zich niet van bewust. Door mijn aangeboren zieke geest zag ik al verschillende scenario’s waardoor de man aan dit merkteken gekomen was. Meer nog, mijn verbeelding vulde spontaan en probleemloos de rest van het verhaal in, wat er gebeurde na deze vergankelijke tatoeëring.
Daardoor miste ik de volgende vraag van de man en reageerde te laat en niet begrijpend. Dit kwam voldoende verdacht over en hij stuurde me verder terwijl zijn arm de lucht in ging richting een afgebakende zone waar een kennelijk meer gespecialiseerde collega het verdere onderzoek van mijn motivering en/of alibi zou ter harte nemen.
Gehoorzaam gaf ik er zonder probleem gevolg aan en reed in de aangegeven richting. De agent stond met zijn rug naar me toe maar hoorde me blijkbaar aankomen want met zijn hand deed hij teken te stoppen. In zijn andere hand hield hij een gsm waar hij een zeer geanimeerde conversatie door stuurde. Zo te horen was hij nog niet aan zijn epiloog toe. Ik ging nog een paar centimeter verder open en probeerde iets van het gesprek op te vangen. Tevergeefs, hij beëindigde plots het onderhoud.
De agent draaide zich naar mij om en keek me aan. Mijn ogen werden zo groot als mijn opengevallen mond. De man had geen mondmasker maar vuurrode lippen.
Hoi Wilfried, de titel maak…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Wilfried, de titel maak je waar in de laatste alinea; het venijn zit in de staart... Je geeft een aardig kijkje op wat er in de goed verborgen coronacontrolepost gebeurt. Alleen raak ik in verwarring als de HP nog een paar centimeter verder opengaat. 'Vergankelijke tatoeëring' vind ik een mooie uitdrukking!
Met plezier gelezen!
Met vriendelijke groet
Ton Badhemd
Tja, als de arm der wet al…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Tja, als de arm der wet al niet voldoende afstand houdt ...
Grappig verhaal. Ik weet niet goed hoe ik het met de opdracht moet rijmen, maar ik heb het met een glimlach gelezen.
Leuk verhaal, Wilfried, met…
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Leuk verhaal, Wilfried, met inderdaad een onverwacht einde! Wat me vooral opviel in de tekst, was het gebruik van soms net te lange zinnen, zonder interpunctie, zoals deze:
Probeer interpunctie toe te voegen, om de leesbaarheid te bevorderen: "Hij had blijkbaar een te grote maat van masker opgezet. Tijdens het spreken zakte het wat af en liet me een vrijwel perfecte afdruk van de helft van twee bloedrode lippen op zijn wang zien."
Ook dit is een vrij lange zin die je in één adem opschrijft. Je kunt hem ook opdelen. "Dit kwam voldoende verdacht over. Hij stuurde me verder richting een afgebakende zone, waar een kennelijk meer gespecialiseerde collega het verdere onderzoek van mijn motivering en/of alibi ter harte zou nemen."
Het gedeelte "terwijl zijn arm de lucht in ging" kan wat mij betreft weg, aangezien we niet per se hoeven te zien hoe hij ons doorstuurt naar een ander gedeelte. Ook kan het beeld wat raar overkomen: waarom steekt die man ineens zijn arm de lucht in?
Ik hoop dat je iets hebt aan de feedback. Graag gelezen!
Dag Ton, Bedankt voor je…
Lid sinds
11 jaar 3 maandenRol
Dag Ton,
Bedankt voor je commentaar.
Bedankt Fief, had ergens een…
Lid sinds
11 jaar 3 maandenRol
Bedankt Fief, had ergens een kortverhaal gelezen van iemand die tegengehouden werd door de politie weliswaar in andere tijden en heb daarop verder geborduurd.
Bedankt coach voor de…
Lid sinds
11 jaar 3 maandenRol
Bedankt coach voor de terechte opmerkingen. Inderdaad, nu je me er op wees heb ik het verhaal en specifiek de aangehaalde zinnen herlezen en ja het kan anders en maakt het ritme beter en aangenamer te lezen. Bedankt om me hierop te wijzen. De arm der wet ga ik nog eens bekijken.