opdracht #294-Engeltje

Het kleine meisje liep aarzelend door de hemelpoort die zich voor haar ontsloot. Ze had een lange en moeilijke reis achter de rug. Een beschermengel had haar opgewacht en nam haar bij de hand.                                                                        Kom”, zei de engel, ik breng je naar een bedje. Daarin kun je heerlijk uitrusten van je lange reis.”                                                                                                                 Moe, maar tevreden ging het meisje slapen. Weg waren de pijn en de angst. Bij haar ontwaken stond de engel aan haar bed met twee kleine vleugeltjes.

“Hier zijn je vleugels, ik zal je leren vliegen, zodat je de hemel kunt verkennen.”

Het meisje genoot van het vliegen en ging inderdaad de hemel verkennen. Na een paar dagen zo heerlijk rond te hebben gevlogen kwam ze op een gegeven moment terug bij de hemelpoort die zich juist opende om enkele nieuwe hemelbewoners toe te laten. Haastig glipte ze naar buiten en vloog naar huis. Ze miste haar ouders.

Haar vader en moeder zaten verdrietig aan tafel en lazen de krant. Het meisje deed moeite om hen te laten weten dat ze aanwezig was. Haar moeder keek wel in het rond. Ze hoorde precies iets. Maar haar aandacht ging terug naar het slechte nieuws in de krant. Een vreselijk ziekte zaaide wereldwijd pijn, angst, dood en verdriet onder de mensen.

Het meisje besloot om de wereld te redden en vloog terug naar de hemel. Naar haar beschermengel die oplettend naar het droevig verhaal luisterde.

Samen vlogen ze naar het vertrek van God en vroegen hem te spreken.

God luisterde aandachtig.

“Ik heb zo veel werelden te besturen”, antwoordde God. “Ik heb inderdaad mijn controle op jouw wereld verwaarloosd. Ik zal maatregelen nemen. Ik zal de geleerden onder jullie influisteren hoe zij een vaccin kunnen ontwikkelen om de ziekte te verjagen."

En zo gebeurde het.