#295 De wereld op zijn kop

Beste Koning, 

Nou, lekker is dat. Is het een keer goed weer, mogen we niet naar buiten! Goed verhaal. Heb ik al die jaren hier binnen van alles uit de kast gehaald om er nog wat van te maken, met die kou en eeuwige motmiezerregen jaar in jaar uit. Mijn sjoelbak afgestoft, kilo’s appels laten happen (die kinderen zijn onverzadigbaar joh) en records oranje tompoucen weggespoeld met oranjebitter (de ouders zijn net zo onverzadigbaar blijkt maar weer). Ik ging zelfs zo ver dat fietsen werden ingepakt met crèpepapier, waarmee ze als een stel slakken roodwitblauwe natte sporen trokken door de straten. Nee, het was genieten ieder jaar. 
Maar nu met die hele toestand had ik me toch écht verheugd op een feestje. Al was het maar koekhappen in het wild of een zakloopwedstrijd met de buurman. Dat binnen zitten gaat me intussen flink de keel uithangen. Om maar niet noemen dat ik al 6 weken geleden begonnen was om in de sfeer te komen met de nodige tompoucen en andere sfeermakers. Laten we zeggen dat de quarantainekilo’s mij niet (of juist wel?) in mijn kouwe kleren zijn gaan zitten. Een eindje zaklopen kan dus geen kwaad in mijn geval. 
Liep ik vorig jaar nog zuchtend door die mensenmassa heen, me verbazend over de prijzen en aanwas op de kleedjesmarkt: nu mis ik het. Ik mis het saamhorigheidsgevoel, de muziek die tegen de gevels op schalt, de vlaggetjes klapperend in de hard wind. Pas als het er niet meer is, besef je wat je mist. Tenslotte zijn alle clichés waar. Ik vraag me dan ook af, en misschien ben ik nu wat te vrijpostig, maar ik vraag me dan ook af hoe dat dan bij jullie gaat? Hebben jullie dan nu eindelijk zo’n Koningsdag met ouderwets blikgooien, vlaggetjes schmincken en kroontjes knutselen? Staan jullie dan ook ‘s ochtends voor de kledingskast om een toffe oranje outfit samen te stellen? Organiseren jullie dan ook een rommelmarkt met het personeel, om de sfeer er in te houden? Om knus af te sluiten met een tompouce en oranjebitter?
De wereld op zijn kop. Maar misschien krijgen jullie nu, waar al lange tijd naar verlangd is. Het familiegevoel, tijd voor elkaar, en genieten van het kleine geluk. Het is jullie gegund. Ik wens jullie dan ook een fijne Koningsdag, maar hoop tegelijk dat we dit de volgende keer samen mogen vieren. 
Proost!