Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 293 Wandeling in het park

 

Lieve ome Joop,

Wat lees ik nou in je brief? Je mag nog niet naar buiten? Och, wat vervelend. Net nu het zo’n mooi weer is. Weet je wat, ik neem je mee op een virtuele wandeling. Kom op, daar gaan we. Je hebt geen jas nodig.

We lopen naar het park waar de blaadjes in de bomen beginnen te komen. Het groen van de jonge blaadjes is in deze tijd van het jaar zo helder, zo “vers”, als je begrijpt wat ik bedoel. In de struiken kunnen we de knoppen al zien zitten en ook hier van die mooie groene blaadjes. Heerlijk, dat vooruitzicht van al het kleurige dat ons nog te wachten staat.
En wat ruikt het lekker buiten, naar lente. Hoe leg ik dat uit? Het ruikt naar … beloften. Ja, naar beloften, voor betere tijden.

In het park gaan we even op een bankje zitten en we laten ons door de zon verwarmen. De zonnestralen zijn nu nog aangenaam, zeker met het nog ietwat frisse windje, maar ook gevaarlijk. Hier, smeer je gezicht maar even in anders heb je straks een rode neus. Ik snuif de geur van zonnebrandcrème op, het geeft me altijd een vakantiegevoel.
Ik voel hoe de cellen in mijn lijf zich opladen; ik krijg weer energie. Dat geldt niet alleen voor mij. De vogeltjes vliegen af en aan met takjes en mos. Ze kwetteren er lustig op los. Als je goed luistert kun je een heel gesprek volgen. Waar zouden ze het over hebben?
Op het gras huppen een paar merels, op zoek naar een vette pier of een andere lekkernij.

Je ziet de mensen genieten. Een enkeling durft het zelfs al aan om een korte broek aan te trekken. Als een zonnebloem draaien we ons gezicht naar de zon, alsof we de stralen willen opslurpen. De donkere dagen van de winter hebben onze cellen leeg getrokken en we kunnen ze nu weer opladen. Ik word er vrolijk van.

We lopen door naar het water. De waterhoentjes zijn druk met eten zoeken. Met regelmaat zie ik ze onderduiken om vervolgens met een snavel vol groen boven te komen. Zelfs het water lijkt er plezier in te hebben. De wind laat kleine golfjes dansen. Ik ontwaar een nestje tussen het gras langs de kant. Binnenkort zijn er weer jonge eendjes en waterhoentjes te bewonderen. Kom, we trekken onze schoenen even uit. Heerlijk, het gevoel van gras aan mijn voeten. We wagen ons maar niet aan het water. Dat zal nog wel te koud zijn.

Op de terugweg lopen we in de schaduw. Dan merk je dat de wind nog fris is. Ik krijg zelfs kippenvel op mijn armen. Ik knoop het vest om mijn middel los. Ik kan hem nu wel weer even aanhebben. Dadelijk in de zon trek ik hem wel weer uit.

Nou, ome Joop, onze wandeling zit er helaas weer op. Gaan we snel weer een keer?

Dikke knuffel,

Fief.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, wat een heerlijke brief, die ome Joop boft maar met jou! Zien, voelen, ruiken, horen; het zit er allemaal in. Maar ook de typische lenteverschijnselen, zoals knoppen en jonge eendjes tekenen de sfeer. Prachtige beelden vind ik de lente die naar beloften ruikt en het naar de zon draaien als een zonnebloem. Graag gelezen!

Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een heerlijke brief Fief! Mooi hoe je in een paar woorden het weer al duidt in je eerste alinea; 'je hebt geen jas nodig.' Ik hoor het gesprek dat de vogeltjes kwetteren en ruik de zomer in de zonnebrand creme. De wind die het water laat dansen, mooi en heerlijk, het gevoel van gras aan je voeten. De lente ruikt ook voor mij naar beloften. Graag gelezen deze brief!

Een suggestie. Je schrijft 'Als een zonnebloem draaien we ons gezicht naar de zon, alsof we de stralen willen opslurpen.' Mooi gevonden, hoe we als een zonnebloem ons gezicht naar de zon draaien, maar dat 'opslurpen' haalt me uit de 'lentemood', ik zie en hoor slurpende zonnebloemen! Misschien kun je hier een ander woord voor bedenken?  

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je Lizette, voor je fijne woorden en je compliment. Ik ga nog even nadenken over "opslurpen".
Fijne paasdagen.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hoi Fief, een brief die heel invoelbaar is. De zintuigen komen heel goed over. Ik kan het voorjaar voelen. Met veel plezier gelezen.

Een paar dingetjes:
- Je schrijft veel in we en soms ook ik. Daar tussen staan zinnen in de je vorm. Het is onduidelijk of dit meer algemeen is of dat je dan voor ome Joop spreekt. Ik zou kijken of je de zinnen in deze vorm nodig hebt.
- Ik heb de volgende zin niet echt nodig. Het haalt mij een beetje uit het verhaal.'Ik snuif de geur van zonnebrandcrème op, het geeft me altijd een vakantiegevoel.'

 

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Ilse, bedankt voor je feedback. De zinnen met "je" zijn inderdaad algemeen bedoeld zoals je dat wel vaker doet in een verhaal, maar ik zal kijken of ik er een paar weg kan halen.
De geur van zonnebrandcrème is voor mijn gevoel een logisch gevolg als ik ome Joop net geadviseerd heb om zijn neus in te smeren. Jammer dat het jou uit het verhaal haalt, maar ik laat het er toch in staan.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Fief, ik ben stiekem meegelopen met jou en je oom en heb er van genoten. Dat was een heerlijke wandeling. 

In het laatste stukje schrijf je over je vest. Ik zou HET gebruiken i.p.v. HEM. ( Ik kan HET nu wel aanhebben / ik trek HET wel weer uit).

Geniet van het zonnige paasweekend!

groetjes, Annemieke

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Annemieke, voor je compliment. Wat gezellig dat je met ons meeliep.

Ik twijfel nog even over je opmerking over mijn vest. Hem of het. Daar ga ik nog even over nadenken.

 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Fief,

Mooi verhaal! Ik heb nu zelf ook een lentewandeling gemaakt, dank je :D! Dan nog wat feedback, kijk maar wat je ermee doet :): 

Je gebruikt meestal heel prachtige specifieke zinnen, die automatisch een beeld oproepen, zoals: 
De wind laat kleine golfjes dansen. /  Ik ontwaar een nestje tussen het gras langs de kant. /  Ik krijg zelfs kippenvel op mijn armen. / De waterhoentjes zijn druk met eten zoeken.

Er zitten echter ook wat meer algemenere zinnen tussen, die niet een specifiek beeld oproepen. Ik heb bij elke een (lelijke) suggestie gedaan, meer om het verschil aan te geven wat (mijns inziens) wel een detail is. Ik weet overigens niet of teveel detail juist te overvloedig wordt tijdens de wandeling, maar je zou het wellicht uit kunnen proberen:
 
1. Een enkeling durft het zelfs al aan om een korte broek aan te trekken. -> Iemand loopt al in hawaiishirt voorbij.
2. Ik word er vrolijk van. -> Ik raak er spontaan zelf van in bloei (ok dat kan ik nog steeds niet voor me zien als los detail, maar het past in de metafoor van de zin ervoor. Bij zonnebloemen heet het blijkbaar ook bloeien).
3. Je ziet de mensen genieten. -> Een meisje huppelt met een raketje.


p.s. Ik heb nog opgezocht of "virtueel" wel correct was, want ik ging ervan uit dat dit eerder in een computergegenereerde wereld betekende, maar blijkbaar is virtueel: een bijvoeglijk naamwoord dat betrekking heeft op zaken die niet tastbaar zijn, maar slechts denkbeeldig, digitaal of als metafoor bestaan. Dus vooral zo houden :D.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Karel, dank je wel voor je uitvoerige feedback. Ik weet echter niet of ik er veel mee kan. Misschien is het mogelijk om hier en daar meer uit te wijden, aan de andere kant kun je zelf ook een invulling aan geven aan de dingen die ik beschreven heb.

Sommige beschrijvingen passen wellicht beter bij jou dan bij mij, dus ik laat de tekst nu zoals hij is. Overdaad schaadt. Maar ik ben blij dat je mijn tekst zo aandachtig bestudeerd hebt. Dat op zich is al een compliment.