Eindelijk zon #293

Voor het eerst dit jaar staan de tuindeuren open. Het gezang van diverse vogels klinkt als muziek in mijn oren. Ik loop naar buiten en probeer te ontdekken waar ze zitten, maar kan geen vogel ontdekken. Als ik het voederbakje gevuld heb komen ze al gauw te voorschijn. Ik geniet van de razendvlugge bewegingen van de koolmeesjes, van het roodborstje en de mussen en in iets mindere mate van de kauwen.

Rond het middaguur hang ik de was aan de droogmolen. Ik voel de warme zon op mijn huid en word vrolijk van de dansende broekspijpen en uitnodigende bloesjesmouwen die wapperen in de wind.

Ik neurie een liedje dat ik nog ken van mijn danslessen, lang geleden.

Mijn oog valt op een bosje bieslook tussen de andere planten. Ik trek er een stukje vanaf en proef het. Heerlijk voor bij de sla die ik vanavond wil eten. Iets verderop staan de hyacinten te pronken in hun prachtig blauw.  Ik ruik hun overheersende geur. Prima voor buiten, maar net te veel van het goede voor binnen.

Wat doet het goed, die zonneschijn, na zo veel weken van storm en kou. Tevreden begin ik aan mijn werk.