# 292 Bolke

Bolke

‘Oh, kijk mama, daar staat nog een beer. Die vind ik mooi!’ Alicia trekt haar moeder aan haar hand mee naar het raam. De beer wenkt haar, maar alleen Alicia kan dat zien. ‘Nou Alicia, dat is dan wel de laatste voor vandaag hoor, want ik moet nog koken.’

Ilse heeft het wel gehad voor vandaag, want het is de derde dag op rij dat ze op berenjacht zijn gegaan. Vanwege het Corona-virus en de crisis die dit heeft veroorzaakt zijn scholen en bedrijven gesloten en werken veel ouders en kinderen thuis via het Internet. Om verveling tegen te gaan heeft iemand het idee geopperd om bewoners in het hele land beren voor hun raam te laten zetten. De kinderen gaan eropuit en noteren op een kaartje hoeveel beren ze al hebben gezien. Het liefst in klein gezinsverband, want ook het vormen van groepjes is niet toegestaan.

‘Dag beer’ roept Alicia enthousiast terwijl ze dicht bij het raam staat en de beer aankijkt. En terwijl haar moeder op bescheiden afstand op de stoep staat te wachten, begint de beer een liedje te zingen. Als het liedje afgelopen is, vertelt hij haar waarom hij dit steeds weer zingt. ‘Dag Alicia’ bromt hij, ‘ik ben familie van Bolke de Beer, die ken jij niet hè? De mevrouw die mij een paar dagen geleden voor het raam heeft gezet, heeft een dochtertje dat heel graag naar Bolke keek op de televisie. Hij had zijn eigen programma in de jaren 70 van de vorige eeuw. Dat is al een hele poos geleden, vind je niet?’ Alicia knikt en de beer vertelt verder. ‘Dat dochtertje zat dan in haar pyjama, ik denk dat ze drie jaar was, op de bank te kijken in afwachting van het liedje en verhaaltje dat werd uitgezonden. En telkens als het liedje begon, stak ze haar vingertje in de lucht en dan wiegde ze stralend mee op het ritme van de melodie. Dat is een hele leuke herinnering. En omdat ik familie ben en nu toch voor het raam moet zitten, vind ik het wel leuk om de kinderen van nu ook kennis te laten maken met Bolke. Vertel jij het door?’

‘Alice, ga je mee!’ roept haar moeder vanaf de stoep. ‘Het is niet beleefd om zolang voor het raam te blijven staan, nieuwsgierig Aagje!’ ‘Ja, ik kom al’ zegt ze, en ze zwaait vlug nog even naar de zingende beer. ‘Ik wil ook snel naar huis, want ik wil aan papa vragen of hij het liedje van Bolke de Beer voor mij op kan zoeken op de laptop.’  ‘Hoe kom jij daar ineens zo bij?’ vraagt haar moeder verbaasd.

‘Nou, dat heeft die beer mij zojuist verteld, mama. En ik wil ook gelijk mijn pyjama aan!’