Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #291- Wind

 

Rosie zit in gedachten verzonken naar haar beeldscherm te staren. De uren kruipen langzaam vooruit en ze heeft al verschillende fasen van verveling doorlopen. Inmiddels is ze aanbeland bij de ‘acceptatie’. Dat ze het historisch dieptepunt van saaiheid bereikt heeft, zonder dat er hoop is op verlossing.  

Ze slaakt een zucht als een windvlaag, zonder dat ze dat zelf door heeft. Ze dagdroomt over de aanraking van de zilte zeelucht op haar gezicht en door haar haren.  

Achter haar gaat de deur van de werkkamer langzaam open waardoor er even een briesje door de kamer trekt, als haar hond zichzelf door de deuropening wurmt. Hij legt zijn kop op haar schoot en jankt zachtjes.

“Ach lieverd, verveel jij je ook zo?” Ze kroelt hem afwezig achter zijn oren. Hij kwispelt en draaft de werkkamer uit naar de kapstok waar zijn riem aan hangt. Hij draait zich om en kijkt haar hoopvol aan. Dit is in principe zijn gewone gedrag op zondag, maar normaal gebeurt dit maar één keer in plaats van tien keer. Het is namelijk niet alsof Rosie aangespoord hoeft te worden om samen met Max uit te waaien op het strand. Tot vandaag dan. 

“Sorry lieverd, maar het kan niet. Het strand is verboden terrein voorlopig.” Het is vandaag op het nieuws geweest. Ze had gisteren de beelden gezien en had het al voelen aankomen. Háár rustige strand. Háár toevluchtsoord waar ze zich kan verliezen in de natuur en de wind. Afgesloten.

Ze draait zich weer om naar haar beeldscherm en mist daarom de terneergeslagen blik van Max, die precies uitdrukt hoe Rosie zich voelt. Twee vrije zielen, die niks liever willen dan deze vier muren ontsnappen, de verre horizon te zien en de wind door hun haren voelen strijken. Opgesloten. Het worden lange maanden.

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi NvB, goed sfeerbeeld! Naar mijn mening zou je het aanraken iets nadrukkelijker kunnen weergeven, bijv. door Rosie met haar vingers lekker door Max zijn vacht te laten kroelen als hij zijn kop op haar schoot legt. Ik weet zeker, dat Max dat zal waarderen!

Mvg Ton Badhemd

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Beste Ton,

Bedankt voor je feedback, ik heb je suggestie toegevoegd!

De gemiste aanraking in dit stuk ging alleen eigenlijk over de wind. Ik denk dat ik dit niet voldoende naar voren heb laten komen, dus ik heb geprobeerd het wat meer te benadrukken. 
 


 

 

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat ik goed vind in dit verhaal is dat je per soort een alinea neemt. In het eerste een inleidende meer beschouwelijk stuk, daarna de handeling van de vrouw, daarna de hond die binnenkomt. Wat ook mogelijk zou zijn is een beschrijving van de kamer waar het gebeurt, maar je hebt daar niet voor gekozen. De windaanraking viel me wel op, maar door je werkwijze krijgt hij alleen een bijrol. Je zou de stukjes meer kunnen verbinden door de wind er symbolisch in terug te laten komen op allerlei manieren, bijvoorbeeld in het beschouwelijk stuk de wind als metafoor voor het onderwerp ervan. Nu staan de stukjes namelijk vrij los van elkaar.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi N.v.B., graag gelezen. Mooi verwoord, de frustratie van allebei. Gelukkig kun je nog wel gewoon een blokje om.

Ik twijfel bij het onderstaande stukje op de tijd, waarin je schrijft, klopt. 
Het was vandaag op het nieuws geweest. Ze had de beelden van gisteren gezien en had het al voelen aankomen. Háár rustige strand. Háár toevluchtsoord waar ze zich kon verliezen in de natuur... Afgesloten.
Voor mijn gevoel moet het dan zoiets zijn als:
Het is vandaag op het nieuws geweest. Ze heeft de beelden van gisteren gezien en had het al voelen aankomen. Háár rustige strand. Háár toevluchtsoord waar ze zich kan verliezen in de natuur.... Afgesloten.
Maar zoals gezegd, daar twijfel ik dus over. Het doet verder geen afbreuk aan de tekst. Die heb ik graag gelezen.
 

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik voel de verveling bij het lezen van je tekst.  Ook de teleurstelling van de hond is duidelijk aanwezig.
Ik ga in ieder geval op zoek naar andere stukjes van je.

 

Lid sinds

4 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Beste Fief, 

Scherp opgemerkt!

Ik heb het even uitgezocht en ik weet het ook niet helemaal zeker om eerlijk te zijn. Ik heb het stukje van 'op het nieuws geweest' en 'verliezen in de natuur' veranderd naar de voltooid tegenwoordige tijd omdat het vandaag en standaard is. Het stuk over de beelden van gisteren heb ik in de voltooid verleden tijd gelaten omdat ik het beter vind klinken, al valt er over te twisten inderdaad of dat ook niet tegenwoordige tijd zou moeten zijn. 

In ieder geval bedankt voor je feedback!

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi! In deze barre tijden waarderen we de kleine dingen (nog) meer, zoals bijvoorbeeld het gevoel van de wind door je haren!