# 291 Irene
Ik aarzel; hoe ga ik haar dit nu vertellen? Zou ze niet denken dat ik …
Esina neemt mijn hoofd in haar handen, kust me op mijn voorhoofd en kriebelt me achter mijn oren en in mijn nek.
‘Zoiets?‘
‘Dit is wel heel fijn, schatje. Lekker zacht en zo. Het windt me ook op, daar niet van. Maar dat bedoel ik niet.’
Langzaam zakken haar handen naar beneden, ik voel hoe ze mijn nek masseert en daarna mijn schouders.
‘Hmm, zalig gewoon. Maar ook dat bedoel ik niet. Ik ga het proberen uit te leggen en hopelijk kan ik de juiste woorden vinden. Maar één ding, lieve Esina; jij bent echt de enige die ertoe doet in mijn leven, ik hou zielsveel van je.’
‘Ton, ik ook van jou, maar wat wil je me dan vertellen? Er is toch geen ... ’
‘Natuurlijk is er geen ander, hoe kun je dat zelfs maar dénken! Nee, het is gewoon ...’
Ik zucht.
‘Weet je, ik denk de laatste tijd weleens aan vroeger, toen ik op de lagere school zat. Daar speelde ik altijd met Irene, uit mijn klas. We hadden iets heel bijzonders samen.’
‘Bedoel je soms … eh, een soort van verkering en dat jullie doktertje speelden of zo?’
‘Hè nee, helemaal niet. We waren zeven, acht jaar. Daar was totaal geen sprake van. Nee, we gingen soms een stukje wandelen naar een boerderij in de buurt. Dan gingen we op een hekje zitten, naar de koeien kijken. Heel relaxed, we kletsten maar wat, of zeiden helemaal niets. En nou komt het, wat zo speciaal was, het ging vanzelf. Irene pakte mijn hand of mijn arm en hield die alleen maar vast. Of ze zat er een beetje met haar vingers overheen strijken, net geen kriebelen. Meer niet, verder niets bijzonders. En we waren helemaal niet op elkaar, of zo, hoor. Daar dachten we toen gewoon niet aan. En nou denk ik dus de laatste tijd nog wel eens aan die momenten, dat gevoel van toen. Dat heb ik nooit meer gehad. Helaas. Dat zou ik graag nog eens willen voelen. Gek hè? Dat zoiets kleins jaren later nog steeds zo bijzonder kan zijn.’
Midden in de nacht word ik wakker. In het schemerdonker zie ik door mijn oogharen hoe Esina naar me ligt te kijken terwijl ze mijn hand streelt.
Het belang van aanraken heb…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Het belang van aanraken heb je mooi met show weten over te brengen en het tactiele is als een extra personage in dit verhaal. Het is ook een motief, dat er doorheen gevlochten is en dat tot in de laatste zin terugkomt. Knap gedaan!
Ik voel de heimwee. Je…
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Ik voel de heimwee. Je sleurt me mee naar de tijd van onschuld, zoals alleen een kind kan ervaren. Weinig volwassenen kunnen dat zo intiem verwoorden.
Het raakt me, omdat je ook mijn herinneringen aan dat gevoel boven hebt gehaald.
Mooie ontknoping, fijn om te…
Lid sinds
11 jaar 3 maandenRol
Mooie ontknoping, fijn om te lezen. Moest gelijk aan mijn tweede zoon denken die ook een speciale band had met een klasgenootje tevens buurmeisje. Het had iets beschermends…
Hoi Odile, hartelijk dank…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Odile, hartelijk dank voor je complimenten, je geeft mijn dag er extra kleur mee.
Mvg Ton Badhemd
Hoi Sarina, wat leuk om je…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Sarina, wat leuk om je hier weer te treffen. Jouw reactie doet me heel erg goed, ik ben er blij mee. Ik vind het fijn dat ik je herinneringen naar boven heb gehaald.
Mvg Ton Badhemd
Hoi Jannie, hartelijk dank…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Jannie, hartelijk dank voor je mooie reactie. Daar ben ik heel blij mee!
Mvg Ton Badhemd
Hoi Ton, Wat een…
Lid sinds
4 jaar 11 maandenRol
Hoi Ton,
Wat een vertederend einde!
Leuk om een verhaal te lezen wat grotendeels een dialoog is.
Hoi NvB, dankjewel voor je…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi NvB, dankjewel voor je reactie. Ik was zelf ook helemaal vertederd, die nacht.
Wat een leuke combinatie van…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Wat een leuke combinatie van een lieflijk verhaal met een mooie spanningsboog! Leuk ook, de zin: 'en we waren helemaal niet op elkaar'....een tijd geleden dat ik die uitdrukking gehoord heb ;>)
Dankjewel, Minne, voor je…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Dankjewel, Minne, voor je leuke reactie. Ik kan je verklappen dat Ton nog steeds niet op Irene is. ;-)
Haha! Ik ben heel blij voor…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Haha! Ik ben heel blij voor Esina om dat te lezen ;>)
Hoi Ton, Een mooi teder…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Ton,
Een mooi teder verhaal. een plezier op te lezen. De essentie van aanraking zit er goed in. Leuk om dat via een jeugdliefde te versterken.
Twee tekstuele tips: Langzaam zakken haar handen naar benden. Moet denk ik een e tussen.
Ook nog even naar deze zin kijken: Of ze zat er een beetje met haar vingers er overheen strijken, net geen kriebelen.
Hoi Ilse, dankjewel voor je…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Ilse, dankjewel voor je reactie, ben ik blij mee! Je twee suggesties heb ik opgevolgd, ik had er zelf (diverse keren!) overheen gelezen. Eén dingetje; het was geen jeugdliefde, Ton was niet op Irene (en nog niet, trouwens...)