Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht 290

 

Lieve Marie,

Toen mijn moeder nog leefde, was je altijd zo betrokken bij haar. Haar lichaam raakte op en haar geest ook. Ik schrijf je en geen ‘u’, want je vond het vreselijk als mensen je met ‘u’ aanspraken. Jij zat daar en was wonderbaarlijk sprankelend.               

Ik herinner me nog dat er een koor ‘Hand in hand kameraden, hand in hand voor Feyenoord één’  zong en je niet meer op je stoel kon blijven zitten. Vanuit jouw wankele positie kwam je overeind. Een vrouw kwam naar je toe en pakte je hand. De rollator kon je even laten staan en je danste met de verzorgster. Je ogen straalden en je stem, misschien wat bibberig, klonk opeens helder, kreeg veel zoveel kracht. ‘Hand in hand kameraden, hand in hand voor Feyenoord één’ .             

Kort daarop kreeg je een herseninfarct. Gelukkig kwam je terug op de afdeling van mijn moeder. Je mond was een beetje scheef maar je ogen waren absoluut niet gedoofd. Je zit nog steeds in datzelfde verpleeghuis en waarschijnlijk is er niet veel veranderd. Mijn moeder is intussen overleden en dat was onverwachts toch wel zwaar.     

Ik wil je graag bezoeken maar dat kan nu niet. Nederland zit voor een deel op slot. Het zal bij jou ook wel rustig zijn. We hebben na het overlijden van mijn moeder geen contact meer gehad maar ik ben je niet vergeten. Voor zover ik je heb leren kennen, ben je vaak alleen. Ik zit nu thuis en schrijf veel. Ook zou ik graag je levensverhaal op willen schrijven want volgens mij heb je veel te vertellen. Waarom had je nooit bezoek? Ik ben één keer in je kamer geweest en zag  een foto van een mooie jonge vrouw die sprekend op jou lijkt. Wat is er met haar gebeurd? Waarom heb ik haar nooit bij jou gezien? Leeft ze nog? Ik heb je er nooit naar durven vragen. 

Lieve Marie, ik hoop zo dat de revalidatie je geholpen heeft en dat je weer een beetje kan puzzelen of misschien weer breien en dan met dikkere wol en minder fijne naalden. Ik weet zeker dat het personeel goed voor je zal zorgen. Bij de verzorging van mijn moeder heb ik hun enorme betrokkenheid gezien.

Het ga je goed Marie en ik ben dankbaar dat ik je heb leren kennen en misschien tot ziens?

Lieve groet,

Jana

 

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leeuwin, mooi intiem verhaal, ik heb er twee keer van genoten!
De tussenzin 'misschien wat bibberig' zou volgens mij wat logischer zijn als je er van maakt 'meestal wat bibberig' dan komt het contrast wat beter tot uiting.
Bedoel je 'misschien tot ziens?' als vervolg op '... ik zou graag je levensverhaal op willen schrijven ...'? Persoonlijk zou ik als laatste woorden 'hopelijk gauw tot ziens' verkiezen. 

Lid sinds

5 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Leeuwin58

 

Mooi maar wel enkele inconsequenties eruit halen, eerst is ze sprankelend maar dan is er een rollator en een breekbaar persoon?

Dit vind ik ook een rare zin: Mijn moeder is intussen overleden en dat was onverwachts toch wel zwaar.     

En dit deel zou ik eens herbekijken, want lijkt toch wel vreemd als je iemand wil oppeppen? Waarom had je nooit bezoek? Ik ben één keer in je kamer geweest en zag  een foto van een mooie jonge vrouw die sprekend op jou lijkt. Wat is er met haar gebeurd? Waarom heb ik haar nooit bij jou gezien? Leeft ze nog? Ik heb je er nooit naar durven vragen. 

groet

   

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leeuwin,

Een mooie warme brief. Ik voel de warmte die naar Marie uitgaat.

wat ik zelf wat lastig vind is ook de enorme afstand die er ook uit de brief spreekt. Dit zit niet alleen in dat Jana niet meer langs geweest is, maar ook in de woordkeuze. Je eindigt weer dat Jana hopelijk gauw langs kan komen.

Misschien kun je dit helderder maken of meer naar elkaar toe schrijven.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Leeuwin,

Mooie brief. Het maakt me nieuwsgierig naar het verhaal van deze vrouw, waar de brief voor wordt geschreven. Het is een karakter echt. Qua feedback twee dingen om eventueel te overwegen. Ten eerste snap ik niet helemaal waarom ze nu aangeeft dat ze niet langs kan komen, terwijl ze dat enkele weken geleden ook al niet deed. Het voelt een beetje als een excuus om nu te schrijven, en daarnaast: bellen kan ook nog. Dus dat snap ik ook niet helemaal. Verder nog een zeurpuntje: "Vanuit jouw wankele positie kwam je overeind." zie ik beter voor me als het actiever was geschreven, zoals bijvoorbeeld: "Wankelend / wankel kwam je overeind." Maar dus: intrigerend verhaal!

Lid sinds

14 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Beste mensen,

Bedankt voor jullie reacties. Er kunnen zeker dingen veranderd worden en het heeft mij wel even tot nadenken gestemd om hem niet meteen te versturen:-) Verder heb ik er wel rekening mee gehouden dat het om een brief gaat en dan mogen er volgens mij wel inconsequenties inzitten. Een brief van hart tot hart; ook wat Jana even van het hart moest.

Dank voor jullie feedback.

Leeuwin58