Even voorstellen

Groetèn- Ik ga online onder de naam HippoWhale9000!

(Want volgens mij was de walvis evolutionair verwant aan het Nijlpaard. En ik vindt ze allebei van die grote , chille lummels.)

Ik ben een twintigjarige jongeman die Literatuurwetenschappen studeert in Utrecht. Ik ben nu in mijn tweede jaar, heb soms een lichte midlifecrisis en ik wil graag schrijver worden. Ik wil iets doen met (High) fantasy en psychologie- trippie verhalen schrijven, alhoewel ik eigenlijk probeer te mikken voor avontuur. Stap bij stap probeer ik dus een schrijver te worden en mag ik dus onderweg kijken wat die stappen zijn die ik heb behaald. 

Ik maak nu dus eindelijk de stap om contact te maken met andere schrijvers. Ik had mijn vrienden al eerder laten proeflezen en al meegedaan -zonder succes- aan schrijfwedstrijden, maar nu probeer ik me er verder in te verdiepen door actiever mijn plek te vinden als schrijver. Ik had eerder namelijk het plan om een schrijfclub te vinden omdat ik de ontmoetingen met mensen zo waardeer, maar toen bedacht ik me omdat het net wat al te veel werk voor me zou zijn om activiteiten te organiseren en mensen op dezelfde of mijn pagina te houden.

Het leukste aan schrijven vindt ik de verbeelding. Alhoewel ik soms de druk voel om van tijd tot tijd realistisch te schrijven om serieus genomen te worden, fantaseer ik graag van andere werelden. Fantastisch strijdvelden, personages die strijdend door het leven gaan om hun eigen vrede te vinden, ondanks alle glorie en noodzaak van de problemen in de wereld. Ik schrijf om mijn verbeelding naar nieuwe hoogten te tillen en om ze enigszins te kunnen verzilveren. Ik wil mijn woorden niet enkel meer eens wens laten zijn tot een goed verhaal. Ik werkelijk aan het schrijven zijn!

Het minst leuke moet ik toegeven is de hoeveelheid werk zelf. Ouch. Goed dan ook dat schrijven soms ook gewoon gaat om de kortste manier om te zeggen wat je wilt. Maar schrijven is nou eenmaal veel schrijven en herschrijven. In dat opzicht ben ik een dromende luiwammes. Ik merk vaak dat ik niet vertrouw in de kracht of zelfs de aanwezigheid van mijn woorden op het papier en dan verlies ik de flow als het ware. Ik pers dan wel 1000 woorden per uur uit, maar iedere keer als ik het lees doet het me niet denken aan boeken. Vaak denk ik dan dat ik enkel schrijf voor de roem ervan, of omdat ik eerder droom van het effect van de woorden zelf in plaats van de lol of de flow van het schrijven Ik werk om te creëren, maar ik ben met mijn hoofd meer bij het dromen dan het genieten.

Tolstoy zei eens in een interview dat hij voornamelijk schreef voor de roem in zijn vroegere jaren, inclusief tijdens delen voor zijn War and Peace, maar hij liet dat achter zich en dat geeft mij dan enigszins hoop dat ik mijzelf mag gunnen te schrijven.  

Ik wil schrijven om te blijven verkennen. Ik geloof wel dat ik een ziener ben: ik denk graag na over Glorie en Grootsheid. Ik probeer dan verhalen te schrijven over prijzen, competitie en onze dromen tekortschieten als karakter maar dan toch nog het goede leven vinden omdat het belangrijk is om gelukkig te zijn. Ik geloof dat ik in mijn verhalen een benadering zoek van die gevoelens die ik heb tot ambitie en gelukkig zijn. Vandaar ook dat ik fantasy en psychologie zoek te mixen: ik wil schrijven over de grootste en kleinste prijzen, de grootste en kleinste figuren en de meest luide en stille levende mensen. Als je enerzijds kunt schrijven over hoe iemand zijn leven kan verspillen aan een angst om gewoon te doen, dan geloof ik dat je ook interessant kunt schrijven over hoe mensen dromen over het meest uitzinnige dat ze zichzelf kunnen gunnen. 

Ik hou van de anekdotes en de levens van historische figuren en interesseer me ook in hoe mensen worden herinnerd en gevierd. Waarom bijvoorbeeld maken we standbeelden? Kun je die winnen? Hoe kunnen gewone mensen zoals wij voor eeuwen in de verbeelding van anderen komen, terwijl we stoffelijk zijn vergaan? Ik hou van dat soort dingen. Zoals die anekdote over Caesar, wanneer hij nog geen veroveraar is maar nog een student in Griekenland. Hij komt dan een standbeeld van Alexander de Grote tegen en begint te huilen. Wanneer iemand hem vraagt waarom, zegt hij dat Alexander, op zijn leeftijd, al de wereld aan het veroveren was. 

Ik neem dan soms ook wel een filosofische draai in mijn schrijven, alhoewel ik niet zo cliché wil zijn- ik kan het weleens proberen- om letterlijk hard op te gaan vragen: "wat is glorie?"

Ik schrijf al namelijk sinds mijn zeventiende. Ik was toen net uit een dip omdat ik weer eens niet kon worden wat ik wilde worden. Ik ben begonnen omdat mensen mij al van jongs af aan vonden dat ik goed kon schrijven, dus begon ik dat te doen. Dit op zich is waarschijnlijk al een beetje verdacht, maar je weet maar nooit!

Bri Bri: kort houden! IK hou van spelen met taal, ook al sluit ik vaak mijn ogen van de kracht of de aanwezigheid van woorden. Jezelf te uitten op de wereld- te laten merken dat je er bent- ook al is het alleen voor jezelf: dat is wat ik wil leren hier. Ik wil gehoord worden: datgene wat ik dan ook zoek in het schrijven is een gevoel van mezelf- dat ik werkelijk leef. Ik heb kleine psychologische problemen gehad vroeger, maar ik ben nu op het punt van heling over te gaan naar groei.

Dus, ik ga het niet nog eens redigeren: ik zet het er maar gewoon op- lekker rauw! Dus kort samengevat: Ik schrijf om iets te bereiken; ik verwar soms de ambitie met de lol van het schrijven; ik zie schrijven als een verlengde van mijn verbeelding; ik ben nogal lui; ik ben hier om te groeien als schrijver en als persoon. 

Ik hoop eigenlijk ook nog weleens mensen in het echte leven te ontmoeten, want ik hou van dat menselijk contact, maar dat komt nog wel. 

Ik heb wel veel opgeschreven zeg, zonder pauzes! Misschien ben ik toch een schrijver. Ah bri, niet zo onzeker ik!