Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 285 Stormgedachten

 

Buiten, intussen bijna net zo donker als in mijn knusse warme hoek van de zetel, zijn de kustbewoners hun zee kwijt: die passeert hier met steeds  groter wordende  snelheid voor het grote schuifraam. Ik hoor de wind, voel die niet. De koffiezet daarentegen, pruttelt op tegen het gehuil dat zich Ciara of Elise laat noemen, afhankelijk van waar je woont: Europa dacht ik... Soit, het zal nog een hele tijd duren vooraleer iedereen door heeft dat we met zn allen op één bol, genaamd Aarde ergens in de ruimte rondzweven. Anderzijds, tegen zoveel geluid-overmacht mét naam, is dat koffie-makende ding normaal niet opgewassen om mijn aandacht te vangen. Ware het niet dat het een voor mij heel erg sterk argument heeft: het aroma van verse koffie. Dat op kousenvoeten op mijn smaak- en geurreceptoren aangekomen is en Pavlov-gewijs begin ik nog net niet te kwijlen.

K zie de regen, intussen nippend aan mn koffiemok, met banale koe-print en bijhorende levenswijsheid: "watching the world go by."  Toeval bestaat niet, ik krijg het beeld van stoomtrein-herinnering  ergens op de schors van mijn grijze massa geprojecteerd, net 1 letter te veel, bedenk ik: watching the (t)rain go by….met bakken, het tuinpad in een onstuimige ondiepe zwemvijver voor kikkers en hun kroost veranderend: zwemvliezen zouden wel eens handig kunnen zijn mocht de zee ooit ambitie hebben om mijn tuin permanent te gaan bezetten…

Zo rustig het in mijn uitkijkhoek is, zo turbulent is het voorbij mijn venster op het stukje stormwereld dat ik nog net kan waarnemen:  bomen zwaaien nachtelijk spokend heen en weer. Hele grote grassprieten leren ze te zijn: en O wee de tak die tegenstribbelt, zelfs een boom in zijn geheel, vliegt er uit. Liefst bij de buren, als ik mocht kiezen. Maar dat mag ik niet. Want politiek niet correct. Laat staan dat de natuur zich überhaupt iets zou aantrekken van politiek ….

Ik wentel me nog dieper in mn zachte fleece en geniet van het hypnotiserend ritme en het geluid van regen, of is het hagel? Indila’s « dernière danse » past hier als gegoten: « Je remue le ciel, la nuit, le jour. Je danse avec le vent, la pluie.un peu d'amour, un brin de miel et je danse , danse, danse... » "Ik beroer de lucht, de dag, de nacht. Ik dans met de wind, de regen, een beetje liefde, een vleugje honing en ik dans, dans, dans"….Mijn gedachten huppelen mee heen en weer op dat meeslepend ietwat Pink Panter-achtig ritme.

Tot alles, eindelijk, alles stil wordt. En morgen, als het licht weer aangaat, de storm milder zal zijn, mijn grasveld één grote vijver geworden is. Met fiere hagelwitte zwaan, stilletjes drijvend in een spoor van uitdijende water-ringen glinsterend in het zonlicht…die naadloos zullen overgaan in de golven van een volgende gedachtestorm. Die kreeg zelfs al een naam: Dennis...

 

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Tijl,

... een stormavond om mee te genieten. 

Ik zag je zitten, ik rook de koffie, ik hoorde de muziek. ik zag je dansen, ik voelde de warmte van je fleece-dekentje. Ik zag ook en hoorde zelfs het natuurgeweld buiten.

Je noemde de zwaan nog even, zelfs Dennis. Het was een heerlijk avontuur. Dankjewel.

 

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooie stormgedachten Tijl. Je schrijft beeldend, en hier en daar zie en voel ik wat je hoofdpersoon daar in die zetel tijdens de storm ervaart. De kustbewoners die hun zee kwijt zijn die het grote schuifraam passeert, de bomen die leren om grassprieten te zijn, het tuinpad als een onstuimig ondiepe zwemvijver voor de kikkers. En je daagt de lezer uit om mee te gaan in je associaties; de letters op de koffiemok, de stoomtrein en 'watching the t-rain go by.' Mooi einde ook.

Een suggestie; je verliest me hier en daar in je tekst doordat je zinnen lang zijn, en soms niet logisch. De eerste zin bijvoorbeeld; 'Buiten, intussen bijna net zo donker als in mijn knusse warme hoek van de zetel, zijn de kustbewoners hun zee kwijt: die passeert hier met steeds  groter wordende  snelheid voor het grote schuifraam.' Kijk eens wat er gebeurt als je een bijzin weg laat; 'Buiten zijn de kustbewoners hun zee kwijt; die passeert hier met steeds groter wordende snelheid voor het schuifraam.' Kijk op die manier nog eens kritisch naar al je zinnen.