Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De mist #284

 

Snel fietste ik over de weg naar huis. Het liefst was ik bij Eva blijven slapen, maar die werd onverwacht ziek, waardoor het me niet verstandig leek om daar te blijven – tenzij ik wilde toekijken hoe ze haar hele kamer onder braakte. Er ging een rilling door me heen en ik trok walgend mijn neus op. Nee, dank je.
   Het probleem was alleen dat het ondertussen al bijna middernacht was en langs de weg naar huis stonden geen lantarenpalen. Gelukkig had ik een goed licht op mijn fiets, maar tot overmaat van ramp viel die halverwege uit, waardoor ik in het donker verder fietste. En ik haatte het donker.
   Gelukkig was het vannacht vollemaan, waardoor het niet volledig duister was. Wel viel het me op dat het mistig begon te worden. Nevelen dreven vanuit de weilanden over de weg.
   Ook dat nog, mopperde ik in mezelf.
   De mist werd steeds dichter en al snel zag ik geen hand voor ogen. Het leek me niet veilig om verder te fietsen, en ik stapte af om langs de lijnen op de weg naar huis te lopen. De hakken van mijn laarsjes kletsten op het vochtige asfalt.
      Even dacht ik vanuit mijn ooghoek iets te zien bewegen, en ik draaide snel mijn hoofd om. Dit was dan misschien geen beruchte plek waar geregeld meisjes lastig werden gevallen, maar je kon nooit voorzichtig genoeg zijn. Het enige wat ik zag was de mist.
   Ik keek omhoog. De maan was nog duidelijk zichtbaar, maar er was iets vreemds aan. In plaats van het normale witte, leek het een rode gloed uit te stralen.
   Ineens raakte iets mijn fiets, waardoor die weggleed en viel ik door het ineens ontbrekende tegengewicht op de weg. Verward keek ik naar mijn achterband toen iets mijn been beetgreep en die hard opzij trok. Ik gilde en mijn vingers klauwden in het gras van de berm toen ik van de weg af werd gesleurd.
   Ik schopte met mijn been naar achteren en hoorde een misselijkmakend gekraak toen die iets raakte. Er klonk een grom en toen ik omkeek stokte mijn adem in mijn keel. Er stond een vreselijk wezen over me heen gebogen. Het gezicht van het wezen was verkoold en het had geen neus. Ik keek naar mijn been. Dunne zwartgeblakerde vingers waren er omheen gekromd. Het wezen zette zijn hoofd weer recht en roodgloeiende ogen bekeken me aandachtig.
   Ik zette het op een gillen en gaf een harde trap tegen de arm van het wezen. Er klonk gekraak en de arm viel op de grond, waarna de hand me losliet.
   Snel krabbelde ik overeind en rende terug naar mijn fiets, zette die rechtop en ging ervandoor. Achter me klonk gegrom, maar ik durfde niet om te kijken. Toen ik uit de mist schoot, knipperde ik met mijn ogen vanwege een ineens fel licht. Zodra ik opkeek zag ik dat de zon al aan de hemel stond. Dat was onmogelijk.
   Ik keek achterom, en zag alleen de open weg.  

 

Lid sinds

5 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Spannend verhaal. Het begin lijkt wel een beetje moeilijk op gang te komen. Niet zozeer door je verhaal maar meer door de schrijfstijl. Probeer de zinnen iets korter te maken en niet te veel komma's te gebruiken in een zin. Ik ben benieuwd naar meer verhalen van je. 

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi FictieChik,

... heerlijk die fantasie van je. 

Je gebruikt alleen veel te veel woorden. Probeer het eens met minder te doen. Ik probeerde een zin te knippen en te plakken, maar dat lukt me nu niet.

Je vertelde over de volle maan > waardoor het niet geheel duister was. Weet je, dat snapt de lezer wel.

Ik schopte met mijn been naar achteren > ja, waar doe je dat anders mee.

Succes met de volgende opgaven; het lukt je best!

 

 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Schrijfcoach M…

 

Schrijfcoach Mabel Verstappen

Bedankt voor de feedback. Heb je misschien een paar tips voor me waardoor ik het gebruik van komma's kan verminderen zonder dat zin daar onder lijd? Ik heb al meerdere malen op google naar tips over komma gebruik gezocht en het zelfs aan een Nederlands docent gevraagd, maar veel heb ik daar niet aan gehad. 

 

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Riny

Riny

Bedankt voor de feedback. Ik besef dat ik soms inderdaad te veel beschrijf. En uiteraard begrijpt een lezer het ook wel als ik het iets minder uitgebreid beschrijf. Nogmaals bedankt. Ik probeer er wat mee te doen.

- FictieChick