Opdracht # 284 - Horror

Riny schreef; [...] zo heeft haar hart minder te leiden [...]

In Leiden lijden studenten aan honger. Er dreigt een opstand, zo sprak een leider van de studenten.  

Tip - https://www.imdb.com/title/tt5932728/

O, Yrret,

… een blunder van heb-ik-jou-daar! Ik voel mijn wangen gloeien.

Dankjewel voor je wijze les en het dessert! Doet me goed.

O, Riny,

het is niet de bedoeling je te wijzen op een 'blunder'. Wie zo veel schrijft als jij zal een hogere kans maken/hebben een mini-foutje over het hoofd te zien. Het dessert en je gloeiende wangen doen mij aan een sorbet - en een warme zomer - denken. Ik zal als de wiedeweerga gaan - als ik weet waar die sorbet het lekkerste is. 

Ruik ik prille verliefdheid of is het de lente die met horten en stoten komt aangewaaid? 😘

Ha die Dos,

... je ruikt eerder vergane glorie! 

Je bent en blijft een grapjurk met fantasie. Dat is trouwens heel gezond en dat graag door de seizoenen heen.

Alleen mijn 'horror' gaat langs je heen. Gelukkig maar … Toch een fantasierijke reactie van je. 

Beybey!

Hallo Yrret,

... dat mag best, hoor! Die wijze les is de 'Leidse' zin die je opgaf.

Het dessert, misschien kan ik beter zeggen de uitsmijter, is natuurlijk de video die je meezond.

Dos grapt goed mee.  Wederom dank voor je reactie.

Beybey

Riny, horror zit al in ons hoofd - en als niet ons - dan zeker in mijn hoofd. De dagelijkse gedachten wat er kan gebeuren zijn een aanslag op mijn humeur. Er zou een verzekering - waar ik in kan geloven - moeten zijn die mij daar voor behoedt. 

Simpele, dagelijkse handelingen, bijna een sleur, sleuren ons naar de achterkant van de maan. Je weet dat die er is, maar je weet er niets van. De onbekende horror, haast erger dan rokende ouders in de babykamer. 

Waarom zou je bang zijn voor het onbekende - de ontdekking dat de dood één grote zwarte stille en zachte omgeving is - niks om bang voor te zijn, schrijf je. Maar wat als die zachte grote zwarte stilte een kraamkamer is van sterrenstof dat niet tot leven komt, omdat je daar gevangen zit in rook, zo dik dat je geen hand voor ogen ziet en een clown met bijl je ongezien kan naderen en ...

Uw horror - Latijn voor verschrikking - is ijzingwekkend subtiel.   

Dos Wijnhof schreef; Ruik ik prille verliefdheid of is het de lente die met horten en stoten komt aangewaaid?

 Ik sta met één been al blijvend in de winter. Lente zal ik niet nooit meer zien. Gedachten ruiken in woorden? Wie anders dan een aap die niemand na-aapt kan zoiets bevroeden. De Wind, die gaat met horten en stoten, is ontdekt. Laten wij elkaar ontmoeten in het Hof der Wijnen, wij drinken er Dos vinos, por favor. 

Yrret, dat ene been kan niet vastgevroren zijn in de lenteachtige winter. Ruk het los en treed het voorjaar vol vertrouwen en blijmoedig tegemoet. 

Gedachten ruiken in woorden?

Zo makkelijk als jij het hier stelt gaat dat niet. Ik ga niet over een nacht ijs. Ik gebruik er altijd mijn glazen bol bij.

Bij gebrek aan Dos' vinos heb ik gisteravond alvast een Leffe blond op jouw gezondheid gedronken. De Hof der Wijnen wacht op ons in het hiernamaals.

1. Yrret,

… niet op zo'n manier denken; stop daarmee, pak jezelf  bij het nekvel. Op die manier denken leidt alleen maar af van het      leven waar je nu mee bezig bent

2. laat de maan de maan maar. Wij mensen kunnen haar beter met rust laten. Zij doet haar best met haar aantrekkingskracht; denk aan eb en vloed. Maantje tuurt - maantje gluurt: ik mag haar wel

3. maar wat als … . Vroeger werd er gezegd:  a (l) s is verbrande turf

4. je vindt mijn horror ijzingwekkend subtiel? Voor mij is zij ijzersterk!

Dank voor je reactie Yrret

Yrret, nog even ...

"Waarom zou je bang zijn voor het onbekende - de ontdekking dat de dood één grote zwarte stille en zachte omgeving is - niks om bang voor te zijn, schrijf je. Maar wat als die zachte grote zwarte stilte een kraamkamer is van sterrenstof dat niet tot leven komt, omdat je daar gevangen zit in rook, zo dik dat je geen hand voor ogen ziet en een clown met bijl je ongezien kan naderen en ... ." 

Dat weet je toch niet. Je moet niet piekeren over dingen die je echt niet kan/kunt  weten. Stuur omgooien, doortrappen en vertrouwen blijven hebben. 

Mijn excuses voor de veel te late feedback. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo goed weet wat ik van je verhaal vind. Ik had wat anders verwacht en met er wat meer over nadenken en het lezen lijk ik het steeds een beetje extra te begrijpen. Het is een verhaal wat je aan het denken zet, een bijzonder verhaal. 

Hallo Mike,

… toch dank voor je late reactie. Ik denk dat dit verhaal er gewoon uit moest. Misschien was het 'makkelijker' tot zijn recht gekomen wanneer het geplaatst had kunnen worden onder: autobiografische verhalen. Dat is het namelijk helemaal. Wel heb ik het aan mijn zoon verteld. Hij keek me alleen maar aan; er hoefde ook niet meer over gesproken te worden. 

In het Frankfurter Museum, "Die Tortpunkte", kwam ik eens terecht in een diepzwarte doodstille ruimte. Je kon geen hand voor ogen zien; toch in de verte een miniem spikkeltje licht. Volverbazing liep ik daarheen, ik voelde me helemaal veilig, zacht en rustig. Er kwamen wat lichtere vlakken. Ik liep daar naar toe en kwam heel rustig en natuurlijk weer in een gang van het museum en in de daagse werkelijkheid.  

Dank voor je opdracht Mike.