Opdracht #284 - Horror

Hanne draait de kraan van het bad open. Ze trekt haar kleren uit. Nu pas wordt ze zich gewaar hoe stram en beurs haar lijf aanvoelt na het zware werk op de kinderkamer.
    Op de rand van het bad staat een prachtig gegraveerde fiool gevuld met lavendelolie. Die kreeg ze cadeau van haar schoonmoeder, een tijdje nadat ze vertelde dat ze zwanger was.
    'Om de zware momenten draaglijker te maken,' had ze met een knipoog tegen Hanne gezegd. Nu pas begrijpt ze wat ze ermee heeft bedoeld.

Ze voelt hoe de baby op haar blaas duwt.
    'Ben je wakker liefje,' vraagt ze terwijl ze over haar bolle buik streelt. Het kleine leven duwt zachtjes tegen haar hand, alsof het haar vraag wil bevestigen.
    Ze neemt plaats op de rand van het bad. Met haar hand voelt ze of de temperatuur te verdragen is. Hanne houdt ervan als het water net niet gloeiend heet is. Het prikkelt haar lichaam als ze zich na een heet bad op de frisse lakens van het bed kan laten afkoelen.

Ze reikt uit naar het fiool, trekt de stop eruit en giet een geutje in bad. Hanne glijdt in het water, dat haar als een vloeibaar vlies van weldaad omhult. Ze draait de kraan dicht en sluit haar ogen. De kruidige lavendeldampen maken haar oogleden zwaar. Het ritmisch druipen van de kraan wiegt haar in slaap.

Ze proest het uit als ze zich verslikt. Het bad is een ijzige modderpoel en de stank is niet te harden. Ze gilt en probeert zich eruit te heffen. De smerige drab zuigt aan. Ze schreeuwt om hulp. Niemand hoort haar.
    Aan haar voeten begint het water te borrelen, alsof er onder de oppervlakte lucht naar boven wordt geblazen. Iets grijpt haar bij de enkel en trekt aan haar been. Ze spartelt en stampt, maar het laat niet los. Ze wordt opnieuw onder getrokken. Haar longen staan op barsten. Ze grijpt de rand van het bad en hijst zich omhoog. Moeizaam kan ze haar hoofd boven het modderige water uitsteken. Ze hapt naar adem, spert haar ogen open en ziet hoe het verwrongen lijf van haar schoonmoeder over het bad gebogen staat. Haar ogen puilen uit haar zwarte kassen, haar gezicht kleurt gelig en de stank van zwavel lekt uit haar poriën. Op haar hoofd een warboel van vettige klissen als een nest slangen, glanzend als teer. Ze steekt haar rottige hand in de modderpoel.
    Hanne huivert als ze voelt hoe die over haar been omhoog glijdt en een weg naar binnen zoekt. Het omwikkelt het leven in haar buik en knijpt erin. Haar kind vecht, terwijl er met snokken aan getrokken wordt.
    'Van mij,' hijgt de schoonmoeder terwijl bruinige slierten uit haar mond lekken. Ze duwt Hanne onder. Haar longen ontploffen. Krijsend schiet ze wakker.