Opdracht #283 Geest

Oh jee, daar gaan we weer! En ik moet het maar weer zien te verdragen. Want ik kan hier niet weg. Telkens als ik verwacht dat het wel rustig zal blijven, begint het opnieuw. En ik kan geen kant op! Heel zacht hoor ik het gekraak en geritsel al. Ze loopt nu nog rond, maar als dadelijk het bewegen stopt, dan begint het... Eerst merk ik er nog niet veel van, maar na een kwartiertje begin ik in de verdrukking te komen. Het geritsel blijft nu aanhouden. Na eerst een pak mierzoete, vette, geglazuurde koeken, komt er een lading chips naar binnen. Gevolgd door de ene bonbon na de andere. Haar maag zwelt op. Ik kom steeds meer in de verdrukking, want ik kan nergens naartoe. Soms krijg ik tussendoor een koude rilling, door een plens cola die naar binnen gegoten wordt. Stopt dit nog niet?  Ik krijg bijna geen lucht meer. En dit gaat zo al jaren. Is dit nu mijn straf waarom ik hier opgesloten zit? Omdat ik mijn eigen kinderen en kleinkinderen altijd overdadig volgestopt heb met allerlei lekkers? Waardoor zij allemaal veel te dik en ongezond werden? Moet ik het nu van de andere kant ervaren hoe het is? En dan zit ik ook nog eens bij iemand die vreetbuien heeft! Hoe kom ik uit deze situatie? Opeens krijg ik een ingeving. Waarom heb ik hier nooit eerder aan gedacht? Ik trek mijn handen onder mij vandaan, dat lukt nog net. Ik vouw mijn handen om haar maag en klauw mijn oude nagels in haar vlees. Ik begin te knijpen en kneden. Net zo lang tot het zwellen van de maag stopt. Ineens komt er beweging en in een grote golf wordt alles weer naar buiten gegooid. Gelukt! Pfff….Ik heb weer even rust!