#276 Smaken verschillen niet altijd

Opmerking vooraf:

Ik kopieer vanuit Word en merk dan dat bij het plakken van alles misgaat met witregels, nieuwe zinnen enz. Tips zijn van harte welkom.

 

Smaken verschillen niet altijd

Haar vleesrollade zal anders smaken dan die van haar moeder vorig jaar. Dit is echter haar culinaire bijdrage aan het traditionele kerstbuffet in het ouderlijk huis. Broer Gijs en vriendin Nienke zorgen voor bijgerechten en dessert. Pa voorziet in drank.

Eerste kerstdag, klokslag vijf uur, staat Tina met een goudkleurig drankje in haar handen. ‘Proost,’ zegt pa, getik van glazen. Hij lijkt opgewekt. Even is het stil. Dan schraapt hij zijn keel: ‘Ik wil jullie iets vertellen en dit lijkt me een mooie gelegenheid. Jullie weten dat ik het erg moeilijk had toen jullie moeder ons zo plotseling ontviel.’ Hij stopt even. Tina weet opeens wat hij gaat vertellen en wil dat helemaal niet horen. Haar vader vervolgt: ‘Ik heb een vrouw leren kennen. Zij heeft me enorm geholpen en we hebben besloten om samen verder te gaan, met z’n drieën eigenlijk want ze heeft nog een kind thuis.’    

De stilte is oorverdovend. Gijs doet zijn mond open maar zijn vader is hem voor: ‘En ik heb gevraagd of zij vanavond komen eten.’     

‘Pa,’ begint Gijs, ‘dat kan toch niet zo snel na …..’                                                                                           De bel gaat. ‘Daar zal je ze hebben.’ Pa vlucht naar de voordeur. De kinderen kijken elkaar aan en hun mond valt bijna open als hun vader met zijn vriendin binnenkomt. Ze is nauwelijks ouder dan ik, denkt Tina.  ‘Dit is Jenny met Kev.’     

Jenny kijkt hen vrijmoedig met helderblauwe ogen aan. Ze heeft zwarte krullen en draagt een kleurig wollen jurkje dat haar perfect past. Tina voelt zich niet meer prettig in haar spijkerbroek en nieuwe trui. Jenny geeft iedereen een hand.     

Pa zegt: ‘Ze zijn nog verbaasd want ik heb het hun net verteld.’   

‘Dat maakt toch niet uit? Zo’n etentje is een mooie gelegenheid om elkaar beter te leren kennen. Ik heb vegaburgers en bloemkoolrijst met groenten meegebracht. Lekker drankje Ben.’         

‘Vind je?’ Hij straalt.   

Tina vangt de blik van Gijs. Hij is woest: ‘Je overvalt ons pa. Ik begrijp dit niet. Zo kort nadat ma is overleden.’                                                                                                                                                      ‘Ach jongen, het was er toch eens van gekomen. Kom we gaan het eten klaarzetten.’ 

Jenny volgt hem naar de keuken.     

‘Bezopen,’ sist Gijs, ‘zo’n jong iemand.’ Hij krijgt een kleur. Zijn blik rust op Kev die in een hoekje zit te gamen. Het jongetje heeft de donkere krullen van zijn moeder maar de bruine ogen?       

Het zweet breekt haar uit.                                                                                                                            ‘Gijs?’ fluistert ze. Hij kijkt haar aan, leest de vraag in haar ogen en wendt zijn blik af. Tina drinkt in één teug haar glas leeg. Gijs en Nienke kennen elkaar ongeveer drie jaar en Kev is misschien vijf?

Pa en Jenny komen de keuken uit. Hun gezichten staan ernstig en Jenny lijkt niet meer zo zelfverzekerd. ‘Het was misschien geen goed idee om op deze manier kennis te maken. Jenny gaat naar huis en we zetten de kennismaking een andere keer voort?’     

‘Hoeft niet pa, wij gaan wel,’ hoort Tina zichzelf zeggen, ‘we eten bij mij, goed?’       

Gijs knikt: ‘Een goed plan.’