Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#276 Kerstavond met de familie

 

Het was donker in de cabine van de Parados II.   Het sterrenlicht scheen door het raam van de cockpit.  De besturingsknoppen die nog werkten gaven een vaalgele schijn.

Op de werktafel had Alex een kerstboom gemaakt van takken en stof.  Mika had figuurtjes gemaakt van boetseer plastiek.  Vader en moeder hadden vier rantsoenen opengedaan en de tafel gedekt met liefde en vernuft.  Ze waren alle vier stil van honger en vermoeidheid.  Enkel Jasmina maakte kleine geluidjes terwijl ze de borst kreeg.

Het was nu al zes weken sinds ze gevlucht waren.  Zeven weken sinds de Wijzen hen verwittigden.

Vader ademde diep.  Het ging moeilijker de laatste tijd.  Gerecycleerde lucht zou niet langer dan vier weken mogen gebruikt worden.  Het was nu al zeven weken.

Moeder glimlachte naar hem en knikte naar Alex en Mika.  Hun zonen waren in slaap gevallen.

‘Zal ik ze wakker maken om te eten?’

Jasmina schrok van de stem en keek haar moeder met grote ogen aan.  Na een tijdje ging ze verder met zuigen.

‘Laat ze maar even slapen moeder.  De proteïnepasta blijft nog wel even goed.’

‘Vrolijke Kerst moeder.’

‘Vrolijke Kerst vader.’

Afgezien van het zweverige gezang van de nabije neutrinoster was het stil in de cabine.

‘Hadden we er al niet moeten zijn?’

Vader zweeg lange tijd.

‘Het RPS systeem werkt al een tijd niet meer.   De laatste dagen heb ik  gewoon de neutrinoster gevolgd.  Volgens de legende ligt het daarachter.’

Beiden zwegen.

‘Vader.  De Wijzen.  Ze vertelden mij iets dat ik jou niet mocht vertellen.’

‘Wat dan?’  Vader haalde diep adem en hoestte zacht enkele keren.

‘Ze hebben een voorspelling gedaan.  Over Jasmine.’

Vader keek naar moeder en begon bijna te lachen.

‘O ja?’

Zijn ogen gingen naar de achterkant van de cabine waar de Wijzen hun geschenken hadden gelegd.  Een gouden kist, een heerlijk geurende zak mirkawortels en het zwarte kristal dat leven zou geven.

‘Wat dan?’

‘Iets raar, iets…moeilijk.  Ze vertelden dat onze dochter de redding van de 12 koloniën is.  Zij zal de dictatuur van de Autarch omverwerpen en ons, mensen, bevrijden.’

Vader knikte en keek naar Alex en Mika.  Hij trok zijn mond samen en sloot zijn ogen.  Maar hij kon niet voorkomen dat er een traan uit zijn linkeroog liep.

‘En dat jij onze vlucht niet zou overleven.’

Vader draaide zich om naar het raam van de cockpit en keek naar de ster.  De neutrinoster was helwit en van dichtbij pulseerde ze.

‘Ik weet het.’ Zei hij zacht.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bijzonder kerstverhaal. Met interesse gelezen.

Op de werktafel had Alex een kerstboom gemaakt van takken en stof.  Mika had figuurtjes gemaakt van boetseer plastiek.  Vader en moeder hadden vier rantsoenen opengedaan en de tafel gedekt met liefde en vernuft. 

Dit stukje schrijf je in de voltooid verleden tijd terwijl de rest in de verleden tijd staat. De hele tekst is misschien nog krachtiger als je het in de tegenwoordige tijd schrijft, maar dat is persoonlijk.

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Fief.  Ik ga het zeker proberen en zien wat het verschil is.  

Het doet mij ook realiseren dat ik mijn grammatica eens grondig moet herhalen.  Tot hiertoe heb ik nog niet veel nagedacht over het gebruik van tijden.  Maar dat is inderdaad wel een belangrijk aspect van schrijven.

Bedankt voor de goede raad.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Erik, ik ben niet zo thuis in ruimteschip-verhalen, maar het klinkt goed.

Ik ken neutrino's, maar geen neutrinoster. Wel een neutronenster.

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank je wel Dos.  Inderdaad.  neutrino’s zijn deeltjes en een ingestorte reuzenster is een neutronenster.
Een pulsar is een snel ronddraaiende neutronenster en dat wilde ik eigenlijk beschrijven.

Bedankt voor de opmerking!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Mooi verhaal. Ik heb niet zo op schrijfstijl gelet. Ik zat in het verhaal, het zou zo maar een echt toekomstverhaal kunnen zijn

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een futuristische vertaling van het kerstverhaal Erik. Je beschrijft de sfeer in de cabine mooi, met die zachte verlichting van het sterrenlicht en de nog werkende besturingsknoppen. Ook de baby aan de borst maakt het een invoelbare scene. En ook deze zin maakt je verhaal geloofwaardig en af;  'Afgezien van het zweverige gezang van de nabije neutrinoster was het stil in de cabine.' Ik heb je verhaal graag gelezen!

Een suggestie: denk aan actief taalgebruik. Bijvoorbeeld deze zinnen; 'Op de werktafel had Alex een kerstboom gemaakt van takken en stof.  Mika had figuurtjes gemaakt van boetseer plastiek.  Vader en moeder hadden vier rantsoenen opengedaan en de tafel gedekt met liefde en vernuft.' worden dan bijvoorbeeld: 'Op de werktafel stond de kerstboom die Alex maakte van takken en stof, met de figuurtjes die Mika maakte van boetseer plastiek eronder. Vader en moeder dekten eerder die avond de tafel met liefde en vernuft, met vier extra rantsoenen.'

Lid sinds

4 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bedankt voor de fijne reaktie Lizette en voor de suggestie.  Je hebt zeker gelijk, ik ga de komende tijd meer actief schrijven.  Het klinkt beter zoals jij het aangepast hebt.  Dank je wel.