Het is een rustige morgen. Terwijl ik mijn spullen pak kijk ik naar buiten en zie dat het mooi weer is. Ik gooi m’n rugzak om rug en stap van het balkon. Het is gelukkig niet druk in mijn vliegbaan en zonder al te veel oponthoud kan ik naar mijn werk vliegen. Daar aangekomen land ik bij mijn eigen poortje en blijf nog even op het platform zitten.

Ik kijk naar de stad die boven me uitgespreid hangt en bedenk me wat ik vandaag allemaal moet doen. In de verte hangt de klokkentoren van de grote korf en ik zie dat het pas waas is. Mijn eerste afspraak landt pas over een druim, dus alle tijd om me mentaal voor te bereiden. Dan vanmiddag nog een overleg en lekker op tijd weer naar huis. Een rustige dag, wat ook wel eens lekker is als bomenherder. In de verte zie ik de kudde al rondlopen. Zo te zien genieten ook de bomen van de onverwachte zon. De beuken zijn al een nest aan het maken voor de winter, maar de treurwilgen zijn nog een beetje doelloos aan het rondlopen. Tijd om daar ook de teugels wat strakker aan te gaan halen.

Als mijn afspraak geland is trekken we onze kaplaarzen aan en schakelen onze anti-zwaartekracht regulators in. We keren ons om en zakken langzaam naar de grond boven ons. Eenmaal geland lopen we naar het hek. Ik zie meteen het eerste probleem al wanneer we aankomen, tot zo ver een rustige dag, de eikenboom heeft zich ingegraven en met zijn wortels het hek vastgezet. Dat wordt dus een stevig potje worstelen met wortelen. Ach ja, we kijken elkaar aan en besluiten er maar het beste van te maken. Gelukkig is er nog het kietelen van de heesters om naar uit te kijken.