Naam hoofdpersonage in de proloog

Gebruik IRA , het is immers "IRA" die wegloopt. De lezer zal het "hoe en wat" toch moeten ondervinden ..

Benoem de naamwisseling in de proloog.

1. Leg het niet uit

De lezer heeft vaak minder info nodig dan de auteur denkt. Laat Ira terug denken aan de belangrijkste gebeurtenis in de proloog, en een beetje lezer snapt het meteen.

 

 2. Vermijd de proloog

Is je proloog noodzakelijk? Soms is een proloog niet meer dan een ordinaire infodump. Alsof de auteur dacht: eerst even wat info, dan kan het verhaal beginnen bij hoofdstuk 1. Neen! Niet doen!  Geef je lezer de kans betekenissen en verbanden zelf te ontdekken. Gebruik flashbacks om terug te gaan in de tijd. Een ramp komt harder aan als het iemand overkomt die je kent.

Als je toch vind dat een proloog moet, laat het dan een juweeltje van vertelkunst zijn.  

 

3. Laat iemand haar bij haar oude naam noemen

Haar moeder bijvoorbeeld, die zich vergist in haar naam, of weigert haar bij haar nieuwe naam te noemen. Zoals bij alle voorbeelden: ik verzin maar wat, de mogelijkheden zijn eindeloos. Gebruik bijvoorbeeld een oude vriendin, of een voormalige collega, of een autoriteit, een instituut belt haar, schrijft haar, nodigt haar uit voor een gesprek, de politie, de belastingdienst, een werkgever, etc.

Overigens, niet mijn favoriete oplossing. Ik erger me aan scenes, dialogen, en gebeurtenissen die het plot of de intrige niet vooruithelpen, maar slechts bedoeld zijn om mij als lezer te voorzien van bepaalde feiten. Geef alleen gebeurtenissen, ontmoetingen, en gesprekken weer die noodzakelijk zijn voor de ontwikkeling van je verhaal, en verpak je info in een scene die er toe doet.

 

4. Laat haar terug denken aan haar oude naam

Bijvoorbeeld, een situatie, locatie, beeld, gebeurtenis, object, persoon, doet haar denken aan iets naars uit haar verleden. Zij denkt bijvoorbeeld: dat was toen ik nog Safira was, nu is alles anders. (Dat is natuurlijk niet waar, een gegeven dat voor spanning kan zorgen en zich eventueel goed laat gebruiken in de ontwikkeling die ze doormaakt.)

Of Ira denkt: Safira zou bang worden, (verdrietig zijn, zich onzeker voelen, boos worden etc.), maar dat is voorbij. Nu ben ik sterk!

 

5. Zeg het gewoon

Soms is het te verkiezen dat de auteur bepaalde info zonder omhaal geeft. Bijvoorbeeld (in de eerste persoon): mijn naam is Ira. Dat klinkt zo veel beter dan Safira.

Afhankelijk van perspectief en vertelstem, kun je een dergelijke mededeling desgewenst voorzien van commentaar. Bijvoorbeeld (in de derde persoon): goed klonk haar nieuwe naam niet, maar het was nog altijd beter dan Safira. Wat een schaap was zij geweest!

Probeer het ook eens zonder de namen te noemen. Volsta bijvoorbeeld met (in de derde persoon): zij was blij met haar nieuwe naam.

 

Ten slotte, ik ken je personage en de reden voor haar naamsverandering niet. Maar Ira zou kort voor Safira kunnen zijn. Als Safira een hekel aan haar naam had, zou ze dan Ira kiezen? Mogelijk heb je voor Ira gekozen omwille van de verbinding die de lezer moet leggen. Doe dat niet. Laat Safira een naam kiezen die zij wil!

Bedankt voor de tips!

Ik had misschien inderdaad een beetje uitleg erbij kunnen doen: Safira is de kroonprinses, maar wilt dit absoluut niet en omdat ze gedwongen wordt, loopt ze weg van huis en noemt ze zichzelf Ira. (Niemand heet Safira behalve zij, Ira daarentegen is een "veel voorkomende" naam.)

Ik was aan het denken om in de proloog over de dag te schrijven toen ze wegliep en in het eerste hoofdstuk te beginnen met dat ze wakker word, omdat ze daarover droomt. Ikzelf vind een proloog altijd nuttig, om het zo te zeggen, maar misschien kan ik het inderdaad ook gewoon als eerste hoofdstuk gebruiken.