Knikkers #274
“Wil jij de knikkerbaan voor me pakken?” vraagt Milan aan zijn moeder. Ze knikt en reikt naar de bovenste plank van de speelgoedkast. “Alsjeblieft” zegt ze, terwijl ze de doos met onderdelen aan haar zoontje geeft.
Hij mompelt iets wat op 'dank je' lijkt en installeert zich in kleermakerszit op zijn speelkleed. Hij stalt alle onderdelen voor zich uit, legt ze daarna in een bepaalde volgorde en begint te bouwen. Zijn moeder kijkt ernaar en vraagt zich af waarom hij altijd zo systematisch te werk gaat. Zelf is ze enorm chaotisch, van haar kan hij het niet dus hebben. Ze grinnikt inwendig en richt haar aandacht weer op haar boek.
Als ze hoort: ”Mam! Kijk, hij doet het!” kijkt ze op en laat het boek uit haar handen vallen.
De knikkers rollen van beneden naar boven.
Dat heeft ze vast niet goed gezien. “Doe het nog eens?” vraagt ze.
Milan legt een knikker in het onderste geultje en weer ziet ze duidelijk dat hij omhoog rolt.
“Hoe kan dat?” roept ze. “Nou gewoon” zegt Milan. “Zo heb ik hem gebouwd.”
Ze is verbijsterd en weet niet hoe te reageren. “Maar dat bestaat toch helemaal niet”, zegt ze.
“Een knikker kan alleen maar van boven naar beneden rollen!”
“Natuurlijk bestaat het wel!” Milan begrijpt de vertwijfeling van zijn moeder niet.
“Ik heb het toch zo bedacht?”.
Zijn moeder kan geen woord uitbrengen.
Haar kind, deze vierjarige, kan maken wat hij bedenkt en daarbij de natuurwetten veranderen. Ineens schiet haar een term te binnen. De magische fase.
“Hoe bestaat het”, fluistert ze voor zich uit.
Milan wordt alweer in beslag genomen door een verdere uitbreiding van zijn knikkerbaan en let niet meer op haar.
Ze raapt haar boek op, legt het weer op haar schoot, maar leest niet verder. Dan staat ze op en gaat naast haar zoontje op het speelkleed zitten.
“Mag ik je helpen?” vraagt ze.
“Tuurlijk”, zegt Milan, “Maak jij dan deze kant verder?”
Ze kijkt goed naar wat hij al heeft gebouwd en maakt het op dezelfde manier na.
Milan geeft haar een paar knikkers.
Ze legt vol verwachting een knikker in de onderste richel. Die komt in beweging en rolt langzaam helemaal naar boven.
Origineel! Automatisch las…
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Origineel!
Automatisch las ik het verhaal in de tegenwoordige tijd. Dan klinkt het nog pakkender. En zinnen als: 'Ze was verbijsterd en wist niet hoe te reageren' of ' Milan begreep de vertwijfeling van zijn moeder niet' kunnen er volgens mij uit.
Dank je voor je feedback! Ik…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je voor je feedback! Ik zal het inderdaad in de tegenwoordig tijd gaan zetten. Ik had geen reden om het in de verleden tijd te schrijven, t.t maakt dit verhaal inderdaad pakkender.
Over de zinnen schrappen moet ik nog eventjes nadenken en een paar keer lezen of mijn bedoeling dan wel genoeg overkomt.
Goed verhaal Krieltje. Graag…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Goed verhaal Krieltje. Graag gelezen.
Dank je wel Fief!
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel Fief!
Hoi Krieltje, Originele…
Lid sinds
10 jaarRol
Hoi Krieltje,
Originele insteek om te kiezen voor iets wat niet onwerkelijk is, maar waarvan HP dit niet gelooft. Ben het ermee eens dat je bepaalde zinnen kan weglaten. Denk dat de verbazing van de moeder wel voldoende naar voren komt door wat ze zegt, door bijvoorbeeld een uitroep als 'hoe kan dat'.
Een geweldig leuk verhaal,…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Een geweldig leuk verhaal, Krieltje. Newton en Einstein liggen zich te wentelen in hun graven.
Zulke wonderkinderen moet je koesteren (andere niet minder) ze zijn zeldzaam. Ze zetten de natuur naar hun hand door haar gewoon een gedachte dwingend op te leggen. Het zijn kleine goden; self-made. Top.
Mooi verhaal, logisch van…
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Mooi verhaal, logisch van opbouw. Ik heb het met plezier gelezen.
Leuk onderwerp, mooie thema…
Lid sinds
4 jaar 11 maandenRol
Leuk onderwerp, mooie thema. En zo natuurlijk ook, want ja, waarom zou dit niet kunnen? Milan heeft helemaal gelijk.
Met plezier gelezen. Dank.
Annetteke, ... wat een…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Krieltje,
... wat een heerlijk ventje van vier: 'omdat ik het wil.'
Komt dat omdat jij een fantasieverhaal wilde schrijven?
Leuk om te lezen.
"Newton en Einstein liggen…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
@ Dos Wijnhof: "Newton en Einstein liggen zich te wentelen in hun graven" .
Zo'n reactie had mijn pa ook kunnen geven, ik zie hem in gedachten nu zitten grijnzen in de Hemel :D
En kinderen zijn het mooiste wat er is. Waar/wanneer zijn we zelf toch kwijtgeraakt wat we vroeger konden en laten we ons beperken door volwassenheid?
Wat een leuke reacties verder ook van jullie allemaal, erg bedankt!
Krieltje, je hebt een heel…
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Krieltje, je hebt een heel leuk verhaal geschreven :) Toen ik het begin las met de opdracht in mijn achterhoofd, was ik heel benieuwd wat er ging gebeuren met die knikkerbaan. Ik werd niet teleurgesteld!
Er is één zin in het verhaal waar ik een beetje over struikel:
Deze zin vertelt misschien iets te letterlijk wat er gebeurt. De lezer ziet al wat er gebeurt: namelijk dat een klein kind iets bouwt en dat er gebeurt wat hij bedenkt. Dit hoef je niet letterlijk voor de lezer te herhalen, de lezer is slimmer dan je denkt ;)
Graag gelezen!
Dank je voor je reactie en…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je voor je reactie en je compliment!
Voor wat betreft de aangehaalde zin: ik wilde de gedachte van de moeder te beschrijven. Het was niet mijn de bedoeling om de lezer te betuttelen ;) Maar ik had de zin dus anders moeten formuleren dat goed over te brengen.