# 273 Het winterfeest

Al wekenlang had K. er naar uitgekeken : het winterfeest, dat elk jaar werd gevierd op de kortste dag van het jaar. Dit jaar was dat 22 december, een zondag. Vandaag zou het dus gebeuren.

Reeds vanaf middernacht was de hele clan bij elkaar gekomen en werden de van heinde en ver afgereisde gasten verwelkomd in een rijkelijk met rood-zwarte gordijnen behangen en met ontelbare kaarsen verlichte ruime grafkelder. Allemaal waren ze op hun paasbest, de mannen met zwarte kapmantels, buishoeden en wandelstokken, de dames met prachtige zwart en rode jurken en glinsterende sieraden die de bleke gelaatskleur en rood doorlopen ogen nog beter lieten uitkomen.

Na de verwelkomingsrede en -toost en de  receptie waarop het bloed rijkelijk vloeide, had het hele gezelschap zich verzameld in de crypte voor de herdenking van de stamvader, Vlad III , de spietser. Aandachtig en ingetogen hadden de aanwezigen de voorlezing beluisterd van het stamboek waarin het roemrijke leven werd verhaald van Vlad en zijn nazaten. Daarna hadden de voorganger en het publiek alternerend het "Credo van de Ondoden" gereciteerd waarbij het geloof in en de eerbiediging van de gedragsregels werden bevestigd.De dienst was traditiegetrouw afgesloten met de groepsfoto, waar behalve het decor niets op te zien stond, wat bevestigde dat alle aanwezigen vampier waren.

Het was nu bijna 08.37 h, het tijdstip van de zonsopgang. De meesten gingen in de ter beschikking gestelde kisten liggen. Anderen hadden de vleermuisvorm weer aangenomen en gingen nu ondersteboven in de verschillende nissen van de grafkelder hangen.Het zou een korte dagrust worden, in feite de  kortste van het jaar, want om 16.17 h. zou de zon weer ondergaan en kon de viering van de langste nacht worden verdergezet, en dit was het waar K. zo had naar uitgekeken. 

Een nabijgelegen landhuis was afgehuurd voor de gelegenheid en alles was er in gereedheid gebracht voor een groots debutantenbal. Daar zou K., en met hem de anderen die ook de zevenjarige initiatie succesvol hadden doorlopen, voor de eerste keer mensenbloed drinken en officieel zijn vampiernaam "Samael" aannemen en misschien zelfs, mocht het klikken met een van zijn dans- of disgenotes, een partner voor de eeuwigheid vinden door ze driemaal in de hals te bijten. 

Met deze gedachte in het hoofd trok hij het deksel op zijn kist maar hij wist al dat er van slapen niets zou komen.