Geen afbeelding
Anahita

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Enkele vragen voor mensen die dichten

 23 oktober 2019 - 9:58
sorry, ik heb m'n vraag blijkbaar per ongeluk twee maal gepost en zie niet direct hoe ik kan verwijderen.... Wie wil met me delen hoe hij of zij tot een gedicht komt? Ik ben vooral geïnteresseerd in het proces daarachter. Mijn inspiratiebron voor een specifiek gedicht of idee identificeren, lukt me wel. Ook weet ik vaak exact welk gevoel ik wil uitdrukken. Maar wat daarna? Hoe begin je er dan aan? Wat ik soms doe: -in m'n schrift losse ideeën ivm het startidee opschrijven. -trachten te associëren, vertrekkende van woorden uit datzelfde schrift. -mijn gevoel dat ik weer wil geven, verkennen, het uitdiepen. -een synoniemenwoordenboek raadplegen om op nieuwe woorden te komen. Maar toch levert dat alles niet steeds resultaat op (of misschien heb ik te weinig geduld?). Enkele heel specifieke vragen: -Heb jij nog concrete tips om vanaf een idee tot mooie, originele en bruikbare beelden te komen? -Hoeveel tijd zit er bij jou tussen vastleggen waarover je wil schrijven en een resultaat dat je bevredigend vindt? -Maak je iedere dag bewust tijd vrij om te schrijven? Wat doe je dan "als er niets komt"? Alvast bedankt!

Geen afbeelding
Anahita

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 oktober 2019 - 13:19
Freewriting! Op alle mogelijke plaatsen en momenten. Ook als je geen inspiratie heb. Lukt het echt niet, ga dan gedichten lezen van anderen. check! (min of meer) Lees het boek van Geertje Couwenbergh (of nog beter, doe haar workshop via SOL). Overal aantekeningen van maken, van eigen ingevingen en van wat je om je heen hoort. Als je ergens een vreemd woord, aparte zin of wat ook tegenkomt: noteren! Een gedicht weken of maanden weg leggen en dan gaan redigeren. Tip via Ellen Deckwitz: lees hardop voor! Ik zou eraan toevoegen dat je aan een poetry slam mee zou moeten doen. Dat is voor mij een goede stok achter de deur om tijdens het oefenen een gedicht nog beter te maken. Hoe vaak ik al niet een voordracht heb geoefend en al snel verzandde in redigeren... (ik lees wel steeds het gedicht in m'n hoofd, voor het ritme....maar dat is wellicht nog iets anders?) Wees je ervan bewust dat mensen je gedicht heel mooi kunnen vinden als ze ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben als jij. Maar deskundigen vinden het bij mij dan vaak maar zo-zo. Als ik in de ik-vorm schrijf, denken ze dat ik me alleen wil uiten, terwijl het dan over een verschijnsel in de samenleving kan gaan waar ik zelf geen ervaring mee heb. Zijn gedichten in de ik-vorm dan bij voorbaat minder sterk? En ik iets van jezelf uiten dan een "mindere" vorm van dichten in vergelijking met het schrijven over "grotere" of abstractere thema's? Omgekeerd vinden mensen uit mijn omgeving mijn gedichten die volgens experts behoorlijk goed zijn vaak niet zo interessant.
Dank voor je antwoord!

Profile picture for user Yrret
Yrret

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 oktober 2019 - 14:59
-Heb jij nog concrete tips om vanaf een idee tot mooie, originele en bruikbare beelden te komen?
Je zintuig 'horen' activeren/ontwikkelen/verdiepen/verkennen.
-mijn gevoel dat ik weer wil geven, verkennen, het uitdiepen.
Muziek kan jouw gevoel een kant opsturen waar je nog niet eerder - bewust - bent geweest. Stel, je voelt je eenzaam. Dat wil je weergeven in woorden. Maar ... je bent nog nooit echt eenzaam geweest. Je gaat verkennen, je ontdekt een gebeurtenis, je diept het uit, en je herinnert je een/het gevoel dat je als kind [of wie je was in vorige levens] verdrietig was. De reden kan van alles zijn. De titel van een gedicht dat over eenzaamheid gaat kan dus "Baba" zijn in plaats van het oppervlakkige "Eenzaam".
Muziek is het antwoord op het mysterie van het leven. De meest diepgaande van alle kunsten, het drukt de diepste gedachten van het leven uit.
Als Arthur Schopenhauer niet jouw ding is - werkt het misschien wel als ik Paul De Leeuw en Ruth Jacott citeer.
Blijf bij mij.
Ik denk dat ze beiden een ernstige vorm van verlatingsangst hebben en daarom zingen ze samen een mooi lied/gedicht. Ik lees mijn eigen gedichten - zelfs als het een advies van Ellen zou zijn - niet hardop voor. Ik heb een gloeiende hekel aan mijn eigen stem. Ellen Deckwitz is mijn meest favoriete dichteres - op dit moment. Zij is Research Master in de Literatuur- en Cultuurwetenschap. Hoe verzin je zoiets?