Anahita

Dag iedereen, Ik ben Anahita (niet m'n echte naam), bijna 40, Belgische en mama van twee kinderen. Ik ben nooit een prater geweest maar heb altijd graag geschreven, vooral heel veel dagboeken (lang geleden) en brieven met enkele personen die me heel nauw aan het hart liggen. Ik was op school dol op de maandelijkse schrijfopdrachten in de les Nederlands en werd heel gelukkig van de positieve feedback die ik kreeg van de leerkracht. Ik heb onlangs herontdekt dat schrijven mij deugd doet, door intens brieven te beginnen schrijven met een dierbare vriend. Ik heb er nooit iets mee durven doen, vooral uit angst "onbescheiden" gevonden te worden, en vanuit de veronderstelling toch niet goed genoeg te zijn. Dit wil ik ombuigen. Ik weet niet wat ik wil of moet schrijven, maar ik wil beginnen met het gewoon "te doen". Ik heb alvast een bureau voor mezelf ingericht op een stille plek in huis en neem me voor op de één of andere manier routine te steken in het schrijven. En me zo te oefenen. Ik hoop hier op het forum bij te kunnen leren. Ik schrijf wel sporadisch voor m'n job, omdat ik o.a. het stadsmagazine mee produceer. Ik doe een (grotendeels saaie) job bij de overheid, maar wil in de toekomst graag iets uitbouwen i.v.m. eindeleven of in de uitvaart. Ik werk als vrijwilliger in een palliatieve eenheid in een ziekenhuis. Ik hou van de verhalen die patiënten en hun familie met me delen. Ik leer er dat de meest bescheiden, haast "onzichtbaar" geleefde mensen vaak de prachtigste levensverhalen verbergen. Dat ontroert me. Ik denk dat ik door en met het schrijven vooral dat beoog: uiten wat mij ontroert en anderen ontroeren. Kwetsbaar zijn, eigenlijk, want dat doen we te weinig volgens mij.