#259 Onbegrijpelijk

Jeetje, toen het tot me doordrong wat Lisa aan het doen was, kreeg ik kippenvel op mijn armen. Het ergste is, het gebeurt: moeders die tot het ergste toe worden gedreven. Vooral die laatste zin komt binnen.

Jeetje, toen het tot me doordrong wat Lisa aan het doen was, kreeg ik kippenvel op mijn armen. Het ergste is, het gebeurt: moeders die tot het ergste toe worden gedreven. Vooral die laatste zin komt binnen.

Het gebeurt zeker, erg he? Gelukkig ben ik zelf heel erg gelukkig met mijn twee kleine jongetjes.

Het thema leidt wel tot aangrijpende verhalen. Mooi geschreven. Toch denk ik dat het nog wat scherper kan. Naar mijn idee kan je iets meer van de omgeving meenemen om het onheil, maar nog niet de clou, wat meer in te kleuren. Iets over de stilte in de kamer, een mobiel (en dan niet de telefoon ;-) ) die langzaam op en neer deint en waarvan de deining steeds wat meer afneemt. (Zoiets, je begrijpt me vast wel.) Daarnaast kan ik me voorstellen dat je juist met de opluchting begint en niet met het schuldgevoel. Meer een opening als: 'Het is stil in de kamer. Eindelijk kan ik opgelucht ademhalen.' maar dan op jouw eigen manier. Bij de zin: 'Mijn handen rusten op het kussen van Timo.' zou ik 'van Timo' schrappen. Het brengt mij als lezer in de war. Bij de zin: 'Hij vroeg teveel van mij.' zou ik een alternatief voor 'vragen' zoeken, omdat het er nu op lijkt alsof er letterlijk iets gevraagd werd van iemand die nog niet kan praten, terwijl het vooral de situatie is die teveel vroeg. Omdat je steeds vanuit de hoofdpersoon schrijft zou ik de zin: 'Ik kijk naar Timo met een lach.' veranderen naar 'Ik kijk naar Timo en lach.' Daar zit wat meer 'waanzin' in. Mijn perceptie allemaal en vooral de dingen meenemen waar je wat mee kunt. :-)

Hadeke, dank je voor je feedback! Ik heb dit geschreven in een paar minuten en 'rauw' er op gezet. Juist omdat ik van mijn eerste gedachte een mening van andere wil. Je mening is dus zeker gewild en je hebt helemaal gelijk in de punten die je opnoemt! Dank je! Ik heb wat zinnen veranderd. Over 'hij vroeg teveel van me' snap ik inderdaad wat je bedoelt. Toch weet ik uit ervaring (overigens nooit last gehad van de baby blues hoor ;)), dat het soms voelt dat een baby je opslokt en veel van je vraagt. Hoewel het inderdaad de situatie is en niet letterlijk de baby, als je er in zit, zie je dat niet. Ik denk dat de hoofdpersoon het echt de baby zelf kwalijk neemt.

Hadeke heeft gelijk. En toch, dat korte, dat rauwe heeft ook iets. Het past wel in de opdracht.

Renske53 Je geeft aan dat je dit in een paar minuten hebt opgschreven. Dat is op zich knap, het zit redelijk goed in elkaar. Echter als je wilt dat de tekst ook rauw op de lezer overkomt, zul je er meer tijd aan moeten besteden. Het is nu nog wat omslachtig. Het mag wat vreemd klinken, maar rauwheid in een tekst is ook het resultaat van schaven, schrappen en herschrijven. Even als voorbeeld, compacter, urgenter, met alleen jouw woorden: Ik begrijp het niet. Waar was die helse pijn goed voor? Ik heb er niets voor teruggekregen. Wat ik heb gedaan is onvergeeflijk, maar ik heb het gedaan. Ik kan weer ademen. Toch had het niet zo mogen gaan. ‘Lisa, wil je nog thee?’ roept Timo van beneden. ‘Nee, dank je.’ Komt hij naar boven? ‘Wil je dan misschien een koekje? Zelfgebakken!’ Mijn handen nog op het kussen, de kracht vloeit langzaam weg. ‘Lisa?’ (Ik deed toch ook maar mijn best. - ik deed mijn best ('toch ook maar' zijn drie vulwoorden) enz.

Hallo Renske, … wat een luguber, onherroepelijk verhaal. Ik werd er stil van.

Hoi Renske53, Het is een aangrijpend verhaal, ik kreeg er kippenvel van. Misschien als je een paar kleine aanpassingen doet (wat janpmeijers aangeeft), zou dat het verhaal nog sterker maken. Ik vind het wel goed dat er over wordt geschreven, het is belangrijk dat het onder de aandacht wordt gebracht. De opdracht van Katja heeft heel wat los gemaakt.

Ik las dit donderdag en het zit nog steeds in mijn hoofd. Indrukwekkend verhaal!

Renske53 Je geeft aan dat je dit in een paar minuten hebt opgschreven. Dat is op zich knap, het zit redelijk goed in elkaar. Echter als je wilt dat de tekst ook rauw op de lezer overkomt, zul je er meer tijd aan moeten besteden. Het is nu nog wat omslachtig. Het mag wat vreemd klinken, maar rauwheid in een tekst is ook het resultaat van schaven, schrappen en herschrijven. Even als voorbeeld, compacter, urgenter, met alleen jouw woorden: Ik begrijp het niet. Waar was die helse pijn goed voor? Ik heb er niets voor teruggekregen. Wat ik heb gedaan is onvergeeflijk, maar ik heb het gedaan. Ik kan weer ademen. Toch had het niet zo mogen gaan. ‘Lisa, wil je nog thee?’ roept Timo van beneden. ‘Nee, dank je.’ Komt hij naar boven? ‘Wil je dan misschien een koekje? Zelfgebakken!’ Mijn handen nog op het kussen, de kracht vloeit langzaam weg. ‘Lisa?’ (Ik deed toch ook maar mijn best. - ik deed mijn best ('toch ook maar' zijn drie vulwoorden) enz.

Dank je voor je reactie! Ik neem het mee! Ai, vulwoorden > daar moet ik beter om denken

Ik las dit donderdag en het zit nog steeds in mijn hoofd. Indrukwekkend verhaal!

Dank je wel!

Hoi Renske53, Het is een aangrijpend verhaal, ik kreeg er kippenvel van. Misschien als je een paar kleine aanpassingen doet (wat janpmeijers aangeeft), zou dat het verhaal nog sterker maken. Ik vind het wel goed dat er over wordt geschreven, het is belangrijk dat het onder de aandacht wordt gebracht. De opdracht van Katja heeft heel wat los gemaakt.

Ik zal zeker wat aanpassingen doen. Dank je wel!