Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#254 bestemming onbekend

“Zo, dus u houdt wel van verrassingen.” Witte tanden, een schittering in haar ogen. Voordat ik antwoord heb kunnen geven, vervolgt ze: “U moet direct boarden, ik loop met u mee.” Ik heb geen tijd om me af te vragen waar ik aan begonnen ben. “Voor het instappen, driemaal ronddraaien.” “Eh ...” “Draaien. Pirouettes. Driemaal.” Zijn vinger draait door de lucht. “Nieuwe veiligheidsvoorschriften, hè. We moeten tegenwoordig overal op voorbereid zijn.” Ik twijfel, draai. Hij knikt bemoedigend. Nog tweemaal draai ik. “Mooi. En dan nu een plié.” Als het riemen-vast-lampje uitfloept, komt de fanfare tevoorschijn. Ze marcheren door de cabine en spelen La Cucaracha, eerst heen en dan achterwaards terug. Kakkerlakken maken salto's over de rugleuningen. Eerst heen en dan achterwaards terug, op de maat van de muziek. “Rustig blijven ademen,” fluistert de stewardess in mijn oor. “Rustig blijven ademen.” De piloot meldt dat we op de plaats van bestemming zijn waar we niet zullen landen. Ik kijk uit het raam. Niets dan zee. “Rustig blijven ademen,” begint ze weer. De vloer scheurt open en ik stort met stoel en al naar beneden. De stewardess zwaait vrolijk. Vlak voor ik het water raak, slaat de stoel zijn vleugels uit. We scheren over de golven. Ik schreeuw naar de meeuwen en die lachen luid terug. De stoel stuurt naar een troep spelende dolfijnen. Zodra ze me zien, springen ze in de houding. “Excuses, excuses,” mompelt de oudste, terwijl hij op zijn knieën valt. “Dolfijnen hebben geen knieën,” protesteer ik. “Excuses,” riposteert hij vlot. Ik word wakker in de armen van een inktvis. Alle acht. Ariël glimlacht als ik haar aankijk en helpt de tentakels opzij te leggen. Bij de laatste kan ze zich niet langer inhouden en kietelt onder een zuignap. De inktvis giechelt in zijn slaap en verschiet van kleur. Ariël bloost ook. “Wil je toast voor het ontbijt of geroosterde boterhammen?” vraagt ze. Het is rond het middaguur als ik uit mijn schelp stap, een beetje zeeziek. Een jongetje met een schep in zijn hand staart me aan. Hij komt op mij niet bijster snugger over. Langzaam draait hij zich om en loopt weg, een spoor in het zand trekkend, dat zich vult met champagne. Een ranke dame in minitieuze bikini reikt mij een glas. “Vond je het een leuke verrassing?” “Wat?” “Dat je je koffer niet hoefde te dragen.”

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een heerlijk verhaal! Het stroomt en dartelt van de fantasie. Ik heb er van genoten! Een dingetje : ik zou van de 'hij' in de 2e alinea een 'zij' maken. Ik dacht namelijk dat het nog over de 'zij' in de eerste alinea ging, die met de hp meeliep.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wonderlijk verhaal schrijvenmaar, waarbij ik benieuwd ben of het allemaal echt gebeurd is of HP het zich wat magischer herinnert dan de werkelijkheid. Fantasierijk! Klein dingetje; “Excuses, excuses,” mompelt de oudste, terwijl hij op zijn knieën valt. “Dolfijnen hebben geen knieën,” protesteer ik. “Excuses,” riposteert hij vlot. Wellicht ligt dit aan mij, maar deze begreep ik niet helemaal. Is het idee dat de dolfijnen voor HP neerknielen (wat dus niet kan) omdat ze deze diep respecteren?

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
hahahaha, sorry even hardop gelachen. Geen joint meer voor het boarden. Eens met Edwinchanteletc over de hij vs zij. Doordat je die hij verder niet benoemt is er enigszins verwarring omdat de zij in de eerste alinea meeloopt. Het is geen groot iets, maar het enige wat 'opviel'... :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@ Annette en Edwinchantalenquinten: Ik heb op het punt gestaan de hij een zij te maken op het moment dat het benoemen van de beveiligingsmedewerker kwam te vervallen, maar dacht toen: ach, de hp is toch ongeveer elke alinea ergens anders, met anderen, dit maakt het niet onduidelijker. Maar goed, ik had het beeld van beveiligingsman al voor me ... Leuk en interessant om te zien dat het verhaal ondanks de volstrekte onzin bij jullie wel overkomt, maar dat dan net niet. Bedankt voor jullie reacties! @Virtuoso: Dat ja, of zoiets in elk geval. Waarom zouden dolfijnen anders knielen voor iemand die op een stoel komt langsvliegen?

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ja, het was ook een beetje gek eigenlijk om daar iets over te zeggen. Ik weet dat ik ooit ook commentaar had op iets ongeloofwaardigs (een glas dat omviel of zo) in Jurassic Park... Maar het wil ook zeggen dat je de fantasie en het absurde heel geloofwaardig hebt neergezet.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Maar het wil ook zeggen dat je de fantasie en het absurde heel geloofwaardig hebt neergezet.
Het is heel moeilijk om een goed absurd verhaal te brengen omdat je ondanks het onwerkelijke toch consistent moet blijven om ervoor te zorgen dat de lezer niet afhaakt. Ik vind dit stukje inderdaad heel geslaagd. Filmtip voor de liefhebbers van het genre: Reality

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Schrijvenmaar, Ik heb geen probleem met de hij omdat er een witregel tussen staat. Gevoelsmatig is je hp bij mij daardoor in een andere ruimte met iemand anders. Verrassend verhaal. Naar mijn mening goed geschreven ook. Heeft het een onderliggende betekenis? Of is het gewoon pure fantasie?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook Bruno en Willemina bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat het pure fantasie is, maar iedereen mag er zijn eigen betekenis is lezen.